Vandaag staat Wai-O-Tapu op ons programma, een ander - en ouder - geothermisch gebied. We starten ons bezoek met een - om 10h15 geplande - uitbarsting van de Lady Knox geiser. Via onze NZ Frenzy reisgids worden we gewaarschuwd voor het hoog toeristengehalte. We zijn inderdaad niet alleen, dus het moet wel iets indrukwekkends zijn (denken we dan). Maar niet dus. Of iets genuanceerder gezegd, het is knap om de geiser met volle kracht te zien uitbarsten nadat er 5 minuten daarvoor een kleine zak zeep in de geiseropening werd gegoten. Maar de uitbarsting is even snel gedaan als ze gestart is. En dan begint misschien het meest hallucinante. De geiser is nog niet tot rust gekomen of alle toeristen haasten zich naar hun auto om - waarschijnlijk - vliegensvlug de rest van het park te kunnen bezoeken. Het wordt een ware leegloop en nog geen 10 minuten later blijven wij als enigen over.

Wij laten ze maar doen - ondertussen boeken we nog onze overnachting in Wellington - en we maken pas aanstalten om te vertrekken naar het vulkanisch gebied als we denken dat de massa ver genoeg voor ons is. Wai-O-Tapu is ongeveer 18km2 groot en zou zo een 16.000 jaar geleden gevormd zijn. Een groot contrast dus met de jonge Waimangu vallei, dat net iets meer dan 130 jaar bestaat. Hier komen we dichter bij de wonderen der natuur. We wandelen langs mooi aangelegde paadjes en het is allemaal "waw". We zien diepe kraters waaruit donderende geluiden opstijgen, stomende meren met - heerlijk - ruikende zwaveldampen, een door algen felgroen gekleurd meer, terrasvormingen, kokende modder, een stomende gekleurde champagne poel, en nog veel meer. Dit alles wordt dan nog eens omgeven door een pracht van een natuur. Temidden van deze schoonheid eten we onze picknick en we genieten van de zonnige herfstdag.

In de namiddag laten we ons verwennen en dompelen we ons onder in het warme water van de Kerosene Creek. Aan de voet van zijn kleine waterval nemen de jongens een warme douche. Wow, wat zijn warmwaterbronnen toch een deugd! Een natuurlijke spa, met een 40°C warmwaterbad, zoiets zou ik thuis ook wel willen...

Er rest ons nog een bezoekje aan de kokende en brubbelende modderpoelen van de streek en dan rijden we door naar Taupo, dat op zo een 80km van Rotorua ligt. Het stadje ligt aan de oever van - hoe kan het ook anders - het Taupo meer, het grootste meer van Nieuw-Zeeland en is ongeveer even groot als Singapore. De zichten over het meer zijn indrukwekkend. De zonsondergang is formidabel. En aan de horizon lonken de toppen van het Tongariro National Park...

Geschreven door Thuis.in.de.wereld