Ons einddoel vandaag is Paihia. We rijden er via een omweg naartoe, en houden halt bij Elliot Bay. Het is gelukkig opgehouden met regenen en we wandelen een stukje langs het strand. Buiten een paar zwarte strandvogels met een rode snavel en wat zeemeeuwen, is er niemand te zien. Gewoonweg prachtig om zo alleen op de wereld te zijn omgeven door een immense natuur!

De golven slaan tegen de rotsen. Lukas en Wannes zijn niet tegen te houden en genieten van het opspattend water. Ze voelen zich als een koning op hun rots. Een doorgang door een rots brengt ons naar een kleine afgesloten baai. We zitten volledig uit de wind, eten een appel, zien een school vissen in het superheldere water zwemmen, en vinden mega-coole schelpen (die in alle mogelijke zakken van truien, broeken en rugzakken verdwijnen). De tijd gaat zachtjes voorbij. We zijn er ons half-en-half van bewust dat het vloed is. Maar het echte besef komt pas als we terugkeren. Net op tijd nemen we opnieuw de doorgang om aan de andere kant nog net voldoende rotsen te hebben die ons naar het strand brengen. Het zou anders een heuse klimpartij geworden zijn! Wannes en Lukas krijgen er maar niet genoeg van, die nemen nog een duik in het frisse water! Joppe houdt het bij pootje baden, net zoals wij.

We rijden door naar Russell, een klein gezellig dorpje waar we picknicken en naar het Tapeka punt klimmen. Het is een korte klim. Maar deze keer doen we er lang over. Met onze verrekijker spotten we een aantal dolfijnen in de baai beneden. En ook de zon breekt door. De vergezichten die we te zien krijgen over de Bay of Islands zijn magnifiek en prachtig - superlatieven schieten te kort.

Op onze tweede dag in Paihia verkennen we de Bay of Islands met de boot. Of beter gezegd, we gaan dolfijnen zoeken en de mooie landschappen nemen we er met veel plezier bij. De boot vertrekt pas 's middags, dus is er eerst wel wat tijd om schoolwerk in te halen. Lukas leert over de provincies, Wannes oefent de rekentafels terwijl Joppe de laatste pagina's van zijn letter-kever-boekje volschrijft. De concentratie gaat op en af, er zijn dan ook zoveel indrukken te verwerken.

De zon blijft weg vandaag, maar de zwakke zonnestralen voel je bij momenten doorheen de wolken breken. De boot vaart gelukkig uit. De kinderen kijken ernaar uit, vooral naar het deel zwemmen-met-dolfijnen. Na een goed halfuurtje zien we 2 vinnen, gevolgd door 2 dolfijnen die uit het water schieten. De hoge golven en turbulente zee vormen blijkbaar de ideale setting, want de dolfijnen verwennen ons met hun tuimelingen. Zwemmen met de dolfijnen zit er niet in, daarvoor is het met de krachtige wind en de donkere wolken te onveilig. Ik ben onder de indruk, en zo ook Kristoffel en de jongens. We krijgen er maar niet genoeg van, maar de boot vaart verder naar rustige wateren.

We worden meermaals getrakteerd op opspattend water. Ook de regen blijft niet uit, en dan zijn we wel blij dat we met een overdekte boot op weg zijn. Alle ramen worden dichtgeschoven en de regenjassen worden aangetrokken. De regenbui is gelukkig van korte duur, en we stappen opnieuw het dek op. Al zittend genieten we van de boottocht, onze ogen gefocust op het water. Maar helaas, de dolfijnen laten zich niet meer zien. De ontgoocheling komt boven totdat we terugvaren naar het punt waar we eerder op de namiddag dolfijnen hebben gezien. En inderdaad, we spotten opnieuw dolfijnen. Een grotere groep, en we worden weer getrakteerd op spectaculaire tuimelingen. Een aantal dolfijnen zwemt letterlijk naast en onder onze boot. De kinderen hoor ik roepen "daar!", "daar!", "waw", "nog één daar!". Het is echt genieten. Voor mij zou het mogen blijven duren.... Maar de boot beslist er anders over. We varen opnieuw de Bay of Islands door en stoppen bij een baai waar de moedigsten - ja het is echt koud - het water in springen en wat snorkelen. Kristoffel is niet tegen te houden. En ook Lukas en Wannes wagen zich aan het diepe water, maar na 5 minuten staan ze al bibberend op het dek...

Vooraleer we terugvaren naar de pier, passeren we nog het punt waar Captain Cook in 1769 als eerste Brit aanmeert en Nieuw Zeeland ontdekt. Het is een mooie namiddag geweest! En mijn bucketlist is iets korter geworden!

Geschreven door Thuis.in.de.wereld