Deze ochtend is het koud in onze geupgrade Te Mata Lodge. We steken het elektrisch vuurtje aan. Buiten zien we een blauwe lucht. De zon zit nog achter de bergen. Met een beetje geluk gaan we een regenvrije en zonnige dag tegemoet.

Het wordt een rustige dag. We rijden verder noordwaarts en houden halt in Coromandel. Dit stadje - zeg maar dorp - voelt aan als een cowboystadje met gezellig uitziende tea-rooms. We wandelen langs de pier, kuieren door de enige hoofdstraat en laten de kinderen ravotten in de speeltuin van het parkje. Na onze picknick rijden we verder en we beslissen om de namiddag aan het strand door te brengen. We kiezen voor New Chums Beach, volgens de Rough Guide één van de fijnste stranden van Nieuw-Zeeland. Er zijn geen wegen naar dit strand, het is enkel te voet te bereiken. Het is een korte wandeling - over rotsen en zandpaadjes - van de ene baai naar de andere. Maar wat we te zien krijgen is alweer fenomenaal. Eén groot strand, omringd aan de ene kant door woud en een wilde zee aan de andere kant. Deze keer zijn we hier niet alleen. Het mooie weer - en waarschijnlijk ook de Rough Guide en de vele toeristische brochures - heeft nog andere toeristen naar dit paradijs gelokt.

Ik geniet van onze strandnamiddag. Lukas en Wannes trotseren samen met Kristoffel de metershoge golven. Na een poosje komt Wannes enthousiast het water uitrennen om me te vertellen hoe die golven hem op de zeebodem hebben geduwd. Kristoffel vindt het magnifiek om onder de golven te verdwijnen en Lukas geniet met hem mee. Ik ben er niet altijd even gerust in, de golven worden soms wel 2m hoog en slaan heel krachtig neer.

Naast mij is Joppe ondertussen gestart met de bouw van een zandkasteel. Met de broers wordt dit al snel omgebouwd tot een kastelencomplex. Kristoffel graaft de geheime doorgangen. En samen maken ze een toegangsweg voor het woeste water, dat gelukkig door de eb nog geen verwoestingen kan aanbrengen.

En ik, ik leg me neer op mijn handdoek, sluit mijn ogen, laat mij door de zon verwarmen en geniet van de lachende stemmen rondom mij. Wat een zaligheid!

Vandaag doen we het nog eens over. We maken er opnieuw een stranddag van, en we doen wat alle toeristen doen als ze naar Coromandel komen. We trekken naar Hahei, dat het vertrekpunt vormt om de Cahedral Cove - een grot in de vorm van een kathedraal - te bezoeken. Hahei zelf is een gehucht van slechts 330 inwoners, dat tijdens de zomermaanden gestaag aangroeit tot 6000 bewoners. We zitten dus temidden van een toeristische trekpleister! In vergelijking met Noordland komen we hier veel meer campervans - toeristen dus - tegen, maar al bij al valt het nog mee. Je merkt dat het hoogseizoen al over zijn hoogtepunt heen is. En daar zijn we wel blij om!

Maar de toeristische brochures liegen er niet om, de Cathedral Cove is echt wel een parel! De weg ernaartoe - te voet - is ook al de moeite! De grot ligt in een afgesloten baai en kan enkel in eb 'bezocht' worden. Voor de kinderen maakt het niet echt uit of dit nu een toeristische trekpleister is of niet, ze hebben snel hun zwembroek aan en duiken samen met mij het frisse water in. Joppe heeft toch wel wat schrik van de grote golven en blijft liever spelen in het zand.

Voor de grote stroom toeristen toekomt, vertrekken wij. Om 14h is het immers laagtij en we willen ten volle profiteren van het warme water aan de Hot Water Beach, een 5-tal km verderop. Tijdens eb kan je daar op het strand een put graven. Het opborrelende water is er door de aanwezige ondergrondse warmwaterbronnen heerlijk warm. We willen dit wel eens uitproberen. Gewapend met onze schop - die we hebben meegenomen vanuit ons vakantiehuisje - zoeken we temidden van alle toeristen een plekje om te graven. Het water in onze eerste put blijft koud, maar als we een paar meter verder graven verbranden we bijna onze voeten. Zo warm heeft het water! We vinden al snel een ideale plaats waar we (lees: de kinderen) een gestarte put verder uitgraven tot een grote waddy. Wannes is onvermoeibaar, hij blijft maar graven en de put versterken. De rest laat zich verwarmen door het warme water. Het is hier gezellig!

Na een paar uur graven komt de wilde zee gestaag dichterbij. De putten voor ons worden al snel opgeslokt, de mensen erin worden opgeschrikt door het koude zeewater en springen - te laat - weg! Wannes bouwt grote wallen en onze put houdt lang stand. Maar we wachten niet op de verwoestende kracht van het water, de kinderen hebben het te koud gekregen door de sterke wind die komt opsteken.

Ik wandel samen met Joppe naar onze kwakende zeekiwi. Kristoffel en de jongens blijven nog even op het strand en komen een half uurtje later aanslenteren. We starten onze vierwieler, stoppen onderweg nog even bij de supermarkt en rijden door naar ons comfortabel huisje - met uitzicht op de baai - in Whitiangi. Wat een fijne dag is het alweer geweest! En die sluiten we af met pizza (kan het nog beter?) en een spelletje scrabble. En ik heb weer maar eens het onderspit moeten delven. Welk woord kan je nu vormen met een Q en Y?

Geschreven door Thuis.in.de.wereld