We zijn in Hué (ik heb nog steeds geen flauw benul wat de juiste uitspraak is, maar dat terzijde). Hué was van 1802 tot 1945 de keizerlijke hoofdstad van Vietnam. De belangrijkste bezienswaardigheid in Hué is Tu Cam Thanh; de Verboden stad. Deze kleine stad in de stad zelf was vroeger het privé terrein van de keizerlijke familie en was niet toegankelijk voor het gewone volk. Tegenwoordig is het terrein wel open voor publiek. Je kunt hier onder meer de paleizen bekijken waarin de keizerlijke familie leefde. Dat hebben we dan ook gedaan. Op onze (wederom gehuurde) motoren zijn we door de stad gereden op weg naar deze Citadel. Het was erg mooi om te zien, maar (wederom) bloody hot. Van de ene schaduw naar de andere schaduwplek zijn we op dit terrein rondgehopt. Het was wel mooi om te zien, maar ik denk dat ik toch meer een natuur van een cultuurpersoon ben. Tijdens de lunch waren we vooral heel benieuwd naar de "fried bumps", "unbroken covers broken leaves" en de "unseparated twelfde predestined affinity". Kortom: de engelse vertalingen zijn hilarisch.

Eenmaal terug in het hotel, wilde ik de huurmotor eigenlijk niet inleveren. Huren voor meerdere dagen is hier belachelijk duur. Ik had gevraagd of ik m kon kopen (dat doen heel veel backpackers hier, om m vervolgens op de eindbestemming weer te verkopen), maar hij was gloednieuw en dus veel te duur. Ze hadden nog wel een ander motor staan, maar die moest nog opgeknapt worden. Geen probleem, want ik had m pas de volgende ochtend weer nodig.

Na een korte siësta zijn we naar het strand gereden voor de zonsondergang. Onderweg reden we over een brug waar ik de mooiste zonsondergang ooit heb gezien. Een enorme grote rode bal, met honderden bootjes en prachtig licht. We konden niet stoppen om een foto te maken, maar dit ga ik nooit meer vergeten. Eenmaal op het strand was de lucht nog steeds prachtig en hebben we nog eventjes gezwommen. Na het avondeten zijn terug naar het hotel gelopen, maar hebben we nog wel even een korte tussenstop gemaakt bij de plaatselijke karaokebar. Op elke hoek van de straat zijn hier karaoke-barren te vinden. Hoogtepunt van de avond was toen Stan en ik 89% score behaalden met onze versie van een Chinese top 40 hit. De ondertiteling waren allemaal Chinese tekens. (video alleen op aanvraag verkrijgbaar).
Voor een mooi prijsje van $250,- ben ik nu de trotste eigenaar van deze motor. Ik heb m Jack genoemd en toen ik de volgende ochtend wakker werd, ben ik natuurlijk gelijk even in de garage gaan kijken hoe het met m ging. Na de laatste testritjes mocht ik m om 12u officieel in ontvangst nemen. Tijd voor de volgende rondtrip naar Phong Nha. Klara nam de bus die kant op en ik mocht met de mannen mee op pad.

Geschreven door Estherontour