We zijn op onze eindbestemmming, we zitten in Kaapstad! Wat is het allemaal weer heel snel gegaan, het is alsof we gisteren nog maar vertrokken zijn. Gelukkig hebben we nog 3 volle dagen voor de boeg alvorens we terugkeren naar onze heimat.

Gisteren was een rustdag, of toch een halve. Om te rusten moet er eerst wat afgezien worden, niet? De jongens bleven op hun mountainbike honger zitten na de ontgoochelende fietstocht in Santa Lucia. Het enthousiasme was dan ook groot toen er op het domein van Boschendal een MTB trail centre bleek te zijn. Fietsen werden gehuurd, de route werd uitgekozen en na de nodige discussies over Joppe zijn helm - die volgens hem te veel op een paardenhelm ipv een fietshelm leek - konden we vertrekken. Kristoffel nam Lukas en Wannes mee op de 15 km lange tocht met 450 hoogtemeters; Joppe en ik besloten het iets rustiger aan te doen: 11 km met 280 hoogtemeters. En het was puffen, écht puffen. Het stijgen was op zo van die gemene vals plat hellingen met een extra kuitenvreter in de bochten. Ik was zelfs genoodzaakt af te stappen; ja, zo slecht is het gesteld met mijn conditie... Maar gelukkig komt dalen na stijgen, dat was fun - hoewel ik ook geen fan blijk te zijn van te steile afdalingen. En heel toevallig kruisten we Kristoffel, Lukas en Wannes tijdens onze afdaling waardoor we samen de rest van de tocht konden fietsen.

Onze namiddagrust was dus welverdiend! De zon brak langzaam door de wolken. Na een lekkere picnic - gekocht in de farm shop - en een bezoekje aan de plaatselijke indrukwekkende moestuin, rustten we de rest van de namiddag uit aan het zwembad in de grote tuin van onze cottage. Het was aangenaam niets doen. Kristoffel leest, ik schrijf, Lukas en Joppe nemen een plons in het zwembad (en zijn er ook even snel weer uit) terwijl Wannes zijn backflips verder verfijnt (en hierbij af en toe eens verkeerd neerkomt op het gras). Ook Lukas krijgt het backflippen onder de knie en samen met Wannes maakt hij heel wat tuimelingen.

's Avonds is het weer genieten van de luxe. Een zelfgemaakt avondmaal (pasta met veel te pikante tomatensaus), een glaasje wijn, gamende kinderen en een haardvuur. Meer moet dat niet zijn!

De volgende ochtend start slecht. Lukas geraakt niet uit zijn bed en krijgt af te rekenen met 2 ongeduldige broers die honger hebben. Het is allesbehalve fijn. Ik besluit dan maar om te voet naar het Werfrestaurant - waar we ontbijten - te stappen. Het is zo een 2 km ver; Joppe vergezelt me een tijdje. Maar ik ben stiekem blij als ik het tweede stuk alleen kan wandelen. Het doet me deugd om de ochtendzon te voelen.

Na het ontbijt gaat de reis verder richting Kaapstad. Het is een klein uurtje rijden tot aan het Victoria & Alfred Waterfront waar we de komende 3 dagen zullen overnachten in één van de Atlantic Marine Apartments. Ons appartement, met zicht op de tafelberg, is luxueus en heel centraal gelegen. In de namiddag verkennen we de haven en zijn we gecharmeerd door de sfeer die er hangt. Afrikaans voelt het niet aan, je zou je in eender welk land kunnen wanen. Enkel de huidskleur verraadt dat we ons niet in Europa bevinden. We slenteren en kuieren doorheen de dokken, we zien Robbeneiland in de verte liggen, we wandelen naar het rugby/voetbalstadium (dat achteraf gezien toch vrij ver buiten onze route ligt), we passeren de wijk Bokaap die gekenmerkt wordt door zijn kleurrijke huisjes, en gaan via de Long Street verder langs de Company Garden naar de Longstreet Market. Onderweg passeren we het gerechtsgebouw en de bibliotheek.

Het is al vrij laat wanneer we aankomen op het marktplein; de marktkramers zijn hun spullen al aan het opbergen. Het belet ons echter niet om al naar gepaste souvenirs te zoeken. Hoewel we er zeker van zijn dat we te veel betaald hebben, is Joppe blij met zijn stenen Big 5 en Wannes met zijn haaietand- en kristal-ketting. Lukas is er nog niet aan uit welk souvenir hij wil meenemen.

Ik ben moe van al het slenteren, de kinderen ook. Terwijl zij zich installeren voor de televisie, gaan Kristoffel en ik nog eens naar de supermarkt. We hebben wel een luxueus appartement, ons ontbijt moeten we zelf voorzien. En gezien we geen zin meer hebben in de zoveelste chicken strips met chips besluiten we om zelf te koken. En een gezellig aperitief maakt de dag - die slecht begonnen is - goed!

Geschreven door Thuis.in.de.wereld