Een iets minder luxueuse speedferry brengt ons naar de aanlegsteiger van de catamaran. Daar waar de speedferry van de heenrit een echt luxejacht was met lederen zetels en wij de enige passagiers waren, zitten we nu op een iets grotere boot waar de plastieken zeteltjes heel keurig naast elkaar staan. Naar buiten kijken is deze keer moeilijk, we zitten in de buik van de boot. En onze jongens vinden het de max hoe de boot op de golven neerploft. Net een pretpark attractie, zoals Joppe dit zo mooi kan omschrijven! Ik vind al dat geschommel maar niets. De catamaran, met zijn gele zeteltjes, brengt ons vervolgens verder naar het vasteland, naar Sihanoukville.

We zijn blij dat we hier maar een paar uur moeten doorbrengen. De stad straalt geen greintje gezelligheid uit. De Chinezen hebben hier letterlijk hun intrek genomen en zijn de stad aan het volbouwen met grote compounds. Het is er één grote bouwwerf. Toeristen blijven hier weg of gebruiken Sihanoukville - net als wij - als uitvalsbasis om de eilanden te bezoeken.

We kunnen nog een ticket richting Kampot bemachtigen en vertrekken om 14h30 in een minivan die meer weg heeft van een oude schoolbus. De weg naar onze nieuwe bestemming betekent eerst een beetje terugkeren naar Phnom Phen om alvorens af te slaan naar Kampot. Ik was al vergeten dat de weg hier nog vrij goed is, maar dat de reistijden lang zijn door het vele vrachtverkeer. Een taxi wringt zich (iets) gemakkelijk(er) tussen de vele vrachtwagens. Een logge bus daarentegen is genoodzaakt om het tempo van het zware verkeer aan te houden en geduldig te blijven om in te halen. Het laatste stukje weg deed ons dan weer terugdenken aan de wegen in het noorden van Laos. Hier wel geasfalteerd, maar met veel putten. Toch, na een goede 3 uur - we hebben dan 150km afgelegd - bereiken we onze laatste stopplaats Kampot alvorens we Cambodja vaarwel zeggen.

We logeren in The Playground, een prachtig gerenoveerde koloniale woning met een fijne speeltuin voor de kinderen. De guesthouse straalt warmte en gezelligheid uit, het is leuk hier te vertoeven. En vanop het dakterras genieten we 's avonds van de ondergaande zon, terwijl er op de achtergrond Westerse muziek klinkt.

Het stadje voelt even warm en gezellig aan. De bruggen en vele lichtpalen zijn 's avonds verlicht met neonverlichting en geven een extra dimensie. Het voelt net niet kitscherig aan. We doen het hier rustig aan, maar onze dagen zijn toch goed gevuld. We hebben de tijd genomen om onze reis verder te plannen. De reisroute voor Maleisië ligt vast en de hotels zijn geboekt. We kunnen met een gerust hart verder trekken, maar eerst genieten we nog van onze dagen in Kampot.

Kampot - ook nog de Durian stad genoemd - is internationaal gekend omwille van zijn peperbolletjes. Een rondleiding op de peperplantage La Plantation - in 2013 gestart door een Frans-Belgisch koppel - was heel interessant om meer te weten te komen over de cultivatie en verwerking van peper. Rode, groene, witte of zwarte peperbolletjes, in se allemaal peper van dezelfde plant, maar toch verschillend qua uitzicht en smaak. Zwarte peperbolletjes zijn in feite gekookte en gedroogde groene peperbolletjes. Witte peperbolletjes zijn eigenlijk de oranje verkleurde groene peperbolletjes die van hun velletje ontdaan zijn waardoor enkel de witte peperkern overblijft. De rode peperbolletjes zijn de rijpe verkleurde groene peperbolletjes. En de groene peperbolletjes, dat spreekt voor zich! De rondleiding vonden onze jongens maar niets, de proefsessie daarentegen viel wel in de smaak. Het was elkaar uitdagen om te kijken wie de pittigste en meest pikante peper zou proeven!

De peperplantage lag in de nabijheid van het Secret Lake, een enorm groot en prachtig meer met mooie uitzichten. Maar met een bittere bijklank. Opdat de Rode Khmer in zijn doelstelling zou slagen, moest er onder andere heel intensief rijst gekweekt worden. De opbrengsten moesten hoog zijn. En om de vele rijstvelden te bewateren, werd er - gedwongen - een meer uitgegraven. Duizenden lieten er het leven bij.

Onze daguitstap ging verder doorheen het platteland en langsheen grotten. We stopten even heel kort bij een kleine grot waar je olifanten kon waarnemen in de rotswanden. Veel stelde het niet voor, maar het was een leuke wandeling doorheen de grot naar de uitgang. Net echte speologie, de zaklamp in de aanslag en klauterend van de ene rots naar de andere! Gelukkig hadden we een Cambodjaan mee die ons de juiste weg toonde of we waren zeker en vast verdwaald.

Een bezoek aan de zoutwinningsvelden sloot onze eerste dag af. Zout wordt hier gewonnen door zeewater te laten verdampen en het zout te laten uitkristalliseren. Zo simpel is het, toch als je een intens warme zon hebt!

Onze tweede dag in Kampot was een daguitstap naar Kep. Een tuktuk bracht ons naar dit gezellig kuststadje, zo een 26km verderop. Het eerste wat opvalt bij het binnenrijden van Kep is de vergane glorie van de vele Franse koloniale gebouwen. Tijdens de Rode Khmer en gevechten met Vietnam, werden heel wat gebouwen vernietigd. Nadien werden de restanten verder afgebroken voor het materiaal dat nog kon gebruikt worden. Ruïnes zijn vandaag nog de enige overblijfselen. Maar het moet wel knap geweest zijn!

Een standbeeld van een reuzekrab midden in zee laat er geen twijfel over bestaan dat Kep het mekka voor krabben is! De krabbenmarkt is een must see/must do als je hier bent. We zagen hoe krabben werden gevangen in het ondiepe zeewater en hoe ze letterlijk van het strand naar de markt werden gesleept. En om te weten of een krab nog leeft, worden gewoonweg de ogen ingeduwd. Als de scharen dan een soort paniekbeweging maken dan weet je dat de krab ok is! Maar naast de krabben heb je nog heel wat ander lekker seafood: gamba's, scampi's, vissen, inktvissen in all groottes, ... noem maar op. En ja, het was lekker!

Na het lekkere eten, trokkken we het Kep National Park in. Het was een korte maar aangename wandeling in de koelte van de dichtbeboste heuvels. Een dense jungle als het ware, op nog geen 100m van zee. Het deed deugd om weer eens in de natuur te vertoeven en te kunnen wandelen. Het besef kwam dat we in Cambodja vooral steden hebben bezocht en met heel wat tuktuk's hebben rondgereden. De fysieke inspanning deed deugd!

De laatste dag besloten we om scooters te huren en naar het Bokor National Park in Kampot te gaan. Kristoffel met Joppe voorop en Lukas achterop en ik met Wannes achterop tuften de Bokor Hill op, zo'n 1000m hoog. Het was een fijne rit ernaartoe, we reden letterlijk door de wolken! De heuvel heeft wel iets mysterieus, zeker in de wolken. Je vindt er allerlei gebouwen uit de tijd van de Franse kolonisatie: een kerk, ziekenhuis, casino, post, en zelfs het buitenverblijf van de toenmalige koning Sihanouk. De gebouwen liggen er nu verlaten bij, maar het geeft wel een indruk van hoe het hier moet geweest zijn in de jaren 30. En net zoals de Fransen Bokor Hill hebben ingepalmd, nemen de Chinezen deze kolonisatierol over. Zij hebben Bokor National Park geleased en zijn van plan om dit park helemaal om te bouwen tot één groot ontspanningsresort. De wegen zijn aangelegd, een mastodont van een (lelijk) hotel staat klaar om de gasten te ontvangen, verwelkomingsborden zijn geplaatst en vele andere werken zijn bezig. De toeristen zijn er (nog) niet. Het geeft een raar en dubbel gevoel. De geschiedenis herhaalt zich.

We keren moe maar voldaan terug. We hebben 115km op onze scooter teller staan. Onze jongens zijn uitgelaten. Het is een mooie afsluiter van ons verblijf in Cambodja. Tijd om verder te reizen!

Geschreven door Thuis.in.de.wereld