Pijnlijke voeten en totale uitputting. Dé kenmerken van een stadsbezoek. Sydney! Het is... Niet Brisbane! Dat is een feit. De hoogtepunten zijn hoger, letterlijk en figuurlijk. Absoluut geen focus op kinderen zoals in Brisbane. Maar er zijn wel gezellige districten zoals The rocks en Martin place (hallo Louis & Delvaux! - bij gebrek aan een koala als souvenir... Iets om over na te denken.)
En uiteraard: opera house! Reisbrochures met dit prachtige gebouw glijden al jaren door mijn vingers. Het was altijd even wegdromen. Nu werd het realiteit. Terwijl onze trein enkele meters boven de grond stopt, zien we het bekendste gebouw van Australie opduiken achter in de haven.
Eerst een koffie! De schone zus die ons zal vergezellen op de rest van de reis, is vanochtend aangekomen. Het was dus vroeg voor ons allemaal. We belanden in een klein steegje op enkele 100-en meters van de haven. Lekker! We kunnen er weer even tegen.
Daarna wandelen we eerst naar de Harbour bridge van waar we open zicht hebben op het opera house, in het verlengde van de haven. Op dat moment sluiten we even aan bij de rest van China- en Japanland en we maken selfies. Ook al zijn ze niet voor publicatie vatbaar, het is een must voor de betere privécollectie. Erna wandelen we richting de Harbour bridge voor enkele foto's. We zijn enkele mensen zich aan de klim wagen. Ik ben jaloers! Dat wil ik ook! Maar ik vind er helaas geen medegeinteresseerden voor. Morgen toch maar eens over wandelen. Misschien krijgt iedereen plots grote drang om de brug op te klimmen. Miracles do happen! Sometimes.
Daarna wandelen we de haven door richting Opera House. Ineens zien we rare wolken in de lucht. We zoeken nog wel eens naar figuren in de wolken, maar nu zijn ze wel heel concreet! Letters, meer bepaald. 'Marry me'. Oh. Een staaltje van romantiek. Het bestaat nog Down Under! 'Jaaaa, ik wil!!', roep ik naar de prins met wie ik al getrouwd ben. De man naast ons glimlacht. Ik weet niet of hij het grapje doorheeft of hoopt dat alle actie net naast zijn neus staat te gebeuren. Terwijl de letters stilaan verdwijnen, begint de piloot aan een nieuwe letter. P.E.N.N.Y. Tenzij mijn prins mij een nieuwe bijnaam gegeven heeft, was het niet mijn romanticus. We zien ook geen Penny recht springen of romanticus op de knie gaan. Dus we lopen verder naar OH. Het is mooi! We zijn officieel onder de indruk. We nemen een paar 1000 foto's. En ook nog een paar 100 van de brug aan de andere kant. Tegen dan is het al 2u voorbij en zijn we uitgehongerd. We gaan iets eten bij de Thai in the rocks, een buurt vol restaurantjes en hotels. Het terras biedt zicht op de haven. Het eten is niet meteen een schot in de roos, maar voldoende om niet meer hangry te zijn.
Daarna wandelen we de Botanical Gardens in. Tegen dat we daar door zijn, gaat de zon al bijna onder. We besluiten even te wachten tot de zon roos kleurt, maar dat doet ze niet. Flauw! We hebben ook nog maar 2% batterij op de gsm. En de 2 andere gsm's zijn ook al plat. Tot zover de voorbereiding.
We wandelen in het schemerlicht richting Darling Harbour. We hebben wel zin in de Mojito's die gisteren aangeprezen werden. We lopen via, ik vermoed, een of andere art Gallery door de botanical Gardens en het Sydney hospital richting de haven. We passeren Martin place met z'n chique winkels en stoppen aan een 7/11 voor een ijsje. Onze diva's houden het niet meer uit zonder. (Intussen weet ik dat we meer dan 23000 stappen gedaan hebben, dus het was dik verdiend!)
Daarna shoppen we nog even ontbijt voor morgenvroeg in de plaatselijke Coles. Daarna lopen we verder. Blijkbaar niet in de richting van Darling Harbour. Aan het verkeerslicht zie ik een bordje met Martin place. 200 meter. WTF? Daar waren we een uur ervoor ook al. Ik weet niet welk lichaamsdeel het kwaadste is, mijn hoofd of mijn arme voeten. Dat is wat er gebeurt als je een papieren plannetje volgt in de plaats van Google maps. We zijn echt verwend. Nogmaals bewijs!
We geven het op. Mojito's zullen op een andere keer gedronken worden. We nemen de trein naar Town Hall en van daaruit weer naar North Ryde. En onze voeten brengen ons in 10 minuutjes weer naar de camping. Rust!

Geschreven door Fairytales