Onze dag begint met booboo's. Terwijl ik de meloen snij voor het ontbijt (jaja, gezond, wij), snij ik ook voor de gelegenheid in mijn duim. Een wit schelletje vlees wipt omhoog. Drup drup, doet het bloed. Shit, zegt de mond. En 'mama, je mag dat niet zeggen', roepen de diva's in koor van buitenaf. 'Heb je je gesneden? Heb je pijn? Is er bloed? Is je vinger eraf'? Ze kunnen de link leggen én hebben gevoel voor drama. Ja, ja, ja en nee. Auwch. Ik kan mij nog net inhouden om de hele camping door te huppelen met mijn duim omhoog, al roepend 'I have a booboo'. Maar de rest van het ontbijt verloopt goed. Tot we beginnen inpakken en de tafel dichtplooien. Terwijl ik aan de afwas sta, hoor ik diva 2 brullen. En ze danst erbij. Een pijndansje. Ze heeft zoveel pijn dat er een lange stilte hangt alvorens er een nieuwe uithaal is. Mijn moederhart trekt weer samen. Haar kleine handje zat tussen de campingtafel. Arme poppemie. Ze wordt geknuffeld en krijgt een koude fles appelsap tegen haar hand, we hebben niks kouder. Op momenten van pijn, heeft diva 2 twee mama's. Ikzelf en diva 1. Zij ontpopt zich altijd tot een mini-mama en vraagt dan met een fijn stemmetje 'heb je je pijn gedaan, kleintje?'. Ook al is het kleintje in kwestie maar 9 minuten jonger, 3cm kleiner en 2kg lichter. 'Wil je een zakdoekje, schatje?' Ze is duidelijk van het zorgende type. Diva 2 en ik kunnen samen door de camping huppelen. We have a booboo, we have a booboo. Maar dat doen we niet.
In de plaats daarvan gaan we naar de blue water lagoon. Een gratis waterpark op 2km van onze camping. Diva 1 kiest het giraffenbadpak, diva 2 gaat voor de flamingo's. In tegenstelling tot het vorige waterpark, is hier wel een aansluitend zwembad en zijn er glijbanen. Diva 2 vraagt of er ook zand is. Zandratje...
Zowel de giraf als de flamingo's ontdekken de glijbanen in verschillende posities. Op de buik, op de buik achteruit, op de rug, op de poep, op de poep achteruit, via de leuning van de glijbaan. Af en toe worden we getrakteerd op een vreugdedansje of gehuppel in combinatie met een schel gelach en een zwaaiend handje. Ze amuseren zich kostelijk.
In de namiddag, tegen dat ze wat uitgekeken zijn op het waterpark, geven we toe aan het zandratje. We gaan naar het strand. Er zijn geen netten, dus in het water gaan is geen optie. Kwallen zijn aanwezig, meldt het bord. Het zou typisch voor ons zijn om gestoken te worden door zo'n prikkend zakje.
We nestelen ons dus op het zand. We maken zandauto's, zandvliegtuigen en torens. We maken een hinkelspel waar we met z'n vieren op springen, inclusief prins dus. Terwijl de diva's elk een beetje me-time nemen en enkele meters apart van mekaar spelen; zoeken de prins en ik figuren in de wolken. Geen grote avonturen dus vandaag. Maar ik ben helemaal zen. En mijn yin en yang hangen in balans!

Geschreven door Fairytales