Je hoeft niet tot in Parijs te gaan om de Arc De Triomphe te bezichtigen. Laos heeft er ook eentje en die staat in de hoofdstad Vientiane. De boog is niet zo indrukwekkend, maar toch wel de moeite om er langs te wandelen en de trappen naar boven te nemen. Je krijgt er een leuk uitzicht over de Champs Elysees en de stad als beloning!

De hoofstad van Laos, op 4 uur rijden van Vang Vieng met de minivan - die je meer het gevoel geeft op een trampoline te zitten dan in een auto (dixit Wannes) - is te vergelijken met een groot dorp. De charmes die Luang Prabang uitstraalt, vind je hier niet terug. De banen zijn recht op recht en gevuld met auto's, zo van die grote blinkende SUV's en Jeeps. Rode lichten hebben geen betekenis en als voetganger moet je hier de duimen leggen voor koning auto. En het is er warm. Gelukkig zorgt het zwembad in ons hotel voor de nodige afkoeling en verfrissing. In het hotel stond ons ook nog een aangename verrassing te wachten, we liepen er Bert - een jeugdvriend van Kristoffel - tegen het lijf. Samen met zijn vrouw Stephanie en hun 3 zonen reizen zij een jaar rond in Azië. We worden al veel aangestaard en nagekeken met onze 3 jongens, nu was het nog een tikkeltje meer...

We hebben er een city trip van gemaakt deze keer, en dit langsheen de belangrijkste tempels en monumenten.

De Wat Sisaket is de oudste tempel van de stad en straalt zijn charme uit door de vele honderden kleine Buddhabeeldjes, die in nissen rondom de tempel zijn geplaatst.

De That Luang is de belangrijkste religieuze site van het land. Deze gouden Stupa is hét symbool van Laos en prijkt dan ook op de bankbiljetten.

Het COPE bezoekerscentrum vond ik zeer aangrijpend. COPE (Cooperative Orthotic & Prosthetic Enterprise) is opgericht om UXO slachtoffers te helpen. Zij leveren niet alleen prothesen, maar ondersteunen ook rehabilitatie centra en geven voorlichtingscampagnes in rurale gebieden om zo toekomstige ongevallen met UXO's te vermijden. Het bezoekerscentrum geeft heel duidelijk de impact van de UXO's weer. Moeilijk te vatten dat dit toch heel recente geschiedenis is.

Als laatste konden we het Buddha park afvinken van ons bezoekerslijstje. Een ritje van 45 min met de tuk tuk. Op zich al een belevenis voor onze 3 jongens. Het park is een eerder een grote tuin, met een verzameling van grote en kleine, stenen beelden uit zowel het Hindoeïsme als het Boeddhisme. De jongens waren gefascineerd, maar of het echt de moeite was om zo ver te rijden, daarover zijn onze meningen verdeeld.

Verder hebben we wat rondgekuierd en geshopt. Hoewel we 'maar' op zoek waren naar een lange broek en t-shirt voor Kristoffel, bleek dit een hele onderneming te zijn. Het winkelcentrum hier is te vergelijken met een grote overdekte markt in verdiepingen en is ingedeeld in secties. Zo heb je eilanden met electronica, met fietsen, met huishoudelijke toestellen, met papierwaren en toiletartikelen, met stoffen én kleermakers, en met schoenen en kledij (lees: voornamelijk vrouwenkledij). Een broek hebben we niet gevonden, een t-shirt wel. De lange mouwen zijn naar Laotiaanse normen, veel te kort dus voor manlief!

Geschreven door Thuis.in.de.wereld