#37 Chateau de Chazey- St Serlin en Bugey

Frankrijk, Chazey-sur-Ain

Heerlijk geslapen op de veranda vh waterschap v Ain bij het kasteel Chazey met geeen geluidsoverlast vh festival de Perouges toen t popconcert was afgelopen. Wel erg stijve benen bij t opstaan, inpakken duurt lang en onhandig, maar t 'mag' nu van mezelf. Dit wordt immers n regeldagje, kortere afstand, lager tempo, vaker linkerscheenbeen omhoog en als t even kan: koelen. Nou is ijs makkelijker gevraagd in hotel de commerce Autun dan onderweg. Maar ik neem Thierrys icepack mee en mag t bij de bakker in de vriezer leggen terwijl ik n koffie met pain au chocolat gebruik en mn telefoon oplaad. Een nogal vrijpostig motorrijder die de bakkersvrouw voortdurend cherie noemt vraagt veel aandacht en negeert mij aanvankelijk. Tot hij vraagt of ik naar compostela ga en opleeft als t einddoel Assisi blijkt. Hij is namelijk Italiaan! Begint meteen Italiaans te spreken, ik versta alleen de plaatsnamen, jaartallen en polizei. Hij tekent een kaart om bij hem langs te komen, maar mijn route is dat niet. Langzaam komt zo Italië in beeld, waar ik me aanzienlijk minder verstaanbaar kan maken en waar gewoonten en contacten heel anders zullen zijn. Als ik de Italiaanse grens überhaupt ga halen dit jaar. Intussen is de bakker helemaal ontdooid en ze tracteert me op n 2e kopje koffie.
Ik loop door de mais velden naar t volgende gehucht. Met n nieuwe playlist van Tetes raides in mn oren. Daar koel ik mn been in een grote stenen drinkbak met ijskoud eau non potable. Ik heb nog n andere dringende behoefte - maar t dorp lijkt wel uitgestorven. Dan zie ik mensen bij het huis tegenover mij die net boodschappen uit hun auto laden en zij mij. "Est-que je pourrais utiliser la toilette s'il vous plait?" Geen reactie. Het hek is hoog, de hond blaft hard, de tuin enorm en zij ver weg. Ik zie me gedwongen mijn boodschap nog harder en kernachtiger te herhalen. De jonge man en vrouw kijken elkaar opnieuw aan. "Eh non, la toilette c'est quand meme un peu delicat. Je peux vous donner de l'eau mais....."
Ik 'begrijp' t, loop verder naar een bosje en bedenk op mn hurken dat dit ook het lot is van wie geen taal spreekt. Te direct, niet eerst contact kunnen maken en daardoor de ander geen tijd geven om mee te denken met je situatie. Al betrap ik me ook op de gedachte dat mensen met kleinere en rommelige tuinen zich doorgaans anders gedragen. Maar ik vermoed dat zij aan dit impertinente verzoek ook nog wel eens zullen terugdenken. En ik ben trots op mezelf dat het me steeds makkelijker afgaat om iets te vragen en me niet uit angst voor n mogelijk gefronste wenkbrauw laat weerhouden. Maar daar hoort ook t incasseren v/e nee bij, je bent immers afhankelijk want je kunt niet alles voor 2 maanden bij je hebben. Zelf ben ik altijd heel kort tegen uber- joviale jongeren a/d deur die een of ander abonnement willen verkopen. Ik neem me voor ze wel iets te drinken aan te bieden. Zouden deze goede voornemens de terugreis overleven?

Terwijl ik al wandelend met hanna telefoneer stopt er n auto. Ik krijg ongevraagd een fles water. Zo kan het ook. En dan zie ik opeens mn medepelgrims van gisteren zitten lunchen.we zijn blij elkaar weer te zien, hebben heel wat te vertellen over gisteravond. Maar ik zeg ook eerlijk dat wandelen & Frans praten & over persoonlijke onderwerpen spreken me veel energie kost. Ik let dan te weinig op signalen van mn lichaam laat staan op t landschap. Alle begrip. We genieten van elkaars zwijgende gezelschap en na water vragen lopen zij verder, we zien elkaar wel weer bij t eindpunt.
Diverse keren koel ik mn been in ijskoude beekjes. Ik geniet van het wandelen, vooral langs de Rhone, met mooi uitzicht op de bergen die de komende weken zullen bepalen. Neem eindelijk weer eens tijd voor mn dagboek. Doe boodschappen voor 2 dagen: in de bergetappes is er weinig te koop en: ferme le lundi. Weegt zwaar trouwens, al dat proviand. Maar ik eet eerst fromage blanc met pruimen in n cafe en giet de kleine fles Cote du Rhone over in n plastic waterflesje en laat t glas achter.

In St Serlin zijn beide anderen al uren in de gite/accueil pelerins. De parochie biedt die aan en zij hebben netjes gereserveerd. Ik niet. Maar ik kan wel blijven, douchen, wassen, mn icepack in de vriezer leggen en op n veldbed slapen. 15 euro. We eten samen, delen wat we hebben, proosten. Interessant gesprek over hun vrijwilligerswerk in de kerk in Bretagne. Na de afwas komt n voor mij nieuwe ervaring: naast n vreemd echtpaar slapen, ieder op veldbed in slaapzak in 1 ruimte, snurken, elkaar niet willen storen. Ik realiseer me dat mijn Swiebertje gedrag niet alleen 'avontuurlijk' was. Nu ik t moet missen merk ik dat vrijheid en privacy twee belangrijke facetten waren die ik niet graag opgeef. Ik kan dan ook niet inslapen en typ eerst dit blog van me af. Maar ben wel erg blij dat ik de zware etappe v morgen (1000m stijgen, 22 km, regen voorspeld) niet alleen hoef te maken. Dan maar voor niks n nieuw tentje meesjouwen, daar komt ook wel weer een tijd voor. Weltrusten!

Geschreven door

Geen reacties bij dit reisverslag

 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.