Naar het vliegveld wandelen, cash een kaartje betalen (van slechts € 10,37) en vervolgens meteen in het vliegtuig stappen: everything is possible in Indonesia! Veel beter dan 10 uur in een hobbelige bus. Vanuit de lucht konden we de prachtige natuur van Flores bewonderen en 30 minuten waren we weer geland. In Bajawa, een plaatsje in het midden van het eiland, waar veel mensen nog in traditionele kleine dorpjes wonen. Eerst moesten we nog een plek zoeken om te slapen. De aanbeveling in de Lonely Planet was niet echt nuttig (zie foto), maar in dezelfde straat waren gelukkig nog wat andere opties. Na het inchecken hebben we scooters gehuurd en de omgeving verkend. Onderweg naar Bena (één van de bekendere dorpjes) zijn we onderweg vaak gestopt om foto's te maken. Overal waren wel watervallen, bergen en vulkanen te zien. De route was ontzettend leuk met allerlei bochten en heuvels, waardoor er om elke hoek weer iets nieuws was te zien.

Flores is katholiek en aangezien wij op zondag aan het rondreden, waren er veel families thuis die enthousiast naar ons toe renden om "Hi mister" (ook tegen Kristen en mijzelf) te zeggen en te zwaaien. Communiceren was nogal lastig (ons Indonesisch gaat niet veel verder dan "hoe gaat het" en "waar kom je vandaan"), maar aan de kinderen konden we door tekeningen op de grond te maken vertellen dat we met de scooter waren, ananas hadden gegeten en wij niet verliefd waren op Sasha (een Duitse jongen die met ons mee was). In Bena waren kinderen heel geconcentreerd dans en muziek aan het oefenen voor een ceremonie in hun prachtige kleding.

Er was slechts één cafe in Bajawa waar ze wifi hadden (erg fijn na al die dagen op de boot). Sascha ging al eerder terug naar ons guesthouse en zou de slaapkamerdeur voor ons openlaten. Hij wist alleen niet dat de eigenaar de voordeur op slot zou doen. Toen Kristen en ik om 00uur terugkwamen, waren we buitengesloten. Na een half uur kloppen op de ramen en roepen, hebben we de hoop opgegeven. We wilden ook weer geen andere gasten wakker maken middenin de nacht. Was er echt geen andere optie dan op de veranda te gaan slapen? Na een rondje om het huis (en alle deuren te testen), zagen we een soort schuur waar ook een "hotelkamer" van gemaakt was. Er zat een sleutel in de deur en er was niemand. Toen zijn we hier maar gaan slapen en 's ochtends het bed weer netjes opgemaakt en de kamer weer uitgesniekt...

Geschreven door Estherontour