De dag start met ruzie ten huize koninklijk paleis. De prins en prinses hebben besloten om een wandeling te maken in de GlaSs house mountains - het lef! De diva's uiten hun ongenoegen met een klaagzang. 'Wij willen niet wandelen. Wij doen nooit iets dat wij leuk vinden. Waarom moeten we altijd stappen?' Er komt stoom uit mijn neus en er staat geen stoomketel op, dus ik ben vrij zeker dat het gefluit uit mijn oren komt. We hebben de laatste dagen zoveel stranden bezocht dat er na 17 douches nog steeds zand tussen mijn tenen zit. Er ligt meer zand in onze camper dan in de Sahara. En onze handdoeken functioneren als scrub. 'O ja? En gisteren? Eerst naar de speeltuin en dan naar het strand? Dat was niet voor jullie? Dat vonden jullie niet leuk?' repliceer ik verontwaardigd. 'Wij hebben dat niet gevraagd', zegt diva 2. Ik wist dat ze mondig was, maar de laatste maand is ze er toch al een paar keer in geslaagd om mij met mijn mond vol tanden te zetten. 'Goed. Dan gaan we niet meer naar het strand.' Payback. Op een vierjarige. Een mondige vierjarige. Nee, ik ben er niet fier op. Maar je zou ze godverdomme... Wat was het leven simpel toen ze nog in mijn buik woonden en af en toe via een stampje hun ongenoegen lieten blijken. Veel makkelijker te negeren.
We geven de camper een snelle poetsbeurt en maken ons klaar voor de hike. Tribogargan circuit. 3.4 km. Dat kunnen we wel aan. We rijden eerst naar een viewpoint. We zien ons droomhuis aan de rechterkant opduiken. In het groen, modern, zicht op de GlaSs mountains. Jaloers! Terwijl ik foto's maak, stoomt de prins onze diva's klaar. De goede papa die hij is, heeft hij voor elk een boterhammenzakje klaargelegd. Dat gaan ze gebruiken om de mooiste stenen uit te zoeken. Mijn knorpotjes zijn plots enthousiaste stappers geworden. Prins vs. Prinses: 87-3.
Tijdens de wandeling ontpoppen onze diva's zich tot volwaardige karaokemachines. Jukebox zou te veel eer zijn, soms zingen ze een tikkeltje vals en een tikkeltje fout. Diva 1 ontpopt zich ook tot gids en geeft uitleg bij alles wat we zien. Als we over een omgevallen boom moeten stappen, laat ze mij weten dat die daar al ligt van toen zij nog een baby waren. 'En hoe weet jij dat?', vraag ik onder de indruk. 'Omdat ik slim ben hè zottie.' Diva's vs prinses: 36953255-2. Zucht. Gniffel. Ik vind hen grappig, eenmaal de shock weg is.
We maken foto's van de verschillende mountains en stoppen even voor een koekjes -en waterstop. We brengen de hike tot een goed einde. Erna picknicken we op de bank in het bos. We krijgen het gezelschap van enkele vogels. Wat Sneeuwwitje kan, kunnen wij ook.
En dan rijden we de laatste 70km naar Brisbane. De zoektocht naar een camping was iets moeilijker dan anders. Niks in de stad en blijkbaar hebben veel campings problemen met drugsdealers en toestanden. Dat belooft! We hebben er toch eentje gevonden die veilig lijkt en op 4km van de stad ligt. Te bereiken met het openbaar vervoer. De weg is drukker dan ooit. Wat gewoon betekent dat er ook nog andere auto's dan wij rijden. We halen nog vlotjes de toegelaten 100km/uur. En we rijden voor het eerst op een driebaansweg. Ook al verandert die al gauw naar een tweebaansweg. We hadden het niet meer verwacht.
Op de camping zelf is er weinig te doen. Dus het wordt een wasdag. En een droogdag. Intussen verkennen we het park rond de camping en ontdekken een speeltuin. Na de ochtendtirade, twijfelen we toch even... Maar we geven wel snel toe. De avond sluiten we af met quesadilla's en het vooruitzicht op Brisbane city. Morgen ontmoeten we Kiryn, een local die ons in haar vrije tijd haar stad zal leren kennen (ter info: gratis - Brisbane greeters). Ik hoop op wat leuke insidertips, toffe eetadresjes, mooie uitzichten over de stad en een fijne tijd!

Geschreven door Fairytales