We nemen de boot terug naar Jerantut. Ons verblijf in de Taman Negara zit erop. De wolken dreigen, maar gelukkig blijft de regen uit. Het is een 2 uur durende tocht, waarbij ik mijn gedachten de vrije loop laat en geniet van de jungle rondom mij en de babbelaars achter mij.

Eens aangekomen in Jerantut, is het wachten op een minivan die ons naar de Cameron Highlands zal brengen. We rijden Tahan Rata binnen in de gietende regen, wat mijn eerste indruk van het dorpje sterk beïnvloedt. Alles lijkt vervallen, auto's staan in files, zijn oud en stoten grijs-zwarte rook uit. Het is druk op de enige hoofdstraat. Het is er koud en druiliger. Het voelt hier heel ongezellig aan. Met de vele Indiërs en de Indiase keuken die je overal tegenkomt, voel ik me bij momenten eerder op vakantie in Indië dan in Maleisië.

De Cameron Highlands zijn niet de idyllische groene heuvels die ik had verwacht - hoewel de Rough Guide me wel verwittigd had! Het is een geïndustrialiseerde hoogvlakte geworden. Tot waar het oog reikt, zie je serres. Serres vol met groenten, maar vooral serres met aardbeien. Dit tot groot plezier van onze jongens! Het werd een aardbei-2-daagse voor ons. Een aardbei-boerderij bezoeken stelde niet veel voor, je had maar heel beperkte toegang tot de serres. Je kon er ook zelf je aardbeien plukken, maar dit gebeurt onder streng toeziend oog. We hebben er ons niet aan gewaagd, wetende dat Joppe aardbeien zou plukken en ze direct zou opeten!

Als je Cameron Highlands zegt, dan zeg je ook thee. Grote theeplantages zijn het, echt indrukwekkend om al die theestruiken op de heuvels te zien. We hebben er eentje bezocht, alsook een fabriek waar de geplukte theeblaadjes worden gemalen, gefermenteerd en gedroogd. Het zijn hier geen fijngehakte theeblaadjes die op het einde van het proces van de band rollen. Het is eerder een soort poeder dat naargelang zijn grofheid wordt gescheiden en voor verschillende doeleinden wordt gebruikt. De thee die wordt gebruikt voor de Ice Tea zal wel het enige zijn dat onze jongens zullen onthouden hebben!

Verder genieten we van de fysieke inspanning en de frisse lucht die in bossen op de heuvels hangt. Geladen met proviand - lees sandwichbrood met chocolade want hier is geen beleg te vinden - en regenjassen trekken we de heuvels in. Het werd een mooi en steile tocht naar de 1700m hoge Jasar heuvel waar je een schitterend uitzicht hebt over de stad. Hoewel het hier minder warm is dan in de Taman Negara, maken mijn zweetklieren overuren! De zweetdruppels vallen langs mijn gezicht naar beneden. De jongens springen dartelend naar boven alsof ze het elke dag doen. Ik kan ze niet bijhouden, Kristoffel wel.

De volgende dag neem ik Lukas en Wannes mee de heuvels in. Joppe blijft bij Kristoffel, die een dagje rust neemt na een val gisteren en daarbij zijn been licht bezeerd heeft. Het is fijn om eens alleen met de 2 jongens op stap te gaan. Ze genieten van de aandacht - en de koekjes - en vertellen honderduit. Ik moet ze zelfs aanporren om het tempo erin te houden willen we tegen lunchtijd terug zijn. De rest van de namiddag houden we het rustig. We halen nog wat schoolwerk in, stappen naar het naburig dorpje Brinchan en gaan voor een pizza als avondeten.

Wij kwamen naar de Cameron Highlands om er te genieten van de natuur en er te wandelen. Voor de rest is er hier niet zoveel te beleven. Toch is Tahan Rata - dat bij een tweede indruk aanvoelt als een (vervallen) skioord - heel erg in trek bij Maleisische weekendtoeristen. Het zou een rustpunt vormen voor hen die willen ontsnappen aan de hitte van het binnenland. Door de hoogte liggen de temperaturen hier inderdaad een stuk lager. We meten 20°C overdag, soms met regen. Maar de koelere temperaturen alleen kunnen toch niet de reden zijn? Het is voor ons moeilijk te begrijpen wat ze hier komen zoeken, net zoals Kristoffel niet begrijpt waarom Belgen massaal bij mooi weer in de file richting kust staan... Veel is er niet te beleven, behalve als je van wandelen houdt. Maar tijdens onze wandelingen zijn we niemand tegengekomen...

Of misschien komen ze wel voor de Stoomboot, een soort soepfondue. Hét lokale gerecht, door ons uitgeprobeerd en goedgekeurd!

Geschreven door Thuis.in.de.wereld