Het is een groot verschil met Cambodja als het om natuurbeleving gaat. In Cambodja zie je overal afval en plastiek rondslingeren. Er zijn - als je heel goed kijkt en zoekt - wel vuilbakken te vinden langs de weg, maar die worden niet gebruikt. Veel liever laten de mensen hun afval gewoon uit hun handen vallen of zien we ze het gewoon in de rivier gooien. Hier in Nieuw-Zeeland is het wel iets anders. In de natuurgebieden zijn er geen vuilbakken, maar wordt er gevraagd om je eigen afval terug mee te nemen. En iedereen doet dit. De kiwi's - hoe de Nieuw-Zeelanders zichzelf noemen - dragen enorm veel zorg voor hun natuur. We zouden er met zijn allen een voorbeeld aan moeten nemen.

Het DoC - Department of Conservation - doet hier uitstekend werk. Het beschermen en openstellen van het lands natuurlijk en historisch erfgoed is hun missie. Daarnaast heb je ook nog de I-SITES, die - via toeristische brochures en educatieve bezoekerscentra - de bezoekers informeert over al dat schoons. De perfecte samenwerking kun je zeggen!

Ook vandaag hebben we kunnen proeven van een staaltje natuur om U tegen te zeggen. We trekken het Coromandel gebergte in. Initieel willen we in de Kauaeranga vallei de 4 tot 5 uur durende Billy Goat track doen. Door de vrouw van de I-Site wordt het ons echter afgeraden. De brug over de rivier is er immers niet meer en met de regenval van de laatste dagen is de rivier te veel gestegen en te onveilig om met kinderen over te steken. Dus doen we maar de iets langere wandeling naar de Pinnacle top. Heen en terug is het een 7 tot 8 uur durende tocht. De verlenging van onze dagtocht wordt zonder problemen aanvaard. Wannes is zelfs superenthousiast en kijkt er naar uit om op de top te staan!

De eerste stopplaats - op 3 uur wandelen - is de Pinnacle hut waar je ook kan overnachten. Vandaar is het nog 50 minuten wandelen tot aan de top. Dit moet wel lukken met de fitheid van onze kinderen. Het is al 10 uur wanneer we vertrekken, maar gelukkig gaat de zon pas onder rond 19h15. We hebben dus tijd genoeg!

We wandelen doorheen wat ooit één van de grootste Kauri bossen van het land is geweest. De massale kap aan het begin van de 20ste eeuw heeft er geen goed aan gedaan en de Kauri bomen die je nu nog ziet zijn maximaal 100 jaar oud. Tijdens de wandeling vinden we hier en daar een aantal informatieborden over de kap en het transport van de Kauri stammen via houten dammen. De wandeling is een pittige stijging doorheen bossen en langs rotspaden, en waarbij we de rivier een aantal keren met een hangbrug moeten oversteken. Het is toch wel puffen af en toe. Na een aantal tussenstops bereiken we de Pinnacle hut - waar we lunchen - en kijken we uit op het Coromandel gebergte. Er waait een gure wind. En met deze koude zien onze jongens de laatste klim niet echt meer zitten. Maar wij wel!

We doen onze regenjassen aan en starten aan de klim. De jassen gaan weer even snel uit. Wat een trappen hebben we alweer beklommen, de tel ben ik onderweg kwijtgeraakt. En het laatste deel naar de top was rotsklimmen. Wannes was niet te houden! Eenmaal boven kunnen we 360° rondom ons kijken en genieten we van de prachtige groene heuvels, de rotsformaties en de zee in de verte. Met de laaghangende wolken had het wel iets mythisch! Onbeschrijflijk mooi!

"Waw, these are strong boys" zei een Ier toen die ons kruiste bij de klim. En een Nederlandse vrouw hoorde ik zeggen "wat een dappere jongens". Zo is het, ze zijn sterker dan hun mama als het op wandelen, klimmen en klauteren aankomt. En dapper zijn ze zeker!

Geschreven door Thuis.in.de.wereld