Drie corona-weken samenvatten in evenveel paragrafen. Het is een uitdaging die wel zou moeten lukken, zeker gezien de weinig interessante activiteiten waarmee we onze dagen vullen. Maar ik doe er niet aan mee, geen zin in. Het is pas door eens door de foto's van de voorbije weken te gaan, dat ik het weer voelde kriebelen om deze periode vast te leggen. Want het zijn bijzondere tijden, die we niet snel zullen vergeten. Het zijn tijden die vragen om vastgelegd te worden.

Net zoals de voorbije andere jaren, is mei-maand hier feest-maand: we vieren moederdag, mijn verjaardag, Kristoffel zijn verjaardag en onze trouwdag ! En meestal gaan we nog eens op weekend met vrienden en/of familie. Op de weekends na, was het dit jaar dus niet anders. Moederdag werd hier heel uitbundig gevierd, de zelfgemaakte cadeautjes werden met heel veel fierheid overhandigd en de knuffels kreeg ik er gratis en overvloedig bovenop. Ik ben niet alleen de beste, de leukste, de tofste, maar ook de liefste mama (al is het maar voor 1 dag :-))! Op zo een dag geniet ik eigenlijk het meest van het enthousiasme en de puurheid waarmee de kinderen zo een dag beleven. Al zit het plezier vooral in het naartoe leven naar zo een dag en het proberen geheimhouden van de cadeautjes... Mijn verjaardag heb ik min of meer aan mij laten voorbijgaan (de schuld van al die 4-en), al had ik wel een dagje verlof genomen. Exact 10 dagen later vieren we dan nog eens dubbel: Kristoffel die evenveel kaarsjes als mezelf mag uitblazen en dat op onze trouwdag. Geroosterde marshmallows waren dan ook een perfecte afsluiter van deze heuglijke dag!

Ook om andere redenen zullen we mei 2020 als een heuglijke maand herdenken: Joppe is vorige week maandag terug gestart op school. En het doet hem zo een deugd! Hij zit in het 2e leerjaar en behoort dus tot de gelukkigen (naaste de 1e en 6e leerjaren) die - al is het maar - 2 dagen per week opnieuw tussen klasgenootjes mogen zitten. Maar in een setting die toch wel raar aandoet: de school is net een dorp vol éénrichtingsstraten met klassen ertussenin; de klassen zijn opgesplitst in 2 groepen; de kinderen krijgen vakken toegewezen waarin ze - enkel met hun vaste bubbel - mogen spelen en er zijn duidelijke richtlijnen over het brengen (met de alcoholgel als begroeting) en halen van de kinderen. Toch heeft Joppe genoten van zijn eerste corona schooldag, hij kwam als een heel ander kind terug thuis. Het was net alsof hij rust gevonden had. Uit sociaal isolement getrokken worden doet toch iets met een kind.

Het nieuws dat alle scholen begin juni zouden kunnen opengaan, komt dan ook niets te vroeg. Onze jongens hebben er duidelijk nood aan. Ze missen het contact met hun vriendjes. Maar ook de motivatie om hun schooltaken alleen en zelfstandig te maken kent dieptepunten. Het was dan ook een welgemeende 'ja, eindelijk!' die ik hoorde van Lukas toen ik hem vertelde dat hij binnenkort waarschijnlijk naar school zal kunnen gaan. En ook de grote vakantie begint stilaan vorm te krijgen voor de kinderen. Scoutskampen en speelpleinwerking kunnen plaatsvinden, en ik ga ervan uit dat ook de sportkampen zullen volgen. Onze gezinsvakantie valt nog even af te wachten: een bergvakantie in Frankrijk of een fietsvakantie in eigen land. Het lijken mij 2 evenwaardige opties!

Ondertussen doen wij gestaag verder. We combineren het werken van thuis uit met thuiszittende kinderen. En dit gaat het ene moment iets beter dan het andere. Gelukkig zijn er weer andere dingen die toegelaten zijn. Lukas heeft zijn uitlaatklep in de tennis gevonden. Sinds er opnieuw een balletje mag geslagen worden, staat hij geregeld op het tennisveld met een vriendje. En het doet hem zo goed, het is eens iets anders dan thuis in de tuin te spelen of voor de TV te hangen. Joppe kan zich uitleven in de voetbal, hoewel hij het na 1 training al voor bekeken hield. En Wannes, die houdt zich bezig met de racebaan die hij uit de kelder vanonder het stof heeft gehaald.

In de weekends proberen we nog steeds te fietsen of te wandelen met de kinderen. Gewoon om eens uit ons kot te zijn. De wandeling in de Damvallei was een voltreffer bij de kinderen, vooral omwille van de vele kikkers die we hebben gespot. Ook de fotozoektocht - georganiseerd door de school - waarbij we met de fiets op zoek gingen naar de leerkrachten zonder mondmasker, is in de smaak gevallen. Op andere momenten nemen we de fiets naar Gent om een ijsje te eten of ga ik met de kinderen vlierbloesems plukken om uiteindelijk genoeg siroop te hebben voor het komende jaar!

Geschreven door Thuis.in.de.wereld