Samen met een Duits meisje (Klara) ben ik vertrokken naar Battambang. Je kunt nog steeds goed zien dat dit vroeger een Franse kolonie was. Er worden overal baquettes verkocht en langs de rivier staan nog vele prachtige koloniale huizen.

Een van de must-do’s in Battambang is een ritje met de bamboo-train. Deze “trein” is eigenlijk niet meer dan een platform gemaakt van bamboo met een klein motortje dat vroeger werd gebruikt om goederen te vervoeren. Tegenwoordig wordt dit treintje gebruikt om toeristen een beetje gevoel te geven van het plattelandsleven hier. Ik had verwacht dat dit treintje rustig rond zou tuffen door de grasvelden, maar het bleek eerder een soort achtbaan te zijn. Dat ding ging mega hard! Hilarisch natuurlijk, maar we moesten ons wel goed vast houden om er niet af te vallen. Als er tegenliggers op de weg waren, moesten we even afstappen en werd het treintje snel uit elkaar gehaald en aan de andere kant weer in elkaar gezet. Soms moesten we ook stoppen omdat er een aantal koeien op het spoor liepen. Onderweg kwamen we langs simpele boerderijen, eindeloze dorre vlaktes en kleine dorpjes. Na een uur waren we weer terug bij het beginpunt, waar onze tuktuk driver op ons zat te wachten en ons weer terugbracht naar het hostel.

Overdag is het in Battambang uitgestorven op straat, maar ‘s avonds komt alles tot leven. Er is een night market waar je heerlijk locale specialiteiten kunt kopen, bijvoorbeeld fish amok (lokaal gevangen vis met kruiden, gestoomd in een bananenblad), met rijst uiteraard. In het park doen de vrouwen mee met de aerobics-les (inclusief bijbehorende bollywood muziek), wordt er door de mannen gevoetbald en spelen alle kinderen in de enorme speeltuin.

De volgende avond zijn we naar het "Phare Ponleu Selpak" geweest. Dit is een non-profit performing art school dat in 1986 speciaal voor kinderen is opgericht om oorlogstrauma's te verwerken. De kinderen leren hier kun emoties te uiten in vormen van dans, acrobatiek en zang. Het was fantastisch om te zien hoeveel plezier de kinderen hadden tijdens hun eigen performance.

Na de show zijn we om 23u in onze eerste nachtbus gestapt, op weg naar de hoofdstad.

Geschreven door Estherontour