Toen we gisteren in onze kamer aankwamen, bleken we omgeven door muziek en luidruchtige buren. Ok zolang we nog wakker waren. Om 10u heb ik het wel gehad. Ik ga over in de opdebezem-modus en verander in een feeks. Ik denk niet dat ik tot de eersterangs klagers behoor, maar als mijn slaap verstoord dreigt te worden, ben ik niet te stoppen. Ik bel de receptie in een combinatie van Franse colleire en Spaanse furieusheid. Ze zijn supervriendelijk en beloven het te fiksen. 10 minuten later is het stiller. Ow. Schuldgevoel duikt op. En verdwijnt als het lawaai weer opduikt. Ik snauw naar de prins dat hij maar een keertje moet bellen. Dat is nu eenmaal wat vermoeidheid en ergernis met mij doen. They turn me into a bitch!
Uiteindelijk wint mijn slaap het van het lawaai en mijn kwade bonkende hart.
's Morgens krijgen we telefoon van de receptie. De andere kamer is klaar - thx prins - en we verhuizen.
Daarna gaan we naar Ayers rock. We betalen 25dollar pp - deze keer met plezier. It's one of a kind!
We doen de mala-walk van 2 km. Onderweg spelen we de hoofdrol in een grapje van een lokale gids die ons als authentieke aboriginal-familie voorstelt aan een andere groep toeristen. Ik onderdruk de neiging om te zeggen: get out of my house!
Delen van de rock mogen niet gefotografeerd worden. De leukste delen uiteraard. Het lijkt wel alsof er een paasklok uit de rots gehold is. Ik zou iets dat chocolade eitjes rond strooit ook heilig verklaren. We herkennen ook een smiley. Een beetje de maan van de film Alladin. En een vis. De tocht brengt ons naar de Kantju gorge. Een waterplas die tegen de flank van de berg staat. Ze vragen om stilte. Maar die komt automatisch bij het zien van zoveel moois. De kleurschakering van de rock wordt weerspiegeld in het water. En de rock zelf torent honderden meters boven ons uit. Het is machtig. De stilte hoort erbij. Niet voor de diva's. Op de infoplaat staat een kikker en die zien ze niet in het echt. Dat klopt niet!
Terug in het hotel nemen we een duik. De diva's springen, duiken en tuimelen in het water tot ze lijken op oude besjes. Hun vingertjes en teentjes zijn net witte verrimpelde rozijntjes.
We keren terug naar de kamer om ons op te frissen en klaar te maken voor de zonsondergang boven Ayers rock. We checken ook even FB en nieuws van het thuisfront.
'Ontploffing op Brussels airport'. 'Aanslagen op de luchthaven'. Ik geloof letterlijk mijn ogen niet. Is het 1 april? Hebben andere mensen dan het ventje van hierboven ook een twisted gevoel voor humor? Neen. Het is geen grap. Er duiken steeds meer berichten en zelfs eerste beelden op. We krijgen berichtjes van het thuisfront. We bellen zelf ook even naar de schoonzus die op de luchthaven werkt. Oef. Opluchting. Ik vraag mij af of we vertrekkende klanten hebben.
Ik denk dat ik in shock ben. Mijn gedachten stoppen niet met razen. Ik kan het niet vatten. Het lijkt zo surreëel. Niet echt. De diva's zijn zich van geen kwaad bewust. Ze blijven tateren en giechelen. Als de diva's uit bad komen, droog ik ze af. Ik blijft net iets langer hangen op hun rugje dan normaal. Terwijl ik ze stiekem knuffel en tegen mij aantrek, spelen ze met de rits van mijn kleed die op mijn rug hangt. Ik ben blij dat ze nog klein en naïef genoeg zijn om niet te beseffen welk kwaad mensen doelbewust aan anderen aandoen. Ik voel mijn kwade gefrustreerde hart weer bonken en vraag mij af hoe zoiets kan gebeuren. Maar ik ben fout. De vraag is: waarom gebeurt dit? Waarom vindt een bepaalde mensengroep (nuja... Relatief) het ok om mensen op te blazen, vermoorden, verminken,... Allemaal zogezegd in naam van een geloof. Ik kan er met mijn hoofd niet bij. It's a fucked up world!
En de wereld draait door. We rijden naar Ayers rock. We staan tussen de andere mensen voor wie dit een ver-van-hun-bed-show is. Voor ons is het akelig echt en kortbij, ook al zitten we 1000'en kilometers van de bewuste plaats van het onheil. We zijn getuige van 1 van de mooiste zonsondergangen die we ooit gezien hebben. Ik realiseer mij: it's not a fucked up world. Het is een pracht van een wereld. Er lopen gewoon fucked up people rond! Het daglicht staat zijn plaats af voor het donker. De zon ruilt van plaats met de maan. Terwijl we stilletjes terugrijden naar het hotel, kijken we naar de donkere lucht. Daar staan sterretjes die er helemaal niet horen te staan...

Geschreven door Fairytales