Laatste dag Kangaroo Island! Alweer. We starten onze dag droog, maar na het ontbijt, tijdens onze rit naar Murray lagoon begint het zachtjes te regenen. Ik las onlangs: nobody ever stopped the rain by complaining. Dat nemen we dan maar ter harte. Zelfs onze diva's klagen niet. Het kortste bij klagen komen ze als ze zeggen 'dat we toch het zonnetje besteld hadden, hè mama'.
We laten ons alleszins niet naar binnen jagen, we doen een wandeling rond het meer. Of toch een stukje ervan - 1 recht stuk is ongeveer 11km retour - dus we keren terug als we daar zin in hebben. We krijgen overwegend droog met af en toe wat kleine druppels. Niks dat onze regenjassen niet aan kunnen. Plots schieten er 3 kleine kangoeroes of 3 grote wallabies (we geraken er niet uit) de bosjes uit en kruisen ons pad. Gevolgd door nog 2 laatkomers. Het was de wandeling waard. Het zicht laat ons door de dikke bomenrijen af en toe in de steek, maar dat geeft ons babbeltijd met de kindjes of denktijd voor onszelf. Ik moet lachen als diva 1 zegt dat ze 's morgen een hond met kattenoortjes is tegengekomen. Zeker omdat het een Duitse scheper was.
We komen ook aan bij het aantal nachtjes we hier nog zijn, want ze kijken er zo hard naar uit om iedereen terug te zien. Nog 5 nachtjes slapen, leg ik haar uit. 'Op de pinkie gaan we naar huis', zegt ze met haar pinkie omhoog. En ze doet er een vreugdesprongetje bij. Ik vraag mij af of zij diegene gaan zijn die plat knijpen of platgeknepen worden.
Als ik alleen wandel, kom ik uit op een paar pro's en con's na 'pinkiedag'.

Pro:

• met dikke stip op nr 1: slapen in mijn eigen bed. Tussen mijn eigen lakens. Op mijn eigen hoofdkussen.

(Dit doet het hem eigenlijk al...)

• lunchen met Thelma bij Il Mio
• Thelma (mijn funky chuncky collega) tout court
• de lemon pie meringue van Stuckens
• vriendjes en vriendinnetjes
• familie
• de diva's die hun moekes, vake, oma's en opa's kunnen knuffelen en vv want die gedachte alleen al tovert een lach op hun snoetje (en op de mijne)
• mijn werk, dat ook een beetje hobby is, hervatten. Ik mis mijn klantjes toch wel een beetje
• auto rijden! Durf ik niet met dit monster
• uitgebreid koken
• een bad nemen. In een badkamer zonder beestjes. En flipflops in de douche.
• Nederlands praten
• een witte boterham met kip curry
• pensen met appelmoes voor de diva's (uiteraard van bij meter Aciana, dat zijn by far de beste)

Con's

• Vaarwel rust, hallo stress!
• File
• Minder me-we-qualitytime
• Gedaan met het tijdloos bestaan
• Geen mooie natuur meer
• Geen snurkende koala's en hoppende kangoeroes
• Geen witte (bijna)privéstranden
• Geen TimTams meer
• Geen Nitrogenie meer
• Geen Sweatheart, love of doll meer
• Geen spontane gesprekjes meer
• Geen blog meer (ik ga het missen om te ventileren!)
• Geen fans meer
• Geen bbq's in het park

Een lange reis geeft je de kans om je leven in perspectief te zien. Om van een afstandje te kijken naar je leven op dit moment, om zo vast te stellen wat je kan missen, niet kan missen en zeer zeker niet wil missen.
Wat ik kan missen: de luxe (exclusief de luxe van een goed bed en eigen sanitair - dat behoort duidelijk op de laatste lijst. In hoofdletters. Onderstreept. Omcirkeld. Aangeduid in fluogeel.)
Wat ik niet voor altijd zou kunnen missen: mijn leuke job. Waar ik soms eens op vloek, maar die ik ook heel erg koester. De leuke klanten - die ook hier doorgaan met hun steun en lieve reacties - maar ook de band die er tussen ons 3 als collega's is. De leuke babbels, een collegiale begripvolle vloek in moeilijke tijden en - het beste van al - mekaar op tijd en stond eens in de zakken zitten. We zijn elkaar meer dan waard op dat gebied. Ook op deze lijst: vrienden. De beste ex-collega, de andere helft van de egoïstische tweeling, Thelma, de zus,.. Wat kijk ik uit naar een gezellige babbelavond met lekker eten!
Wat ik zeer zeker niet wil missen: die lijst blijft leeg, afgezien van bed & sanitair. Want alles wat ik zeker niet wil missen, was mee op deze reis. De prins en de diva's; met de tijd aan onze kant. Tijd om nageltjes te lakken, dotjes te maken, te knuffelen, zandkastelen te maken, te praten (and boy, do they talk!), te lachen (die heerlijke giechels en lachbuien), ijsjes & speeltuinen, tekenfilms kijken, wiebelwegen nemen,... Veel om van te genieten; te veel om op te noemen. En nee, ook in het paradijs is het niet elke dag een dag vol zonneschijn (noch letterlijk, noch figuurlijk). Maar dat hoeft ook niet. Dansen in de regen is ook leuk.

Geschreven door Fairytales