#35 Pizzorne - Petrognano - Montecarlo - ponte ai pini - Spianate

Al voor de wekker op en, voor t eerst, n kurkdroge tent: geen dauw, ook niet op t gras. Dat pakt ook lekker snel in, 7h op pad.
Op de berg v Pizzorne, 880m, was geen bereik/internet. Om 8.30 ontbijt ik met schitterend, verstild, uitzicht - en komen de appjes binnen.
Bergafwaarts naar Petrognano is t alsof je het 'beloofde land Toscane' binnenkomt, zoals in de film. Kaarsrechte cipressen. Olijfboomgaarden. Wijngaarden. Dorpjes met oude kerkjes. Het ruikt naar Italië, de kleuren zijn warm en zacht. De vlakte v Lucca is omzoomd door bergen, mooie uitzichten, veel details te zien en te herkennen. Dat ik veel over asfalt loop is niet zo erg. Het weer is niet heet, het verkeer rijdt wel hard maar ze hebben ontzag voor de stokken die ik expres in mijn rechterhand draag als ik links loop of v.v. Net waar maar meer schaduw is. Je merkt wel dat er rijkdom is: hoge hekken. Zwembaden - nog nooit heeft iemand gezegd "he, pelgrim, je zult wel moe en bezweet zijn, kom even leker zwemmen hier". En er zijn toeristen. In Montecarlo zelfs zoveel dat er circa 15 vd 20 restaurants open zijn op maandag - een winkeltje met eten was er niet.
Daarvoor al uitgebreid gepauzeerd in een eenvoudige bar aan de provinciale weg. En alsnog n open alimentari gevonden in Marginone, ik mocht er zelfs naar de wc. Bovendien kreeg ik veel extra gratis ham en brood cadeau omdat ik speciaal de Toscaanse variant wilde bij elke keuzemogelijkheid- en de eigenaar zei letterlijk "zo delen wij ook n klein beetje mee in je pelgrimage". Soms is de formulering "una preghiera per me", ook n gebedje voor mij graag - en dat komt op hetzelfde neer.

https://youtu.be/jZja4E1ZR_o

Meningen en mijmeringen

Mijn gedachten worden grotendeels bepaald door mijn blog van zaterdag, geschreven tijdens de urenlange treinreis uit Torino. Ik was "lekker op dreef" zeg maar. Door n kopje meningen te maken had ik de lezer gewaarschuwd en alinea's overslaan gefaciliteerd. Maar "het stormt nogal bij jou" schreef iemand - en anderen hadden moeite om zelf "schaamte om ter Apel" te voelen. Een teamleider zei me ooit "jij schrijft op zo'n manier dat je het de lezer ontzegt om er zelf ook nog iets van te mogen vinden".

Een wijze collega gaf terug:
"Ik lees in je verslagen dat je afstand probeert te nemen maar tegelijkertijd wil je nog steeds veel zeggen en ben soms meer oordelend ( in de zin dat je ergens iets van vindt) dan constaterend. ( je zit nu in het stadium dat je uitgebreid en expliciet benoemt waar je je niet meer druk over maakt ;))"

Dat alles raakt me, temeer daar ik zaterdagmiddag in mezelf ook al merkte dat ik door bleef razen over al die bestuurlijke misstanden (in mijn ogen), net als wanneer ik n vurige mail heb verstuurd. En dat mijn mindset dus heel anders was dan in de 5 eerste weken van m'n tocht. Toen moest ik lachend denken aan 2 filosofen. Sokrates verdedigt zich bij de jury v Athene dat hij vijanden maakte door vrAgen te stellen. "Velen weten zoveel van hun specialisme dat ze vervolgens ook denken van ANdere dingen verstand te hebben, ik weet tenminste dat ik niets weet." En de Stoïcijnse Romein Seneca, brief 7: vermijd de massa. Ik was vanmiddag op de tribune bij de gladiatorenspelen, en liet me meeslepen: iets ib mezelf van wat ik eerder zo zorgvuldig tot rust had gebracht, werd nu weer helemaal losgewoeld.

Kortom: na 7 dagen luxe vakantie vieren in hotels, bij de espresso door Trouw en NRC scrollend, had ik weer mijn meningen-modus geactiveerd. Ik was "in de wereld geweest", zelfs de Nl (digitale) wereld. De aanleiding voor mn verontwaardiging was authentiek: ikzelf word hier zeer hartelijk en gastvrij ontvangen- al zou ik geld zat hebben voor b&b's - terwijl in onze schatrijke rechtsstaat kinderen mensonwaardig worden "opgevangen" omdat er n "wooncrisis" is - die weer uit belastingstelsel en speculatie voortvloeit. Althans, Sander Schimmelpenninck legt dat bloot in "de kloof" npo uitzending gemist).
En dit is mijn valkuil: Ik ben natuurlijk geen onderzoeksjournalist of Lubach. Ik praat ze na. Als leraar ben ik dat 'orakelen' gewend: wij 'halen de actualiteit erbij' en duiden die voor onze leerlingen alsof we de wijsheid in pacht hebben. Zij lezen zelf helemaal geen kranten, kijken geen journaal, zelden NPO, dus wat ik beweer ontmoet geen weerwerk - en ook niet altijd interesse.

Maar naast deze legitimatie van mijn gedram levert de appwisseling ook inzicht op: niet "meningen", inwisselbaar en oppervlakkig, hebben invloed, maar echte ervaringen. Het dagelijks verslag van wat ik meemaak, observeer en doorleef, dat heeft eventueel effect - vooral als de conclusie "vrij" blijft.
Dus dat deze 'terugval in Michaels media-modus' nu, letterlijk, op mijn pad kwam, helpt me weer n stapje verder bij veranderen van wat niet heilzaam is. Al blijf ik vinden dat mensen die opzettelijk in de marge worden weggedrukt tekort zouden komen als iedereen zich zou beperken tot zijn eigen "circle of influence". Aardig zijn voor de buren, daar begint het mee. Maar in een VINEXwijk - of Toscaans landgoed met hoog hek - lukt het te goed om echte ellende niet te hoeven zien. Maar het is ook niet ieders roeping om maar wat te gaan roepen, ook daar is wijsheid & onderscheid nodig.

https://www.vpro.nl/programmas/sander-en-de-kloof.html

https://youtu.be/c5WVeKBY3lk

Spaiate
Ik wist dat ik wilde kamperen en hoever ik wilde komen. Had genoeg eten ingeslagen en meer dan genoeg km gemaakt. Vroeg bij diverse huizen langs de weg om "advies": waar zou ik n tentje kunnen opzetten. De een reageerde nog meer embarassed dan de ander. Tot ik bij n huis kwam met n Duitse herder. Die niet blafte! Ook niet toen ik minstens 10 keer "bona sera" riep. Eindelijk kwam een oudere man naar buiten. Hij keek nogal hulpeloos naar zijn dochter toen hij mn verzoek herhaalde. Nee, binnen t hek lopen honden, dat kan natuurlijk niet. Sonja vond echter dat t op hun land buiten t hek prima kon. En ze kwam steeds opnieuw terug. Met een bak warm water om me te wassen. Met n fles water, blikje cola en koekjes. Of ik geen brood met ham wilde? Nee, daarvan had ik inmiddels al vrij veel. Iets anders nodig? Stoel zou best fijn zijn. En even later kreeg ik ook nog n tafel. Tenslotte :" ik heb met de buurvrouw over u gesproken. Zij stuurt deze tas met koekjes en crackers en fruit voor onderweg." Ik vraag me af of dat n buurvrouw is die ik eerder om n 'advies' heb lastiggevallen, maar hou m'n mond en neem t dankbaar aan. Het verzoek "una preghiera per me," maakt me blij - zo kun je aannemen wat er letterlijk aan goede gaven op je pad komt, en tegelijk iets "terug" doen wat past bi de rol, bij de situatie. Of zoals Daniele, de gulle winkelier het zij: "zo zijn wij er ook n beetje bij betrokken."

Precies dat geldt ook voor de lezers van dit blog die appen, bidden, meeleven, n spiegel voorhouden. Dank jullie wel daarvoor! Het is geheelvrijblijvend ;-) maar maakt me wel blij....

Geschreven door Michaelsvoettocht