Kelimutu nationaal park is prachtig! Er zijn drie kratermeren in de vulkaan, die elk hun eigen kleur hebben. Afhankelijk van de vulkanische activiteit veranderen de kleuren. Toen wij er waren, waren ze blauw/groen, bruin en zwart. Ze zijn ook wel eens wit, paars en rood geweest, een natuurwonder! De vulkaan wordt ook ‘Berg der Geesten’ genoemd, de bevolking van Flores gelooft dat overleden mensen hier hun rustplaats vinden.

Om de zonsopkomst te kunnen zien, moesten we wéér midden in de nacht opstaan, maar het was het zeker waard! Veel mensen gingen na de zonsopkomst weg, maar wij zijn nog lang gebleven. Naarmate de zon hoger aan de lucht scheen, werden de kleuren alleen maar mooier. Onze planning was om een bekende route terug te wandelen van 2,5 uur, maar eigenlijk waren we inmiddels toch wel erg moe. Duim hoog en met de eerste auto die langskwam mochten we al meteen meerijden. Heel blij dat we zo snel terug waren in ons guesthouse, zijn we weer lekker verder gaan slapen! We hebben ook nog een pomelo (soort grote citrus) gekocht, als je goed kijkt, zie je iemand in de boom klimmen om er eentje voor ons te pakken. We hebben er een nieuwe sport van gemaakt om zoveel mogelijk nieuw fruit te proeven.

's Middags was het alweer tijd om naar het laatste plaatjes Ende te gaan, vanwaar we terug zouden vliegen naar Bali. Met een lokale bus was dit twee uur rijden. Hotel Safari werd aanbevolen in de Lonely Planet, maar op internet las ik alleen maar reviews a la "ik slaap nog liever op straat". Niet erg hoopgevend! De kamer was inderdaad heel erg vies en we zijn maar op zoek gegaan naar iets anders. Echter.... ALLES bleek vol te zijn. Blijkbaar was er een lokaal fietsevenement en met maar 7 "guesthouses" is al snel alles vol. Dat Ende niet bestaat op booking.com, zegt wel genoeg denk ik. Met een bemo (een soort klein taxibusje), hebben we alle guesthouses afgereden en na een uur rondrijden toch maar besloten terug te gaan naar Hotel Safari. Eenmaal terug, was zèlfs die kamer geboekt inmiddels. Oh no? Wat nu? Op het vliegveld slapen? Zelfs het vliegveld zou 's nachts sluiten, dus ook geen optie.... Met onze ziel onder onze arm zijn we eerst maar wat gaan eten. Het dichtstbijzijnde dorp was terug naar Moni, maar was ook geen optie want dan zouden we nooit op tijd zijn om onze vroege vlucht te halen. Een vriendelijke man vertelde ons dat hij nog wel een slaapplek voor ons had. Dit was ook te ranzig voor woorden (er was niet eens een douche of een wasbak), maar wij waren allang blij dat er érgens konden slapen (en dat ik mijn lakenzak en kussensloop-cadeautje bij me had). Toen om 5.30uur de wekker ging, zijn we zsm richting het vliegveld gegaan.

Tip: Ga nooit naar Ende!

Geschreven door Estherontour