Onze eerste dagen op het Afrikaanse continent zitten erop, en daarmee zijn we ook alweer een paar eerste indrukken rijker!

Wegenwerken. Er wordt momenteel hard aan de wegeninfrastructuur gewerkt, althans toch in de driehoek Sabie - Graskop - Hazyview. Het blijft verbazen als er een vrouw met een rode vlag de wegenwerken aankondigt en er een paar meter verder een bord STOP opduikt. Het STOP bord wordt meestal vergezeld van een gele wegversperring en 2 opzichters die via een walkie talkie in verbinding staan met hun collega's aan de andere kant van de werken. De walkie talkies fungeren als stoplichten en door het handmatig omdraaien van het STOP bord in een GO bord weten we dat we kunnen rijden. Op zich loopt dit vlot, en zijn de wachttijden relatief beperkt. Tenzij de volledige weg geblokkeerd wordt. Dit is ons overkomen net voor het binnenrijden van Graskop. Na een brug waren ze matten aan het hangen tegen vallende rotsblokken, en uit veiligheid werden de auto's tegengehouden. Maar na een uur wachten was het geduld van velen wachtenden achter ons op. Na luid getoeter en een klein protest konden de wegenopzichters niets anders doen dan de ongeduldigden doorlaten. De werken werden noodgedwongen even gestaakt, en we konden verder.

Winter. Het is winter nu in Zuid-Afrika. Warm is het inderdaad niet, maar we meten toch temperaturen rond de 16 à 19 graden. Een dikke trui is nog net voldoende voor ons; de Afrikanen hebben een muts nodig. De warme Afrikaanse temperaturen moeten we missen, en het maakt ons blij als de zon doorheen de wolken breekt. Winter betekent ook weer korte dagen, de dag begint pas rond 7h en de nacht valt al rond 18h. 's Avonds buiten zitten bij een kampvuur kan nog net, al krijgen mijn vingers het snel koud.

Gedienstig. De mensen zijn hier enorm gedienstig: De toegangsticketjes worden voor ons in de tourniquet gestoken. In de supermarkten worden de zakken met onze aankopen gevuld. Bij het zoeken naar een parkeerplaats staat er altijd wel iemand klaar om te tonen waar we moeten/kunnen parkeren. En ook bij het tanken worden we geholpen en krijgt de voorruit een wasbeurt. Ik weet niet hoe ik het moet verwoorden, maar deze gedienstigheid zijn we niet gewoon in België. We zouden het als vervelend en opdringerig voelen (althans ik toch). Hier in Zuid-Afrika is het een onderdeel van het dagelijkse leven, hun manier om te over-leven. Ook vragen ze steeds "How are you doing?" (waarop Kristoffel altijd - tot groot jolijt van de jongens - antwoordt met "Fine, thanks!").

Voorrangsregels. Die hebben we nog niet ontcijferd. We denken dat het voorrang is van links, maar eigenlijk komt het erop neer dat we altijd voorrang krijgen. Of het is misschien wel duidelijk dat we geen Zuid-Afrikaners zijn :-)!

Joppe vroeg zich ook af waarom de zwarten altijd zwart haar hebben; en Wannes op zijn beurt is verbaasd over het feit dat er een koudwater- én warmwaterkraan is.

Geschreven door Thuis.in.de.wereld