Vanaf het mooi in de bergen gelegen dorpje St Cyr le Chatoux naar het dal van de Saone..... voorlopig even afscheid van bergen en bossen.
De wijnstreek ten westen v de stad is mooi. Hier zie ik enkele druivenplukkers. In de meeste wijngaarden wordt nog niet geoogst. Soms hetken ik n chateau van een fles. Domaine de Ribeyrolles heb ik vast al eens gedronken.
De afdaling door wijngaarden is best steil. Ik wil even pauzeren in n bos met allerlei scoutingversieringen en sprookjeselementen. Net als ik mn lunch helemaal heb uitgestald begint het, n beetje te regenen. Pak alles weer in.

In villefranche woont de docente die ik afgelopen zondag ontmoet heb toen hasr vriend me zo hartelijk uitnodigde om mee te eten in hun tuin. Heb diverse keren per mail contact gezocht of we elkaar kunnen ontmoeten, misschien wel dagje meelopen op school of zo. Zij geeft Frans aan buitenlanders, een zeer kwetsbare doelgroep. Ze heeft dan ook geweigerd hen online les te geven: als er hooguit 1 device voor t hele gezin is, iedereen in 1 kamer bij elkaar zit enz dan vergroot je daarmee alleen de verschillen. In plaats daarvan heeft ze zvm individuele contacten onderhouden en haar cursisten bemoedigd. Maar nu de school eindelijk weer echt open is, hebben 4 vd 5 collega's zich ziekgemeld en staat ze van 8 tot 20h voor de klas om alles op te vangen. Ze kan dus niet OOk nog gasten erbij hebben. Het troost me in die zin dat ikzelf tijdens het schooljaar door de week ook amper tijd en energie overhoud voor sociale contacten. In feite ben ik tijdens dit verlof, voor mijn doen, zeer sociaal!

Dit is inmiddels de 3e stad waar ik doorhéén moet, en ik weet v Reims en Troyes dat me dat moeite zal kosten. Eerst valt t mee, ik kom met zon langs ziekenhuis door buitenwijk via rustige weg de stad in. Ik heb wel flink honger. Het eerste de beste restaurant is n pizza afhaal plek. Zelden zo onvriendelijk behandeld. Althans: op iedere vraag is t antwoord nee. Met n vriendelijke lach, maar wel: nee. Zo kun je hier geen bestek krijgen, is er wel wifi maar krijg je de code niet, gaat om 24h de zaak dicht etc. Het verdienmodel lijkt de grote middelbare school om de hoek te zijn. En ik snap dat je tegenover scholieren heldere regels moet hanteren. Maar ook dat zij zich daardoor, zoals in onze supermarkten, behandeld voelen als 2erangs burgers. De lachende 'non!' mevrouw discrimineert in ieder geval niet. Om 14h heb ik mn halve pizza maar in n doos getrommeld bovenin mn rugzak en loop richting centrum. Het is warm. Mensen kijken bevreemd naar mijn verschijning. Een groepje opgeschoten jongens maakt grapjes ten koste van mij - opeens versta ik geen Frans.
Ik moet naar de Decathlon en die ligt op zo'n enorm winkelterrein aan een uitvalsweg, moet de hele stad door.
Voel me hoe langer hoe ellendiger. Dan zie ik ergens een klein stukje groen met spelende kinderen. Het is n soort BSOactiviteit voir de allochtone kinderen uit de wijk in een buurthuis. Het is er gezellig, de kinderen leren kleine circus acts, de moeders kletsen, er zijn muzikanten. Hier ben ik welkom. Ik droog mn kleren terwijl ik in het gras ga liggen rusten en kijken. Mag n foto maken en krijg water. Nu durf ik wel verder naar t koopgeweld.
Maar in de Decathlon is zoveel te koop dat ik de tentenafdeling niet eens herken. Er wordt n verkoper voor me opgepiept. Die denkt uitvoerig met me mee over reparariesetjes. Maar de conclusie is onvermijdelijk: dat zou zijn " goed geld naar kwaad geld gooien". En voor 130,- is er n 1ps tentje te koop dat maar 1.2 kg weegt. Die beslissing is niet moeilijk- het achterlaten vd Vaude waarmee ik al zoveel heb meegemaakt wel. Ook daarvoor heeft hij n oplossing: ze werken samen met n stichting die oude tenten opknapt voor dak- en thuislozen of anders verkoopt voor goed doel. Dat lucht me enorm op! Ik koop nog n zweetband - want mn hoed begint wit uit te slaan - en n hip sporthemd zonder mouwen.
In deze stad wil ik niet kamperen. Ik steek de Saone- en grens met dept. Rhone - over. Vind mbv Gps mn route weer terug. Doe n boodschapje. En loop door de maisvelden over het vlakke land naar Ars. Halverwege gaat het regenen. Dromedarisponcho aan enz. Toch voel ik me n verzopen kat als ik tegen de avond Ars binnenloop. Iemand spreekt me op straat aan: of ik pelgrim ben of ik weet waar ik onderdak kan krijgen? Dat voelt alsof de liefde van de heilge pastoor van Ars in t dorp is blijven hangen.

Ik loop naar de camping - maar heb niet veel zin mn tentje in de stromende regen op te zetten en alles nat te laten worden. Ik mag mn matje neerleggen in de salle de sejour. Het nadeel daar zijn de bewegingsmelders: de hele nacht door gaat, bij de minste beweging, het licht aan. Maar ik geniet vd warme douche. En vd snackcar + partytent waar het gezellig is. Na n paar heldhaftige happen gooi ik die koude pizza toch maar weg maar en tracteer mezelf op bier en patat. Het heiligdom v Ars komt morgen wel a d beurt.

Geschreven door Michaelsvoettocht