En toch kan ik er niet aan wennen, toch niet aan de idee dat mondmaskers het nieuwe normaal zullen worden. En als we er dan toch zullen moeten dragen, dan doen we het maar in stijl!

De voorbije dagen heb ik mijn naaimachine opnieuw bovengehaald. De dozen - waarin ik mijn stofjes bewaar - heb ik doorzocht op zoek naar restjes stof, mondmasker-waardig. Naar elastieken moest ik niet meer zoeken, want die hadden al een tweede leven gekregen tijdens de jongens hun poolstok-springavonturen. Gelukkig had ik nog een oude naaidoos liggen met allemaal lintjes, ooit geërfd van een collega. En met het FOD mondmaskerpatroon en Facebook als naaivriend, begon ik - net als zovelen anderen - mondmaskers te naaien. En ik vind het eigenlijk nog plezant ook.

De teller staat ondertussen op 50. Voldoende dus om een gepast mondmasker te hebben bij elke outfit! Neen, zo modieus zijn Kristoffel en ik nu ook weer niet dat we er zoveel nodig hebben. Naast de maskers die ik heb genaaid voor familie en vrienden, zullen de andere afgegeven worden aan school. In een vlaag van solidariteit, heb ik de directeur immers voorgesteld om er te naaien voor school. Een leuke bezigheid is het, bandwerk en met verstand op nul! En het is nog fijner nu we met een aantal mama's samen - maar toch elk apart - mondmaskers naaien voor de juffen en meesters.

Het geeft wat zin aan de anders zo eentonige dagen.

Geschreven door Thuis.in.de.wereld