Hanoi

Vietnam, Hanoi Vietnam

Ik wil niet weg. Ik wil de motor niet achterlaten bij een willekeurig politiestation. Reizen is niet altijd alleen maar leuk, soms is het ook gewoon heel kut. Vandaag is zo’n dag. Ik voel me schuldig omdat ik de dag van Dan & Stan verpest. Ze zeggen wel 10x dat het echt niet uit maakt en zijn de hele dag in de weer om m’n motor weer aan de praat te krijgen en een truck te vinden die m naar de garage te brengen. Maar het is zondag, dus alles is dicht en niemand spreekt hier engels. Om 17u geven we het op. Ik neem de bus naar Hanoi en zij komen met de motor deze kant op.

De laatste dag in de hoofdstad blijf ik in bed. De kneuzingen en blauwe plekken zijn ondanks het koelen een stuk erger geworden en lopen doet heel erg pijn. De medicijnen maken me moe en het is het verstandigst om rustig aan te doen. Dan & Stan bezoeken een gevangenis en komen daarna broodjes brengen. Op zich valt er verder niet heel te doen in Hanoi. Het is vooral een drukke grote stad, dus erg veel mis ik niet. Met z’n drieen chillen we een beetje op de hotelkamer, onder het genot van een paar drankjes. Als Dan een aantal films voor me gedownload heeft voor in het vliegtuig, gaan we aan het einde van de dag naar buiten voor een korte wandeling. Echt snel gaat het niet, maar zo kan ik toch nog iets van de oude stad zien. Om de hoek van ons hotel is een hostel met happy hour op het dakterras. Als we boven aankomen (wat de grootste challenge van de dag is zonder lift), komen we een aantal mensen tegen die op eerdere plekken in Vietnam met ons mee zijn gereisd. Heel gezellig! Aan lange tafels drinken we een paar biertjes en gaan er hamburgers op de BBQ. Tijdens een hilarische pubquiz heb ik alsnog een hele leuke laatste avond! Om 5.30 uur gaat de wekker en geef ik de heren de grootste knuffel ever. Thanks voor alles!!

Wat ga ik Vietnam vreselijk missen! De sunsets, de high-fives met al de kindjes, koeien langs én op de weg, verse springrolls, de vliegers in de velden, kinderen die hun waterbuffalo uitlaten, de prachtige natuur, supervriendelijke locals, de berggeitjes, de roadtrips, alle avonturen, maar het állermeest Dan & Stan…

“Don’t cry because it’s over, but smile because it happened” lees ik ergens op een bord, maar dat is nu even verrekte lastig. Mijn plan was eigenlijk om mijn visa te verlengen en twee weken langer in Vietnam te blijven om met de mannen op de motor richting Sapa te gaan. Dat zit er nu niet meer in. Ik besluit om toch m’n geboekte vlucht naar Tokyo te nemen en het nog een paar dagen aan te kijken, maar het liefst wil ik eigenlijk gewoon naar huis toe.

Geschreven door

Al 2 reacties bij dit reisverslag

Lieve Esther, Tijd om je te laten vertroetelen in Tokyo of op een Japans strand! Even je budget overboord en voor jezelf zorgen!! Dan ziet de wereld er over een paar dagen veel rooskleuriger uit!! En kan je genieten van je laatste 40 dagen!!! Keep it up!! Alleen al zodat we nog van je verhalen kunnen genieten!!! :)

Carlien 2016-06-29 08:20:27

Dank je wel voor je lieve berichtje Carlien! Met de jaarbonus van George had ik precies genoeg geld om een ticket te boeken naar een Japans strand;). Dus zeg maar arrigato (bedankt in het Japans) tegen hem namens mij. Even een paar dagen relaxen en dan heb ik weer genoeg energie om verder te gaan!

estherontour 2016-06-30 13:53:34
 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.