Weer wakker geworden met zonnetje en blauwe lucht: me laaikie. De zalige zaligheid zelve. We ontbijten zelfs buiten, in het gezelschap van wat vogels en ganzen. De ganzen knorren, no kidding. Het moet niet gezegd: de diva's zijn geen fan. Ze zien er nochtans schattig uit, maar de designer was wel kleurenblind. Grijs lijf met donkergrijze stippen, zwarte poten, oranje benen en een gele snavel. Fluogeel. Ze zullen eerst de papegaaien gekleurd hebben en met de overschotjes de ganzen. Op weg naar de douches zien we nog een wallaby. Je kan toch tot op een meter of 2 naderen voor ze weer verder hoppen. Ze staan nu vlak na de koala's op onze favorietenlijst.
Als eerste op de agenda: de remarkable rocks. Ze zijn inderdaad de moeite waard om een bezoekje te brengen. Wat 200 miljoen jaar geleden nog een rots was, zijn nu herleid tot een hoop stenen in merkwaardige vormen. De enige levende organismen zijn de oranje vlekjes op de rotsen, wat bijdraagt tot hun fotogenieke zelf. Achter de rotsen ligt de zee die zich boos tegen de kant aan smijt, met een luide brul.
Na de fotoshoot rijden we verder naar de Admirals arch. Er zijn wat mooie uitkijkpunten en aangelegde houten wandelpaden. We zitten net op een bankje als een oud besje ons zegt dat er seals te zien zijn. Dus we reppen ons al snel naar de volgende uitkijk. En daar zien we inderdaad een paar dikkerds in de zon slapen. Hoe langer we kijken, hoe meer we er zien. Wat eerder een rots leek, blijkt een seal als we een kopje of flipper omhoog zien gaan. Er liggen ook kleine zwarte dropjes te slapen, dat zijn de pups van de New Zealand fur seals. En of ze schattig zijn! Er spelen ook nog een paar exemplaren in de zee die wat later de rotsen komen opgerold. We dalen via de trappen steeds verder af en komen aan bij de Arch. Er ontbreekt een stuk uit de rots en dat biedt een raam op de zee. Het is een prachtig zicht. Om het af te maken doen er nog enkele seals een dutje op de kant en bruist de zee erachter in dik wit schuim.
Erna blijven we nog even kijken naar de omgeving. Een woeste kolkende zee die zwart is in het midden, turqoise naarmate ze korter aan land komt om uiteindelijk wit de rotsen op te rollen. Aan de Great ocean road vroeg ik een oudere man of het hier niet altijd mooi weer is. Hij lachte en zei: 'maar nu is de zee op haar mooist'. En hij had gelijk. Een woeste zee is een mooie zee. We picknicken daar ter plaatse. Tafel en stoelen zetten en we eten pasta met zicht op zee. Pakje pasta: 1 dollar. Pot saus: 4 dollar. Kaas: 5 dollar. Het zicht: priceless.
Daarna willen we graag vogelbekdieren gaan spotten. Er is een hike die leidt naar de Plattypus waterholes. Het is 3u, en we willen ook graag de remarkable rocks zien bij zonsondergang. We kunnen ofwel 4km stappen of nog even rijden en 2km stappen. Gezien onze haast voor de zonsondergang; besluiten we een ritje te doen en voor de 2km te gaan. We zitten tenslotte al aan onze daglimiet qua stappen. We moeten niet overdrijven. Tot blijkt dat de kleine D-Tour over gravel gaat. Met diepe dalen en steile hellingen. Ik denk dat we na dit ritje officieel Dakar-klaar zijn. En dat we zelf kans maken op winst. De prins is een behoorlijke chauffeur en ikzelf doe het ook niet slecht als co-piloot, al zeg ik het zelf.
We komen uiteindelijk wel aan op de bestemming. We wandelen door de omgeving, maar van dieren geen spoor. Ook niet van de platte pussen. Er staat dan ook geen water in de meren. Zelfs de 'reflection hole' was niet meer dan opgedroogde modder. Dus we druipen af, richting rocks. Over dezelfde dabberende weg. Diva 2 is niet onder de indruk als ze de rotsen ziet opduiken. 'Oh nee hè, die hebben we al gezien'. Ja, maar nog niet in dit andere zonlicht. We trekken nog wat foto's in en van de ondergaande zon, de schaduwen en de zee. Op weg naar de camping mag ik mijn beste co-piloot-skills bovenhalen en mijn piloot zeggen waar de wallaby's zitten. Het zijn er gigantisch veel! Helaas ook veel gesneuvelde exemplaren. We merken al snel waarom; de beestjes hoppen gewoon mee naast de auto. Het is soms een beetje zigzaggen en vollebak remmen. Op de camping worden we verwelkom door andere wallaby's en een possom. Ook de gansjes zijn weer aanwezig. En tijdens ons gezamenlijke uitje naar de douches; zijn ook de sterren er weer. Aan deze routine kan ik wel wennen! Al verkeer ik binnen 2 weken in een heel andere routine. Negeer...

Geschreven door Fairytales