Week 2 van de quarantaine, lockdown, social distancing - of hoe je het ook wil benoemen - zit er bijna op. En wonderwel, we houden stand!

Begin deze week hebben we de weekplanning iets aangepast, om toch wat variatie in de anders zo starre weekstructuur te krijgen. Ook de afspraken zijn verder gefinetuned: er wordt dagelijks een work-out moment ingelast (dat we tot op vandaag steevast hebben overgeslagen), er wordt ingezet op buiten spelen (dank je wel zon!), en de kapla-blokken, puzzels en gezelschapsspelen zijn terug naar de living verhuisd. Deze laatste staan nog steeds onaangeroerd, terwijl de blokken af en toe worden omgetoverd tot ware toren-kunstwerken. En – ook niet onbelangrijk – de tablet wordt pas in de late namiddag bovengehaald als alles is opgeruimd én de schooltaken zijn afgewerkt. Een extra stimulans voor de kinderen!

De combinatie werken en kinderen die niet naar school kunnen valt niet altijd even gemakkelijk. Vooral niet als de kinderen voor de zoveelste keer – hetzij rustig, hetzij wild – de kamer binnen komen terwijl ik net in meeting zit. Gelukkig is er aan de andere kant van het scherm veel begrip. Ook voor de kinderen moet het niet altijd even evident zijn om zich zelfstandig bezig te houden, met 2 ouders die thuis zijn maar er overdag niet zijn voor hen. Gezien de omstandigheden trekken ze goed hun plan: deze avond werden we getrakteerd op een drum concert van Lukas, met Wannes als DJ en Joppe als presentator. En gisteren werd een poging gedaan om de kippen te temmen. Doordat de kippen in opstand kwamen, werd deze poging vandaag (gelukkig) gestaakt.

Verder hebben we de geneugten van Hello Fresh ontdekt en danken we onze jonge sous-chefs voor de hulp tijdens het klaarmaken van de lekkere gerechtjes. Ook proberen we onze mentale gezondheid op peil te houden door onze loop- of wandelschoenen aan te trekken. De avondwandelingen zijn voor mij een ideaal moment om - via de telefoon - eens bij te kletsen met vrienden die ik al een hele tijd niet meer heb gehoord. Zo wandel ik toch in fijn gezelschap!

Zo glijden onze dagen langzaam verder. Het zijn geen fijne tijden waarin we ons momenteel bevinden, maar we beseffen wel dat wij in een luxepositie zitten. We zijn nog beiden aan het werk, we staan er als gezin, en de jongens hebben elkaar en een tuin om in te ravotten. Maar hoe vergaat het gezinnen die op een appartement leven? Hoe vergaat het alleenstaanden en ouderen die gevangen zitten tussen 4 muren en weinig tot geen sociale contacten hebben? Hoe vergaat het hen die technisch werkloos zijn? Wat met de kinderen die uit een minder gegoede sociale klasse komen? Wat met kansarmen, daklozen en vluchtelingen? Het Covid-19 virus zal diepe wonden slaan die lang voelbaar zullen zijn.

Geschreven door Thuis.in.de.wereld