Another day in the city! Op de planning: Bondi beach. Paddy's market. Surry hills. We starten met 2 treinen en een bus. De marteling van openbaar vervoer valt hier beter mee dan in België. Elke 10 minuten een trein. Elke 2 minuten een metro. Elke 8 minuten een bus. We redden het wel. Bondi beach dus. Ik kan het niet anders omschrijven dan: teleurstelling. Veel volk, grote aansluitende parking, geen boulevard, niks gezellig. We hebben het al anders gezien deze vakantie. Maar we kunnen zo'n icoon natuurlijk niet missen. Liever spijt van iets gezien te hebben, dan van het gemist te hebben. We eten onze teleurstelling weg met een ijsje. Met wat het beste ijs van Sydney moet zijn. Gelatino messina of zoiets. Wie onthoudt dat soort namen behalve Italianen? Ik niet. Het is lekker ijs. Maar het is geen Nitrogenie - ja, dat onthou ik wel. Ik ben volhardend in selectiefheid. Maar dat zijn we allemaal dus ik voel er mij niet schuldig om.
Schuldgevoel is ook mijn diva's vreemd. Sinds de schone zus er is, ben ik vervangen. Misschien dekt 'onbestaand' beter de lading. Na een maand van handjes en knuffels, ben ik nu 2de keus. Zelfs 3de keus, want papa biedt af en toe zijn nek aan als zitplaats en scoort daarmee bij de dames. Jaloers? Ik? Helemaal niet. Tenslotte heb ik ze maar 37 weken in mijn buik gedragen, 16 weken de ziel uit mijn lijf gekotst en de band met de wc-pot was nooit inniger. 3 weken ziekenhuis met een gezellige afwisseling van baxters en andere naalden. Nee, ik ben echt niet aan het wenen hoor.
Na Bondi beach gaan we naar Paddy's market. Samengevat: Chinese souks. Mensen die meer verwachten dan dat, zijn eraan voor de moeite! Meer dan wat gegarandeerd foute én fake souvenirs zijn er niet te vinden. Oh ja, ergens moet ook nog wat rotte vis liggen. Onze neus wordt gelukkig ook gevuld door de geur van fruit, wat maakt dat we nog niet direct een wc nodig hebben. Wat we wel nodig hebben: food! En snel! We zijn allemaal uitgehongerd. Stokbrood, beleg, drankjes en een parkje. Dat is voldoende om ons allemaal even stil te krijgen.
Daarna gaan we naar Surry Hills. Geen idee wat er exact te zien is, maar er zijn alleszins heel veel restaurantjes. Kan niet slecht zijn toch? En we hebben vandaag al wat pech gehad met onze activiteiten. Dat kan toch niet blijven duren? Blijkbaar niet. Oeftie. Het valt mee. Een beetje zoals Chelsea in New York (je ziet lieve NY, ik ben je nog niet vergeten). Gezellige kleine huisjes met dito schattige voortuintjes. Restaurantjes, bars, coffeebars,... Superleuk!
Alleen spijtig dat we geen grote honger meer hebben. We drinken koffie op een terras en delen een muffin en brownie. De brownie voor de volwassenen en de diva's werken vlotjes hun muffin weg. We moeten snel zijn om een stukje te proeven. Beiden goedgekeurd. Daarna wandelen we nog een heel eind verder.
We gaan naar Darling Harbour. Die heeft de schone zus nog niet gezien en is toch een must. We gaan voor de eerste aperitivo van de vakantie. Happy hour!! Woehoew. Tot 7pm. En het issss 7u05. Da's balen. Maar we drinken toch een mojito en delen frietjes. We hebben ongelooflijk veel gewandeld. Dus we hebben ook ongelooflijk veel eten nodig. Althans, dat geloof ik toch graag. Daarna wandelen we de haven door en ontdekken nog een straatje dat we niet gedaan hadden de eerste keer. Na nog een wandeling besluiten we toch al te eten. Het wordt al laat voor de diva's. We eindigen bij een nieuwe Thai. Nok nok. Het is lekker! En een tof interieur. Diva 2 eet na de rijst nog wat pikante vleesjes. Later, als we over de brug terugwandelen, fluistert ze in de prins zijn oor dat ze dat graag nog eens wil eten. Volgende keer trekken we naar Thailand! Zon, zee, strand en goedkoop Thais eten! Meer hebben we niet nodig.

Geschreven door Fairytales