Gisteren zijn we na een duik in het water en een bezoekje aan Simpson's gap, van Alice Springs terug naar Cairns gevlogen. Goodbye droge rivieren en creeks, hello tropische omgeving. Met regen.
Ons goede voornemen om te sparen en Mossman gorge te skippen, houdt maar 18u stand. De ingang is maar 8 dollar pp - dat kunnen we nog net samenschrapen. Nét. We leggen de 75 km af mét zon en helaas maar 1 tablet voor de diva's. De andere tablet heeft het begeven. We kunnen wereldoorlog III net voorkomen door een beurtrol in te lassen. 5 minuutjes voor de ene, 5 voor de andere.
Tot we na een lange kronkelweg (werelderfgoed maar ook een echte dodenweg) en Port Douglas aankomen bij the place to be. We zijn niet alleen, in tegenstelling tot vorige keer. Er is een korte shuttlebus voorzien naar het startpunt van de tour. Bij het begin spuiten we genoeg 'bushman' om alle beestjes naar de andere kant van het regenwoud te jagen. Bedoeling is om een waterval/rivier te zien. We hebben geen ambitie om een wandelend buffet te zijn voor kleine akelige beestjes. Klein the Australian way. Hoewel, ze hebben hier ook kleine exemplaren. Meestal roepen de diva's dan helemaal over hun toeren en luidkeels 'EEN BEEST, EEN BEEST! Wat ook paniek veroorzaakt bij prinses. En dan zien we een miertje kruipen waarvoor je bijna een microscoop nodig hebt om ze te zien.
We zijn onder de indruk van de rivier die zich al van ver aankondigt met hevig gekletter en stroming. Ter plaatse aangekomen is het iets minder gezellig. Half Australië heeft besloten om in de Mossman te gaan zwemmen. Partypoopers! Ik zie tieners de rivier gebruiken als een natuurlijke wildwaterbaan. The real stuff! Springen van de rotsen in het water en zich laten meenemen door de stroming. Mijn moederhart trekt even samen en ik kan het niet langer aanzien.
We nemen verder een kijkje van op de verschillende viewpoints en zijn enthousiast genoeg om de wandeling aan te gaan. Over trapjes, blaadjes, boomwortels. Tussen gigantische hoge bomen, kleine paddenstoeltjes en bemoste rotsen. Diva 2 vraagt waarom de bomen zoveel rommelt gemaakt hebben als ze alle blaadjes en takjes op de grond ziet. Ik zeg haar dat ze te veel gespeeld zullen hebben, zoals zij en haar zus. Af en toe duikt er een stukje van de rivier naast ons op. Het is een mama-dag vandaag. Beide diva's willen mama een hand geven tijdens de wandeling. Zeer egostrelend maar ook zeer onmogelijk. De padjes zijn amper haalbaar voor anderhalf mens - diva + prinses - een 2 diva lukt niet. Ze krijgen terug een beurtrol. Ik voel mij een beetje een tablet.
Halverwege de wandeling verdwijnt het zonnetje. We krijgen levend bewijs waarom dit het 'regenwoud' is. We lopen in de regen door de forest. They are learning de hard way! Gelukkig hebben we regenjasjes. In de auto. Toch iets dat droog blijft. De bomen doen hun best om een natuurlijke paraplu te vormen, maar slagen daar niet voor de 100% in. Daar lopen we dan in onze nieuwe huisstijl: kleedje en flipflops. Het toppunt van vakantie. De diva's doen het allebei super en stappen flink mee. Diva 1 is bezorgd om haar haar. Helemaal nat! Ze was eerder al bezorgd over haar outfit toen ik haar stapschoentjes liet aandoen onder haar kleedje. 'Nu is het niet meer mooi mama'. Flipflops kregen de voorkeur en zo geschiedde. Gelukkig kwamen we 400m voor het einde een pracht van een figtree tegen. Reuzegroot, verstrengelde wortels en takken,... Helemaal de moeite waard. Al vatte diva 2 het wel mooi samen, toen we doorweekt richting de auto gingen. 'Arme stakkers'.

Geschreven door Fairytales