Ontbijten doen we vandaag met verloren brood. Gewonnen brood. Wentelteefjes. Pick your choice. Ik verkies wentelteefje. Daar kan ik mij het beste in vinden. Zeker in strandgebied, daar durf ik ook al eens te wentelteven. Ook al kom ik maar in 2 kleuren. Wit en rood. Het enige dat bruin wordt zijn mijn lelijke voeten - mooie voeten bestaan nu eenmaal niet. Daarom heb ik ook al besloten mijn flipflopgebruik in belgie verder te zetten.
Daarna nemen we de bus richting stad. Laatste keer! En hoewel je bij ons het openbaar vervoer wel moet vervloeken, is dat hier een voorrecht om te mogen gebruiken. Want wat hebben we hier geleerd?
Punt 1: de bus komt op tijd en ongeveer om het kwartier.
Punt 2: mensen staan in rij om te mogen opstappen. Geen gedrum. Geen gezucht. Mensen stappen eerst af en de rest stapt in volgorde van aankomst op.
Punt 3: mensen staan vrijwillig én met de glimlach hun plaats af voor ouderen en kinderen. Zeker voor mijn schattige dotjes (sorry, ff een vlaag van moederlijke trots). Ook op overvolle bussen waar nog 20 mensen recht staan.
Punt 4: mensen die afstappen roepen spontaan thx of bye naar de chauffeur. Hoe lief is dat? De onze zullen in het beste geval een fuckyou krijgen...
Punt 5: mensen doen spontaan een babbeltje. Gewoon. Onder mekaar. Tegen ons. Such fun!
Vandaag een bezoekje aan de botanical Gardens, na een fokje koppie. Dat hebben we nodig. Diva 1 heeft gisterennacht een feestje gebouwd. Party for one. Gezellig, ware het niet zo luid geweest. Het is er mooi! En er is gratis WiFi, dus ik heb er bij deze van geprofiteerd om hier en daar nog wat foto's toe te voegen voor de visuelen onder ons (je kan dus nog eens terugbladeren). We leggen best wat km's af en eindigen in de speeltuin van de BG. Afwisseling vinden de dames leuk. Dat betekent even rust voor de prinses. Ze spelen goed samen. Ik hoor diva 2 brullen tegen een kleiner kindje (ja, kleiner kan ze aan). 'Niet duwen!' Het ventje is selectief doof en blijft vrolijk verder draaien aan het wiel waar onze diva net nog stond. Ik ben van het principe: let them fight their own battles. Daar worden ze sterker en mondiger van (dat ben ik zelf ook pas 27 jaar te laat geworden, maar beter laat dan nooit). Blijkbaar is roepen universeel genoeg want het kleine ventje krijgt onder zijn kleine voetjes van zijn grote papa.
De prins verdwijnt even naar de winkel waarna we picknicken in het park. De tijd tikt veel te snel. Chinatown schiet er bij in. Voornamelijk omdat we nog een laatste ijsje willen. Nomnom. Instant happiness on a spoon! En happiness omdat de ijsdude laat weten dat er vorige week een Nitrogenie open gegaan is in Parijs. Woehoew! 3 uur rijden voor een ijsje valt echt wel mee. In vergelijking met 24u vliegen toch.
In Miami is er ook nog eentje. Inspiratie voor een volgende trip is een feit!
We mochten van de campingdame tot 4u op de visitorparking staan, de we reppen ons naar huis. Bootje, busje en camper. Onze gps is zo lief om ons door Brisbane city te laten rijden. Voor het geval we het misten: 3baanswegen en file. Altijd een beetje thuis op vakantie.

Geschreven door Fairytales