We hebben de avond gisteren afgesloten met een hamburgerfestijn en wat we met een beetje fantasie een drive in film kunnen noemen. Alleen stond het scherm in de auto in plaats van ervoor. Vatbaar voor interpretatie dus. Tegen de avond krijgen we nog wat extra gezelschap dat even babbelziek is als onze diva's. Bij hen kunnen we niet dreigen met bedtijd als ze niet zwijgen. De prins laat het mij niet proberen althans. Dus het Duitse gebrabbel gaat verder. En het maakt ons ook wakker. Grrr. De eigenaar van wat een radiostem leek, heeft een rare huisstijl. Dat vinden de diva's ook. 'Die mijnheer heeft een kleedje aan, mama'. Ik hoop stiekem dat hij het hoort - wraakje. Ik laat de diva's wel weten dat het geen kleedje is. Gewoon een belachelijk lang t-shirt.
We ontbijten voor de eerste keer buiten. Daarna rijden we naar het Paronella park. Blijkbaar een 'one to watch' en hoog in de top 10 to do.
Paronella is opgericht door José Paronella, een Spanjaard. Hij ging op reis naar Australië met de droom een kasteel te bouwen. Anno 2016 zijn het halfvergane gebouwen in het tropisch regenwoud, met moeder natuur als hun architect. Tot voor kort kon je er ook zwemmen maar helaas hebben 2 zoutwaterkrokodillen hun intrek genomen in de rivier. We hebben zoveel bushman en zonnecrème gesmeerd dat we waarschijnlijk los door hun bek zouden schuiven, dus geen zorgen. Al bedanken we wel voor een plons in het water. De meisjes mogen de vissen eten geven en de schildpadden. We nemen wat foto's en keuren de omgeving. Het is heel mooi, maar op 2 uurtjes hebben we het wel gezien. Wat het voor 86 dollar/2 pers wel duur maakt. Daarvoor kunnen we zelf een aquarium kopen. En visseneten. Maar de eigenaars zijn supervriendelijk. Als je ingang betaalt, mag je een nachtje gratis op de camping. Hadden we het geweten, hadden we de Duitsers niet moeten aanhoren.
Onze volgende bestemming is Mission beach. We laten de bergen, weides en bananenplantages (ik zweer het, ze hebben hier meer bananen dan inwoners. Huge!) We zetten ons eenmaal aangekomen aan de kant om de prins een dutje te laten doen en een hapje te eten. We staan op een grote hoofdweg maar zien het strand van hier. Toch maar eens een kijkje nemen. En we beklagen het ons niet. Oostenrijk en Thailand zijn gescheiden. We zijn enkel nog met Thailand bevriend blijkbaar. Aan de rechterkant een woud, aan de linkerkant een mooi zandstrand. We wandelen een eindje tot waar de netten zijn tegen de kwallen. Want die zijn er, op het strand zien we eentje als waarschuwing liggen. We installeren ons in het heerlijke zonnetje en wandelen naar het water. Temperatuur: 28 graden. Nice! Geen badwater, maar het komt behoorlijk in de buurt. In tegenstelling tot gisteren trekken mijn teentjes zich niet spontaan terug. Ze willen meer van dat leuks!
Samen met prins en diva's trotseer ik de golven. Soms zijn we golfbreker. Dan weer ballerina. Sporadisch een zeemeermin (prins is al afgehaakt bij ballerina). En heel soms een drenkeling. Oeps, slokje zout water binnen. Ik plan nog om potjes en schepjes te kopen voor de diva's, maar die lijken overbodig. Ze graven tunnels en maken kastelen. Diva 2 is niet helemaal enthousiast over de zee. Zeewier is niet haar ding. Mogelijk heeft ze dat van mij. Ik hou ook niet van ondefinieerbare dingen die rond mijn voeten draaien. Ik blijf bij haar op het strand, dat is geen straf. Terwijl ik pladijsgewijs op het zand lig, hoor ik het geschraap van zand langs mijn hoofd. Schraap links. Schraap rechts. Schraap vlakbij mijn oor. En intussen voert ze monologen. Dat verzekert mij van haar aanwezigheid en stelt mij gerust. Af en toe bevestigend mmmm-en en 'ja popje' zeggen is voldoende voor haar.
We druipen af naar de camping die vlakbij heg strand ligt, Mission beach cassowary... Blabla. Met een geweldig lieve uitbaatster die met plezier wat van haar wasproduct deelt. Ik spoel de vettigheid van mijn lijf terwijl de dochters met prins in de speeltuin zitten. Het lukt ons bijna om buiten te eten, maar we moeten nog werken aan onze timing. Ach, we hebben geen haast...

Geschreven door Fairytales