We overbruggen een afstand van 760 km. Lao Airlines brengt ons veilig tot in Pakse. De kinderen vinden het weer geweldig, want vliegtuig-tijd betekent tablet-tijd! Ja, ook hier moeten de tablet-grenzen duidelijk gesteld worden. Mochten we ze niet tegenhouden, ze zouden elke ongevulde seconde op hun tablet zitten.

We zitten nu in het zuiden van Laos. En hoewel je niet mag vergelijken, doen we het toch. Vergeleken met het noorden is het hier stukken warmer. Onze truien hebben we diep in onze valies opgeborgen. De wegen liggen er veel beter bij. Het is hier dan ook een stuk platter waardoor de wegen minder te lijden hebben onder het regenseizoen. Maar het is hier veel minder groen - we zitten duidelijk in het droogseizoen -, én vooral heel stoffiger. Het lijkt een eeuwigheid geleden dat er hier nog regen is gevallen. De komende dagen brengen we door in malariagebied. De malarone wordt stipt ingenomen - onze jongens herinneren er ons telkens aan - en er wordt DEET gesmeerd. Maar veel muggen zijn er eigenlijk niet, en bovendien zou er meer kans zijn op dengue dan op malaria. Maar toch willen we het risico niet nemen, zeker niet met onze kinderen.

Pakse, gelegen aan de Mekong, is de op één na grootste stad van Laos. Je kan er prachtige zonsondergangen bewonderen, en vanop het dakzwembad van ons hotel is dit heerlijk! Op zijn indrukwekkende markt na, stelt de stad eigenlijk niet zo veel voor. De markt, die de belangrijkste handelsplaats vormt voor handelaren uit de nabije streken, is - op zijn minst gezegd - ongelooflijk groot en impressionant. We hebben onze ogen uitgekeken. De versmarkt heeft de meeste indruk nagelaten: spartelende vissen op het droge, vissen als haringen in een ton, varkensoren, ingewanden, vliegen op het vlees, kippen zonder kop, geroosterde kikkers, ... Denk er dan nog eens de hitte bij, vermengd met de indringende geuren en stank, en je zou op slag vegetariër worden. De sfeer was uniek, de bedrijvigheid moeilijk te omschrijven, en de markt was immens! Na een uurtje hadden onze kinderen het wel gehad. En te begrijpen ook: het aanraken, het nakijken, het tellen, het aaien, onze jongens - en wij ook - worden er niet blijer van! Het is zelfs zo dat ze het op een lopen zetten - of althans proberen - als er uitgestoken armen of GSM's naderen. Ze vinden die aandacht allesbehalve leuk.

Maar Pakse vormt de ideale uitvalsbasis om het Bolaven plateau te verkennen. De Bolaven hoogvlakte wordt geroemd vanwege zijn koeler klimaat, zijn schitterende watervallen, zijn regenwouden en zijn vele koffie-, thee- en rubberplantages. We besluiten om een auto met chauffeur te huren om al dat moois te ontdekken. De komende 2 dagen staan koffie en watervallen centraal, tot grote blijdschap van iedereen! Wij omdat we uitkijken naar een lekker potje koffie. Onze jongens omdat ze het helemaal zien zitten om te zwemmen!

En toch vind ik de koffie tegenvallen, ze smaakt te bitter en heeft veel suiker nodig om enigszins drinkbaar te zijn (maar dat zal dan wel aan mij liggen). Een bezoek aan een koffieplantage en koffiehuis heeft ons heel wat geleerd over dit zwarte drankje. We hebben koffiestruiken gezien en in de zon drogende koffiebessen. We zijn wijzer geworden over de verschillende koffiebonen en waar die groeien. En bovendien zijn we een paar fijne weetjes te weten gekomen. Wist je dat koffie zijn oorsprong kent in Ethiopië? Een lokale geitenboer vond zijn geiten er nogal nerveus bijlopen na het eten van welbepaalde rode bessen. Daarop besloot hij om zelf de bessen te plukken, te drogen en er een drankje van te maken. Het zwarte goud was geboren! Een ander fijn weetje is dat de Finnen de grootste koffiedrinkers zijn...

De Bolaven hoogvlakte trakteerde ons ook op geweldige en schitterende watervallen. In sommigen daarvan konden we zwemmen, andere konden we vanop afstand bewonderen, zoals de Tad Fane die zo een 100 m naar beneden valt. In Tad Lo, waar we overnachtten, hebben we de namiddag doorgebracht aan de Tad Lo en de Tad Hang watervallen. Prachtig was het! Vaak voelden we ons alleen op de wereld. We genoten van de rust, van elkaars gezelschap en het was fijn te zien hoe onze jongens opgingen in hun spel. De natuur blijft hen intrigeren, het klimmen en klauteren op rotsen is hun habitat! Ze dartelen rond en kennen geen vrees (en gelukkig hebben wij een sterk hart!). En rond de avond, net voor zonsondergang, werden we getrakteerd op olifanten - met hun verzorger - die zich in het water kwamen wassen.

De Tad Yang waterval was heel erg koud om in zwemmen. De Cham Pee waterval was een andere parel. Met een vlot kon je je tot onder de waterval trekken, maar het was even fijn (en koud) om er naartoe te zwemmen. Verder hebben we rubberplantages langs de weg gezien - we weten nu ook hoe het sap via kerven in potjes wordt opgevangen -, en hebben we geleerd hoe maniok eruit ziet en hoe die geplant wordt. We hebben een smidsdorp bezocht en hebben rondgewandeld in een etnisch dorp.

Kortom, we hebben alweer een prachtige tijd gehad!

Geschreven door Thuis.in.de.wereld