Het is vrijdagavond, 17h30 en buiten regent het. Mijn thuis-werkdag zit erop, de kinderen zitten in een - net niet overlopend - schuimend bad de aarde van hun knieën en benen te schrobben en Kristoffel werkt gestaag door. De zelfgemaakte pizza is voor straks.

Het mag gezegd worden, we verdienen allemaal een dikke pluim. Onze eerste thuis-werk-school-opvang-week hebben we met glans doorstaan. Het energieniveau en het dynamisme van onze jongens indachtig, was het immers met een bang hart afwachten wat deze eerste lesvrije week zou brengen. De kinderen waren dolenthousiast toen ze vorig weekend te horen kregen dat er de komende weken geen school zou zijn. Wij iets minder. We keken beiden niet echt uit naar de combinatie van telewerken en 3 jongens, toch niet voor de komende 5 weken!

Het eerste (luxe)probleem dat zich stelde, was een - rustige - werkplek zoeken. Kristoffel heeft zich in de speelkamer geïnstalleerd, ik palm Lukas zijn bureau in. En de kinderen dokteren zelf (met dank aan Karrewiet!) een systeem uit zodat we rustig kunnen werken: als er 1 rood lampje brandt, dan zijn mama en papa aan het werk. Branden er 2 rode lampjes, dan zitten ze in meeting. In beide gevallen laten we ze met rust. En dit lukt weliswaar heel goed, toch tot zolang de lichtjes blijven branden... Maar gelukkig zijn ze oplaadbaar. Lang leve de Decathlon fietslampjes!

Voor de jongens hebben we een weekschema opgemaakt om toch een zekere structuur aan hun dag te geven. Tablet, schooltaken, buiten spelen en lezen worden afgewisseld met opruimen, tafel dekken, de vaatwas ledigen, online typelessen en gitaar-oefenmomenten. Daar waar het voordien altijd een strijd was om taakjes gedaan te krijgen, gebeurt dit nu - net nog niet - spontaan. Maar nodeloze discussies over wie wat doet blijven wel achterwege. Gelukkig!

Het schoolwerk wordt gespreid over de dag, waarbij de ene zoon al iets gemotiveerder is dan de andere. Wannes maakt zijn schoolwerk 's avonds in bed, zo heeft hij overdag meer tijd om leuke dingen te doen en om zijn kamp verder te bouwen (dixit himself). En Joppe, ja die trof ik vannacht om 5 uur (jawel!) aan achter zijn bureau. Hij kon niet slapen, dus is hij maar gestart met zijn schoolwerk ... Het is goed dat we schooltaken gekregen hebben om de leerstof fris te houden en om de kinderen duidelijk te maken dat het geen vakantie is. Maar onze wereldreis indachtig knijpen we wel eens een oogje toe en laten we het schoolwerk sneller los. Het is fijn om de kinderlijke kindsheid in onze jongens te herontdekken. Gelukkig was er de zon om ons hierbij te helpen en een wasmachine om de modderkleren op tijd terug proper te krijgen. Wannes en Lukas hebben hun creativiteit botgevierd op het bouwen van een kamp met bijhorende tuin en moestuin. Hun kamp heeft zelfs een dakterras en aanbellen doe je met het gepaste wachtwoord. Een uitkijkpost is voorzien om de tuin in de gaten te houden. En zitten ze niet in hun kamp, dan spelen ze samen met Joppe 'boeleke' (soort verstoppertje) in de tuin.

De challenges - die de school elke middag op haar FB pagina post - zijn ook iets waar de kinderen enorm naar uitkijken. Vastberaden doen ze mee aan het bouwen van een zo hoog mogelijke toren met tandenstokers, het schrijven van hun naam met hun voeten, het eten van een boterham met choco zonder handen en het bouwen van een kaartenhuisje van 4 verdiepingen. Dat laatste heeft Wannes zijn zenuwen wel erg op de proef gesteld, maar eens gekalmeerd is hij dan maar direct gegaan voor 5 verdiepingen! Bij Lukas stortte - net op het moment dat ik een foto wou nemen - zijn 4de verdieping in. Hoe meer pech kan je hebben!

Maar het gaat ons goed in deze bizarre tijden. We zijn - voorlopig - gespaard van het corona-virus en hopen dat zo lang mogelijk aan te houden. We blijven werken (al is het een stuk minder efficiënt) en de kinderen genieten van de dagen thuis. Onze ouders moeten het evenwel stellen zonder onze bezoekjes, maar ze zijn gelukkig gezond en wel! Wij blijven alvast in ons kot en genieten van de quality & quantity time met ons vijven. Het is net alsof we opnieuw op wereldreis zijn, maar dan bij ons thuis!

Geschreven door Thuis.in.de.wereld