Aan de ontbijttafel ontmoeten we twee meiden die ook richting het noorden gaan. We vertrekken met z'n vijven richting de bergen en rijden door de mooiste velden en de kleinste dorpjes. Onderweg stoppen we bij een rivier. Ik leg mijn helm op de grond, maar heb niet door dat de steen schuin ligt. In slow motion rolt mijn helm het ravijn in. Dag helm! Heel grappig voor de anderen, maar ik was iets minder blij. Er blijkt aan de andere kant een soort trap te zijn. We lopen naar beneden en terwijl de rest een verfrissende duik neemt in de rivier, ga ik op zoek naar m'n helm. Afijn, 35 minuten later, oververhit en 84 krassen op m'n armen verder, heb ik m terug! Ik neem nog even snel een duik in de rivier en daarna wordt de rondtrip vervolgd.

De ladies hebben een adresje voor een goed hotel op de route. Rond vijf uur komen we hier aan en wordt er wat onderhandeld over de prijs. Samen met Dan & Stan deel ik de family room. De rest van de avond vermaken we ons met kussengevechten, spookverhalen en ben ik twee keer bijna de kieteldood gestorven (verder zijn we heel volwassen hoor;)).

Terwijl ik dit schrijf, zijn we gestrand in een business hotel in Thanh Hoa. Een plaatsje waar wij nog nooit van hadden gehoord (en waarschijnlijk de gemiddelde Vietnamees ook niet). Ons plan was om naar Minh Binh te rijden, maar zover zijn we niet gekomen. Vol goede moed wilden we om 8u vertrekken, maar er lag een plas benzine onder mijn motor, geen goed teken. Eerst maar weer naar de garage. Er wordt een kabeltje vervangen en we kunnen gaan. Eenmaal 10 minuten onderweg, stopt Jack er weer mee. Gelukkig hebben de heren ook wat gereedschap bij zich (wat moet ik zonder hen!) en ze krijgen m weer aan de praat. We rijden terug naar de garage om een onderdeel te laten vervangen.

Terwijl wij met de locals kletsen met koffie en redbulls, wordt er druk aan Jack gesleuteld. Afijn, om 11u kunnen we dan eindelijk vertrekken. Drie keer raden, na een uurtje maakt Jack weer rare geluiden en maken we een pitstop bij de volgende garage. In totaal heb ik omgerekend € 1,21 moeten betalen voor alle onderdelen en werkuren. Mijn oude barrel heeft het zwaar te verduren. We kunnen er wel om lachen eigenlijk! Als we de bergen inrijden moedigen we hem met z'n allen aan. Drie keer raden? Een tijdje later stopt ie er weer mee. Als ik al bijna wil gaan schelden, komen we erachter dat de tank leeg is (blijkbaar toch iets meer benzine verloren dan gedacht). Daar kan Jack natuurlijk ook niets aan doen. Op de reservetank rijden we naar het dichtstbijzijnde tankstation. De rest van de dag is zowaar voorspoedig verlopen en uiteindelijk kunnen we toch nog wat kilometers maken. We rijden over de prachtige Ho Chi Min Trail, dwars door de uitgestrekte vlaktes van Vietnam. Wij zijn de enige op de weg. Af en toe wordt er een korte drinkstop gemaakt.

De dames rijden op hun scooters iets minder hard dan wij. Als we langs de kant staan we wachten, krijgen we een berichtje dan Kristen een ongeluk heeft gehad. We hebben daarna niets meer van ze vernomen (geintje natuurlijk). Het is niets ernstigs, dus wij gaan alvast opzoek naar een hotel in de buurt. Een luxe hotel blijkt iets boven budget te zijn. Afdingen lukt helaas niet, dus we zoeken verder. Een ander heel basic hotel was een stuk goedkoper, maar terwijl Stan en ik de kamer checken, staat Dan te kletsen met een klein mannetje. Hij blijkt de manager te zijn van het luxe hotel waar we net waren en regelt alsnog een goede prijs voor ons. We rijden weer terug naar dit hotel en checken alsnog in. Eindelijk even tijd om alle foto's te uploaden met fatsoenlijk internet! Een heerlijke stortdouche, gym en gigantisch ontbijtbuffet doet me weer even herinneren hoe fijn het is om in luxe business hotels te slapen. Snel maar weer een baan zoeken als ik terug in NL ben!

Geschreven door Estherontour