We hebben nog een volledige dag in Singapore alvorens we vanavond naar België vertrekken. We doen het rustig aan vandaag. Na de late avond gisteren slapen onze jongens eens uit. We eten voor de laatste keer in de ongezellige kamer - waar een paar tafels en stoelen staan - onze toast met iets wat op choco lijkt. De isomobordjes en idem bekertjes verdwijnen nadien in de vuilbak. Van een afvalberg gesproken!

Ik maak - met gemengde gevoelens - de valiezen, terwijl de jongens op de tablet spelen en Kristoffel een back-up maakt van de laatste foto's. We kijken ernaar uit om naar huis te gaan en om onze familie en vrienden terug te zien. Maar voor mij zou het nog wel wat langer mogen duren. Want eenmaal terug in België vrees ik ervoor dat het gejaagde leven ons weer zal inhalen... Valiezen maken gaat snel deze keer en na een klein uurtje trekken we de stad in.

Het is warm. Om niet te zeggen heet, vochtig en doef. We nemen de metro naar de botanische tuin. Via de Ochard Road - dé chiqueste winkelstraat van de stad - gaan we het prachtige park binnen. Het is hier een oase van rust temidden van het drukke verkeer van Singapore. Het is terecht dat deze tuin op de lijst van UNESCO werelfderfgoed staat! We slenteren rond, picknicken en zoeken de koelte en de schaduw op van de bomen. De orchideeëntuin is een pareltje! Joppe poseert gewillig - en gemaakt - voor de mooie kleuren. En in de aangelegde jungle spotten onze jongens een eekhoorn en een varaan (of is het een grote hagedis?).

We hebben allemaal last van de vochtige warmte. Onze bezwete kleren plakken aan ons lichaam. De wamte maakt ons moe. We wandelen de tuin door en nemen voor een laatste keer de metro naar het centrum. We installeren ons aan het water aan de rand van de financiële wijk. We eten wat fruit, een ijsje en de kinderen leven zich nog eens uit op een speeltuin.

Maar nu is het tijd om aan onze terugreis te denken. We keren terug naar de Mitraa Inn, waar we het zweet van de dag afspoelen. Ondertussen is er buiten een warmte onweer losgebarsten. We zijn blij dat we binnen zitten... We checken alles nog eens dubbel en vertrekken richting Changi luchthaven.

Lukas loodst ons als een volleerde expert doorheen het metronetwerk naar de luchthaven. Na een goede 45 minuten stappen we de juiste terminal binnen en checken we direct onze bagage in. We hebben nog een paar uur de tijd. De kinderen doden die op hun tablet, ik schrijf nog de laatste blogverhalen en Kistoffel leest De Standaard. Onze vakantie loopt nu echt op zijn einde.

Na een vlucht - op een dubbeldekker - van 13,5 uur landen we om 6h in Londen. De vlucht was comfortabel, maar lang. We hebben allemaal niet veel geslapen... Dus dat belooft voor de rest de dag. De jongens zijn superenthousiast, we kunnen niet snel genoeg thuis zijn! Op de vlucht van Londen naar Brussel mogen onze kinderen een kijkje nemen in de cockpit. Ze staan er stil en bedeesd te kijken naar alle knopjes. En Joppe vindt het toch maar raar dat de piloot geen stuur heeft. De vlucht duurt iets minder dan een uur. We landen om 10h30 in Zaventem. En dan is het de gewone gang van zaken: door de politiecontrole en wachten op onze bagage.

We stappen blijgezind de aankomsthal van Zaventem binnen. En daar staan de ouders van Kristoffel ons op te wachten. Een leuke verrassing! De kinderen zijn dolenthousiast en zijn echte spraakwatervallen. We drinken er een kopje koffie bij. Wat fijn! Na een uurtje gaan we allen met de trein naar huis. Kristoffel zijn ouders richting Torhout. Wij richting Wetteren, waar mijn vader ons staat op te wachten. Met z'n allen worden we veilig thuis afgezet bij mijn ouders waar lekkere spaghetti op ons wacht. De kinderen vinden een bal en gaan de tuin in om te voetballen. Ondertussen is ook mijn zus gearriveerd en we praten verder bij!

Wat fijn om zo verwelkomd te worden! En het is nog niet gedaan. We nemen onze auto - die 4 maanden geparkeerd stond bij mijn ouders - en rijden naar huis. Onderweg komen we de klas van Lukas tegen. We stoppen even om hallo te zeggen. Als we thuis komen, zwaaien er ballonnen en vlagjes. "Welkom terug" staat op de voordeur geschreven! Een mooi boeketje rozen en een lekkere cake maken het af! En dan nog al die sms'jes en telefoontjes om te vragen of we goed zijn thuis gekomen. Wat fijn om zo thuis te komen!

Wat een reis, wat een avontuur. Het was geweldig! En ù was geweldig om via deze weg te willen meereizen met ons en voor de vele leuke reacties!

Geschreven door Thuis.in.de.wereld