We besluiten een extra nachtje te blijven in Townsville. 2de grootste stad van Queensland. Het is hier gezellig! Er zijn verschillende hikes, viewpoints, winkelwandelstraten en witte zandstranden. Er is een gratis waterpark. Goede ouders die we zijn, ahum, geven we daar prioriteit aan. Waterspuiten, kanonnen, fonteinen, een gigantische wateremmer die kantelt: paradijs! We laten de diva's los en nestelen ons aan de kant van het park. We balen een beetje dat er geen zwembad is, maar alles voor de girls! Diva 1 gaat los, diva 2 staat na welgeteld 3 volle seconden terug naast mij. 'Gaan we nu eten?'. Spetter. 'Ik verveel mij.' Spetter. 'Ik heb honger.' Spetter. 'Ik heb kou.'
Diva 1 neemt diva 2 ff mee op sleeptouw, maar het kwaad is al geschied. Ze vindt het niet leuk. Ze komt beteuterd naast mij zitten. Mijn hormonen draaien op volle toeren, mijn bloed borrelt en mijn raas-kraantje gaat open. Gevoelige lezers kunnen hier beter stoppen. We zetten onze eigen voorkeuren opzij. We zoeken een half uur naar parking kortbij om die kleine kinderbeentjes te sparen. We zitten onnozel langs de zijlijn te gapen naar spelende kinderen - minus 1 that is! - terwijl we zelf worden natgespoten door kleine ettertjes (ja, dat waren ze echt. 1x is ok, 2x is ok, maar de derde keer gaat erover. Stop lijkt mij vrij internationaal!) en dan zit het kind te mokken. 'Ondankbaar wicht' (de brave opgekuiste versie). Daar! Het flapt eruit. En ik meen het. Hard!
I need a cookie! Speaking of cookies: gisteren was de beste dag tot nu toe. Ik ontdekte TimTams. Best cookie EVER!! Omg! Ayers rock, opera house, kangaroo Island,... Dat vermelden ze allemaal in de boekjes. Maar heerlijke TimTams? Hallo! Dat is ook belangrijke info. Gelukkig heb ik ze nu ontdekt. Nog 6 weken van zoet genot in het vooruitzicht. Oef!
Dat was even een kleine zijnoot.
Om mijn zen terug te vinden loop ik naar de camper voor picknick spullen. Eten, drank, bordjes,... Alles erop en eraan. Het voordeel van je huis mee te hebben. We eten een hapje en besluiten het waterpark te laten voor wat het is. We wandelen een kwartiertje verder met gevulde buikjes. Zo elimineren we al 1 mogelijk klaagpunt op het strand.
Aangekomen op het strand wordt al snel duidelijk dat de diva's geen intentie hebben om het water in te gaan. Ze hebben potjes, ze hebben zand. Wie heeft de zee dan nodig? Geen geklaag. Geen gezaag. Enkel het geluid van potjes in het zand en kindjes die vrolijk samenspelen. Het is ineens duidelijk. Ik heb geen waterratjes. Ik heb zandratjes. Het duurt even om te verwerken, maar het is ok. En dan besluit diva 1 dat ze toch in de zee wilt. Als diva 1 eruit komt, waagt ook diva 2 zich in de golven. Zandratjes en af en toe undercover waterratjes.
We plannen nog enkele viewpoints te doen dus ronden af om 4u en wandelen terug naar de camper. Aangemoedigd door koekjes gaat de retour vlotter dan de heenreis. We rijden eerst naar Castle Hill. Bekendste viewpoint en een must. Op 2 km voor de berg merken we de steile helling op. Kan onze camper nooit aan. Dat zullen onze beentjes morgen moeten doen. Ander en beter: Mount Stuart. Een kronkelweg van 9 steile km's, brengt ons naar de top. Onderweg zie ik in het hoge gras iets hoppen. Een wallaby! Een egoïstische wallaby! Hoe kunnen we op zo'n steile berg nu een foto nemen? Niet cool! Om niet terug achteruit te bollen, besluiten we door te rijden. Er is een 'Rotary view point'. What.A.View. Townsville ligt enkele km's onder ons uitgestrekt tussen de kust en bergen. Fantastisch. Zo mooi. We krijgen het gezelschap van een pauw. Tussen de bomen hangen grote spinnen in webben die schitteren in de zon. Er communiceert een beestje met mijn piepende flipflops. Squeeqie-auwauw-squeeqie-auwauw. Ik onderbreek ons gesprek om de rit naar beneden te starten. We willen graag beneden zijn voor het donker. Als we beneden aankomen, is alles in een oranje-roze gloed gehuld. We rijden eerst langs industrie, via de haven door Flinders street. Het bruist er gezellig. We keren terug naar onze camping. Ik ben weer helemaal relax en mijn ondankbare wichtje is weer haar schattige zelf.

Geschreven door Fairytales