Wasje drogen, ontbijtje maken, douchke nemen, inpakken terwijl de diva's in de speeltuin spelen... Ik durf te stellen dat we een routine gevonden hebben. Natuurlijk vliegt de wc-deur nog wel eens open tijdens het rijden (ai, vergeten), schuift onze trolley het hele wandelpad van ons huis door tot aan mijn stoel en rammelen de ovengril en het bestek er lustig op los. Zelfs daaraan geraken we stilaan gewoon. Het zal moeten, want we hebben nog wel een aantal km's voor de boeg. 2300km om van Mission beach naar Sydney te rijden. Daar pikken we de schoonzus op op 20 april. We hebben dus gelukkig nog wat tijd. Vandaag starten we met een ritje naar Townsville van 200km. Een kustweg kunnen we het moeilijk noemen. We zien voornamelijk bomen, rietsuikervelden, bananenplantages en bergen. Boven de bergen zorgen wolken voor een licht- en schaduwspel. De ideale setting voor elke fotograaf. Reken daarbij watervallen en creekjes: what more do you need? Er is een eastercreek - versierd met een paashaas en een christmascreek versierd met slingers en kerstballen. Langs de wegen zijn regelmatig fruitstandjes waar je goedkoop bananen en ananassen kan kopen. De 'snelwegen' hier bestaan uit éénbaansvakken zoals bij ons een steenweg. Maximum 100/uur en 'only taking over when save'. Zou vanzelfsprekend moeten zijn. We breken onze rit met een stop aan Woolworths. Beetje voorraad in doen. De diva's willen de beentjes wel eens strekken. De... Ingekleurde beentjes. Ok, ik had het kunnen weten toen ze een hele tijd rustig waren. De alarmbellen hadden moeten afgaan. Of misschien heb ik bewust de voorkeur gegeven aan een moment van rust voor mezelf. Diva 1 gaf de voorkeur aan paars, diva 2 ging voor een extra bruine coating. Waarom ze dat gedaan had? Al snikkend legt diva 1 uit dat haar boekje gevallen was. Ik kan alleen maar juichen dat het op haar velletje was en niet op haar kleren. En voor de extreme washable stiften die moeke Peutie ons meegaf voor vertrek. Billen wassen. Schenen wassen. Tenen wassen en klaar voor vertrek. 175 dollar later zijn we terug klaar voor de tweede helft van de rit.
Anderhalf uur later komen we toe op de enige camping aan de zee. We installeren ons, eten meloen met rauwe ham - op en top zomers - buiten op ons terrasje. En we zweten ons te pletter. Snel smeren, zwemkleren pakken en naar de rockpool. Een stukje van de zee dat ze afgesloten hebben voor de kwallen. I love Australiërs hun thinking. Het is een kwartier stappen, maar het wel waard. Zo gezellig! Er wordt gezwommen, in de speeltuin gespeeld en feestjes gehouden bij de openbare gasbbq's. Nogmaals: I like their thinking. De diva's staan in dubio: speeltuin, zwemmen, speeltuin, zwemmen,... Diva 1 volgt papa in het zwembad, diva 2 houdt het liever droog en trekt mij mee richting speeltuin. We wandelen eerst nog even tot bij papa en zus die intussen naar de overkant gezwommen zijn. Tegen dan is ze ook overtuigd en plonst mee in het water. Achteraf toch even op de speeltuin tot acrobaat 2 van een speeltuigje duikt. Minder erg dan het lijkt, maar de sfeer is wel weg. Samen met het zonnetje dat achter de rots wegduikt. We besluiten maar af te druipen alvorens het helemaal donker is. Met het donker komen de muggen en die hebben ons gisteren al verorberd. Muggen met een voetenfetisj en obsessie voor benen. Alle 15 muggenbeten situeren zich tussen mijn voetzolen en knie.
We wandelen deze keer wel langs een kustweg voor voetgangers. We zien de zon onder gaan en boven onze hoofden vliegen een paar tientallen vliegende honden. Grote vliegende honden! Diva's vinden vliegende honden leuker dan wandelende honden. Misschien is het toch niet zo erg om bij zonsondergang naar huis te wandelen.

Geschreven door Fairytales