Hai Phong

Vietnam, Hai Phong

De vraag was natuurlijk niet óf ik een ongeluk met de motor zou krijgen, maar wanneer. Om dit toch te voorkomen, ben ik mega voorzichtig, draag ik elke dag braaf mijn uiterst charmante hike-schoenen en een lange broek, zelfs met 40 graden. Zal je net zien, de hele dag alles goed gegaan en zodra ik de motor geparkeerd heb, trek ik snel m’n slippers en shorts aan. Daniel komt iets later in de parkeergarage aan. Als hij wil afstappen, verliest hij bijna zijn evenwicht, dus ik wil hem opvangen, maar daardoor stap ik met m’n been tegen de hete uitlaat aan. AU! Na de hele avond met een ijszak op m’n been lijkt het allemaal wel mee te vallen. Als dit het enige is ben ik allang tevreden. De plek geneest prima en met brandwondencreme ziet het er heel erg ranzig uit, maar heb ik er verder geen last van. Een paar dagen later begint de huid toch een beetje los te laten en besluit ik om maar even uit het water te blijven, het goed schoon te maken en af te dekken. Met het gaas om m’n been ziet het eruit alsof ik de een grote kluns ben (ben ik natuurlijk ook, maar I don’t care.
_

Als we na twee dagen van de boot afkomen, hebben we ongeveer een uur om bij de ferry te komen, anders kunnen we dit eiland niet meer af vanavond en alles is volgeboekt vanwege het weekend. We moeten dus haasten, rijden vol gas en komen op tijd bij de haven aan. De zon gaat inmiddels onder en we genieten van een prachtige zonsondergang op de boot. We besluiten te overnachten in Hai Phong, de dichtsbijzijnde stad, zodat we niet al te lang in het donker hoeven te rijden. Dan kunnen we morgen het allerlaatste stukje naar de eindbestemming Hanoi rijden.

Je voelt hem misschien al aankomen. Ik kan mij er eerlijk gezegd niet heel veel van herinneren. Er was een auto, een groot gat in de weg en even later lag ik op een operatietafel met 5 Vietnamese artsen over mij heen gebogen die schreeuwden “your boyfriends have to pay money”. Daniel had gelukkig al wat geld in m’n hand gedrukt. “Yes yes, I have, please fix my leg first…”.

We reden niet eens zo heel hard want het was erg druk. Daniel reed voor mij uit. Vanuit het niets gaat een autobusje volledig op z’n rem (achteraf omdat er een enorm gat in de weg zat). Ik schrik omdat Daniel bijna onderuit gaat, alleen daardoor heb ik zelf niet meer genoeg tijd om goed te reageren. Ik probeer aan de linkerkant van het busje uit te wijken, maar de rechterkant van mijn stuur klapt tegen het busje aan, waardoor het stuur omslaat en ik gelanceerd word. Ik beland met m’n kin op de stenen en de motor op mijn been.

Als we zeker weten dat ik niets gebroken heb, word ik in een taxi gehesen en naar het ziekenhuis gebracht. Daniel gaat met mij mee en Stan zorgt ervoor dat onze motors en baggage bij het ziekenhuis terecht komen. Iedereen is super behulpzaam maar spreekt geen woord engels. Een paar uur later kan ik het ziekenhuis weer verlaten. Het resultaat: m’n bovenbeen is zwaar gekneusd, 4 hechtingen, een collectie schaafwonden, blauwe plekken, een tentanusprik en een zak voor medicijnen. Wel moet ik nog even € 11,- afrekenen, nu maar hopen dat de zorgverzekering dit vergoed;).

Maak je geen zorgen. Ik maak het goed. Alleen lopen doet nogal zeer, maar de heren zorgen goed voor me.

Geschreven door

Al 7 reacties bij dit reisverslag

Ja Es zien er inderdaad heftig uit. Ik hoop dat het al wat beter gaat Heel fijn dat je twee bodyguards nog bij je zijn en dat je dit niet helemaal alleen moet doen. Doe voorzichtig ik wil je wel heel terug hé. :) Veel beterschap met je been en de schrik en geef die mannen en dikke kus van mij voor het verzorgen van mij meissie :) xxx

Lydia 2016-06-27 08:51:43

Minder Es! Gelukkig ben je er met niet al teveel schade vanaf gekomen :)

Elleke 2016-06-27 10:54:21

Goddamn! Schikken! Gelukkig niets gebroken of ernstig en shit. Gelukkig kan je nog lachen op die foto... Shout out naar Zuster Dan & Stan voor de hulp. Ben bang dat een mueslirape niet veel zal doen deze keer... Beterschap Es! En zoals we hier in Twente zeggen: "doe heanig an". Serieus, gewoon doen.

Zuster Jeffrey 2016-06-27 16:03:53

Jeetje es, dit ziet er inderdaad heftig uit. Ik ben blij dat je niets gebroken hebt. En wat je ma al zegt.... goed dat je van die lieve sterke mannen bij je hebt die goed voor je zorgen. Wees aub wel voorzichtig. Heel veel sterkte en beterschap.

Marja 2016-06-27 18:32:42

Balen zeg, gelukkig is het relatief goed afgelopen en kun je zelfs alweer lachen op de foto in het ziekenhuis.. Wel weer hele mooi foto's! Halong Bay staat ook nog op mijn verlanglijstje, en nu met stip gestegen na die foto's!! Beterschap met je been & fijne reis verder!!

Arninja 2016-06-28 14:01:45

Nou als je ook reacties op verhalen wil hebben moet je dit doen we zijn er wel van geschrokken hoor ik hoop dat de rest van je reis iets leuker verloopt je heb gelukkig goeie verzorgers bij je bedank ze maar namens ons heel veel sterkte met je been en doe voorzichtig we willen een hele esther terug hoor een dikke kus en liefs oma en opa.

oma en opa 2016-06-28 18:17:38

Dank je wel voor alle lieve berichtjes! Heeft mij heel veel goed gedaan!

estherontour 2016-06-30 13:54:10
 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.