Het zit er alweer op! We zijn net ingescheept en zijn klaar om richting Brussel te vliegen. Iedereen is blij om huiswaarts te keren. Deze keer zit ik comfortabel tussen Wannes en Joppe in. En er is lucht! Het vervelende is - net zoals op de heenvlucht - het verplicht dragen van een mondmasker. Die zal vast en zeker wel eens per ongeluk van mijn gezicht vallen ;-).

Onze laatste dag in Kaapstad was heel ontspannend en aangenaam. De zon was volop aanwezig en dat deed deugd! De belangrijkste opdracht van deze ochtend was het zoeken naar de laatste souvenirs voor Kristoffel's en mijn ouders. Ik wist heel precies welk beeldje ik wou kopen, dus dat was een gemak. Het was gewoon een kwestie van de gepaste winkel te vinden! Terwijl ik met Joppe en Wannes rondsnuisterde in de African Trade Shop, speelde Lukas - op het plein voor de winkel - levensgrote schaak. Hij had niet alleen Kristoffel als uitdager; het fijne was dat hij ook tegen anderen speelde. Soms met succes, maar niet altijd. Het was leuk om zien!

V&A Waterfront aan de haven blijft aangenaam om rond te wandelen. Er heerst een gezellige ontspannen sfeer met de vele restaurantjes en cafeetjes aan het water. Het oogt allemaal vrij nieuw, is modern en klassevol. Het is vooral een omgeving die de welgestelde Zuid-Afrikaan en toeristen aantrekt. Dit stukje Kaapstad kan me wel boeien, hier zou ik wel wat langer willen vertoeven. Al moet ik toegeven dat we met het V&A Waterfront maar een heel klein stukje van Kaapstad hebben gezien en dat de ongelijkheid in deze stad ook wel groot zal zijn.

Wat ook opvalt zijn de vele chique auto's die hier rondrijden. In plaats van dieren spotten, deden de jongens aan auto spotten. De meeste "wauw" wagens werden opgemerkt: Bentley, Maserati, Porsche & Ferrari.

We verbaasden ons ook over de uitgestrektheid van Kaapstad. Dit werd ons gisteren duidelijk toen we de buitenwijken doorreden om de Peninsula te verkennen.

De Peninsula bracht ons naar het meest zuidwestelijk punt van Afrika: de kaap de Goede Hoop. Om hier te geraken, rijden we doorheen een prachtig, doch desolaat, landschap. De laatste stukjes zijn te klimmen. En dat werd niet op enthousiasme onthaald door de kinderen. De beklimming van de tafelberg zit hen nog te veel in de benen. Ze zijn lastig en weigeren mee te gaan naar de uitzichtspunten. Ik word ook lastig van hun gedrag, en we laten ze gewoon aan de auto. Kristoffel en ik bewandelen de klim op ons eigen tempo. Met de stijfheid in mijn bovenbenen en kuitspieren voelde ik me net een waggelende eend. Treden nemen was een uitdaging, omlaag wandelen pijnlijk en klimmen ging moeizaam. Maar het uitzicht aan de vuurtoren is indrukwekkend mooi onder de blauwe hemel en doen de stramme spieren even vergeten.

De rit naar en van de Peninsula was één grote klaagzang bij de kinderen. Op alles werd 'neen' gezegd. De beklimming van de tafelberg heeft duidelijk zijn sporen nagelaten... Kristoffel en ik proberen het naast ons neer te leggen, maar gemakkelijk is het niet. We laten het niet na om te stoppen langsheen mooie plekjes langs de route.

Onze eerste stopplaats is Muizenberg Beach, gekend omwille van zijn gekleurde strandcabines. We worden er getrakteerd op een surfwedstrijd, al weten we niet naar welke surfer we precies moeten kijken... Verderop is er Kalk Bay dat een gezellig vissershaventje huisvest. Kristoffel en ik wandelen de pier af, we vragen ons af wat er scheelt met de kinderen en fotograferen een zeeleeuw die de weg verspert.

Verder zuidwaarts stoppen we aan Boulder's Beach waar we een kolonie pinguïns van dichtbij kunnen gadeslaan. Joppe en Kristoffel verbazen zich over het feit dat de pinguïns zo klein zijn. Ik kijk met volle bewondering naar deze waggelende dieren en we zien er eentje op een ei broeden. In een winkeltje verderop koopt Wannes een rieten mandje voor zijn stenen en vindt Lukas zijn T-shirt. Het souvenir budget is gespendeerd!

Na onze middag pic nic wordt het humeur van de kinderen er niet beter op. Het bezoek aan de Peninsula verloopt in mineur alsook de weg terug naar ons appartement. De route langs het water is prachtig, pittoresk en verloopt via Chapman's Peak. We besluiten nog een laatste keer te stoppen in Camps Bay en eindelijk ontdooien de jongens een beetje. Ze leven zich uit op het strand, Joppe leert een backflip (én is apetrots wanneer hij die kan). Als afsluiter van de dag worden we getrakteerd op een wonderbaarlijke zonsondergang!

Camps Bay gisteren was blijkbaar een schot in de roos! Want ook vandaag zijn we er nog even gepasseerd om in het zand te spelen en om Joppe zijn backflip te bewonderen. Veel tijd is er niet meer want onze vlucht wacht niet!

Geschreven door Thuis.in.de.wereld