Heb goed geslapen op de slaapzaal in de berghut, ondanks gesnurk v ene kamergenoot. De groep lawaaierige fransen had gelukkig een andere kamer. Bij het ontbijt vertelt hij dat hij bij de post werkte en met sociaal plan voortijdig gepensioneerd is. Hij vraagt nu zelfs dingen aan mij. In aanwezigheid van die groep hadden we gisteren wel nonverbale steun aan elkaar, nu durven we normaal te praten.
Ik reken af. De duurste overnachting van de hele reis. 8,- ontbijt. 2,- douche. 5,- 1 biertje. Enz: totaal 50,- Maar ik ben maar wat blij dat op deze plek die hut onderdak bood- en voor kamperen is t op 1750m hoogte veel te koud. Moet nog een uur klimmen maar de Col de Coche. Hanna belt: we hebben weer even bereik!
Er lopen 3 vrouwen van de col omlaag als ik om 8h omhoog ploeter. Zij hebben foto's vd zonsopgang gemaakt. Het is ook superfotogeniek. Ik zie op n bergtop ern figuur omhoogkruipen. Is dat mijn kamergenoot? Hij heeft m blikkerende spiegel aan zn rugzak. Merk aan alles dat ik qua uitrusting geen bergen gewend ben.
Moet nu 700m dalen. Over prachtig bergpad, niks te klagen.
Als ik bij het dorp Rivier Allemont kom is t al 12h. Lunch bij n huis v/e mevrouw waar ik aanbel: ze is bereid mn telefoon op te laden en ik mag haar stoel gebruiken.


Krijg n telefoontje als ik verder loop, tot t wegvalt: vandaag hele dag geen bereik. En geen chemin meer, maar asfalt, nog 15km.
Wielrenners vinden dit vast prachtig: n col beklimmen vanuit dal. Ook de vele motorrijders zie ik genieten. Ik vind t vooral warm en eentonig. Pauzeer om voeten te koelen. Later om te eten en n siesta. Op die plek zijn 3 maquisards door duitse artillerie beschoten vanaf n bergpaadje. Maar er is nu geen andere mogelijkheid dan die asfaltweg. Dat komt door t allergrootste stuwmeer van Frankrijk. Mn gastheer in Bernin had er al over verteld. EdF wint vooral nucleaire energie, maar dit is qua hydroelectrische bijdrage de grootste. Ik raak niet uitgefotografeerd. Vraag touristen me te kieken. Ze komen uit Griekenland. Ik probeer: "Egoo eimi didaskalos tes Hellenikes gloottes Archaikes". Geniet vd bewonderende blikken. Of is t verbazing, alsof wij n Griek in gebroken NL horen beweren dat hij Vondel-specialist is?
Ik passeer de grens tussen departement Isere en Savoie. Een gesloten restaurant. Nog een. Het begint laatcen koud te worden. Nogal onherbergzaam om hier wild te kamperen. Krijg dorst. Zet mn rugzak af ...en blijk mn waterfles te hebben verloren! Hier word ik bang van. Het is nog ver en uit de beekjes drinken durf ik niet: er grazen kuddes schapen boven.
Besluit op n kruispunt autos aan te houden. Die stoppen niet. Eindelijk is er een die traag optrekt met raam open. Van hem krijg ik tenminste wat water. Nog 2km naar de Col de Croix de fer.
Schitterend uitzicht. Maar ik heb veel zon en eeinig rust gehad. Moet nog n uur naar beneden voor St Sorlin om ergens te kunnen kamperen. Een mevrouw spreekt me aan, of ik Nl ben. Hoezo? Iets in mn manier v bewegen zegt ze. Ze is docente geweest en heeft jarenlang itwisselingen gedaan met n school in Nijmegen. Superhartelijk. Ik krijg n lift nasr St Sorlin. Eindelijk weer bereik. Bel camping 'le Trappeur". Die is net gesloten..alle sanitair al leeggetapt. Maar ik mag er wel gratis mn tent opzetten. Ik heb t echter nogal koud. Wil de laatste etappe niet ziek beginnen. Uiteindelik krijg ik, voor 25,- een trappershutje. Bed, electriciteit, warmte. Een emmer warm water om me te wassen. Wifi. Is wel de bedoeling dat ik de campingbaas verder met rust laat- prima, al lang blij dat ik me geborgen voel. De tent sinds St Pierre d'Entremont voor niets meegesleept. Het zij zo.
Dit is mijn laatste overnachting,morgen laatste etappe. Ik bel met de coördinator vd parochie in St Jean de Maurienne. Hij regelt n mevouw bij wie ik kan logeren. Rendez-vous in de kathedraal. Maar ik wil niet zondagochtend verder: het wordt 3 dagen heel slecht weer. Ik mail de franciscanen van la Cordelle of ik op 4/10 welkom ben in Vezelay voor t feest v Franciscus. Maar krijg geen antwoord. Een dag tegelijk leven... als de chemin me iets geleerd heeft, is t dat wel.

Geschreven door Michaelsvoettocht