De laatste dagen - alvorens we doorsteken naar Cambodja - brengen we door op Si Phan Don of de 4000 eilanden. Zoals de naam het zegt is Si Phan Don een eilandengroep in de Mekong. We verblijven op één van de grotere eilanden, Don Det, dat blijkbaar ook heel populair blijkt te zijn onder de backpackers.

Via AirB&B vinden we dé toplocatie RudiMentalLodge. Door een dubbele boeking echter zijn we genoodzaakt om na 2 dagen te verhuizen. De lodge is een waar paradijs - met hart en ziel gebouwd door een Duitser - midden in de natuur en weg van de backpackers. Onze jongens voelen er zich direct thuis, ze hangen in de vele hangmatten, ze tokkelen op de gitaar, ze genieten van ons zelfgemaakt (lees : zelfgekocht) ontbijt en spannen zich in voor hun schoolwerk! Zelfs de koude douche vinden ze super!

Om het eiland - en het naburige eiland Don Khone - te verkennen, besluiten we fietsen te huren. Joppe zit achterop bij mij, want fietsen op zijn maat zijn ook hier niet te vinden. Het is wennen aan de eenvoudige fietsen, maar gelukkig is het plat! De erg stoffigere zandwegen voeren ons het eiland rond. De huisjes staan langs de rivier, het binnenland zijn dorre rijstvelden. We volgen een oude spoorweg die is aangelegd door de Fransen. Toen de Fransen - die ook al Cambodja en Vietnam gekoloniseerd hadden - Laos annexeerden, dachten ze van de Mekong dé handelsroute te maken naar China. Echter, ze hadden niet gerekend op de vele watervallen die Zuid-Laos rijk was. Om deze te omzeilen besloten ze om een spoorweg te bouwen. Om de een of andere reden is die nooit in gebruik genomen. De enige restanten zijn de oude locomotief en de zandweg dwars door het eiland.

Si Phan Don staat bekend om zijn grootste watervallen van Laos én van de wereld. Je moet immers weten dat tijdens het regenseizoen de Mekong hier op zijn breedste punt is en wel 14 km breed wordt. Tijdens het droogseizoen, als de Mekong zich terugtrekt, komen de honderden eilandjes tevoorschijn. De Khon Phapheng waterval is - nu in het droogseizoen - op zijn minst gezegd indrukwekkend. Wat moet dat niet zijn in het regenseizoen als die 10km breed wordt!

De jongens beleven weer de tijd van hun leven. Ze weten ons te overtuigen om met de zipline de grote indrukwekkende Somphamit (Li Phi) watervallen te overbruggen. Een afstand van 580 m, verspreid over 7 ziplines! Joppe zag het niet echt zitten, dus keek ik samen met hem toe hoe de rest van ons gezin de Mekong over en weer zipte!

Onze laatste dag in Laos brengen we door op de kajak. Wannes en Lukas zitten bij de gids en met kadans (left-right-left-right-...) schieten ze over het water. Joppe zit tussen mij en Kristoffel in. Al peddelend verkennen we de Mekong. Het is een geweldige manier om de rivier eens door een andere bril te bekijken. Waterbuffels staren ons aan terwijl we langs hen varen, en de stroomversnellingen nemen we er met heel veel plezier bij. 's Middags duiken onze jongens de Mekong in en zien we Irrawaddy dolfijnen van dichtbij. Irrawaddy dolfijnen zijn zeldzame zoetwaterdolfijnen met een platte kop die in de Mekong rivier leven. Die platte kop hebben ze volgens Wannes te danken aan het feit dat ze te veel tegen rotsen zijn gebotst... Gezien het geen tuimelende dolfijnen zijn, moest je goed uitkijken. Maar op een bepaald moment waren ze wel heel erg dichtbij!

En zoals zo vaak in Laos, kunnen we ook hier weer genieten van schitterende zonsondergangen!

Geschreven door Thuis.in.de.wereld