Gisteren had ik vrij van dit blog 😀. Het was niet eens mn eigen idee, maar van een reactie. Kwam wel goed uit: de dag was veel te vol. S ochtends de fabrieken v Bazancourt die suikerbieten, graan en luzerne (klaver) verwerken. Een Romeinse heirweg tot Reims zonder enige schaduw, op 1 silo na. Mn stempel gehaald in de kathedraal en met bus5 naar het klooster vd Clarissen. Vespers, avondeten met 3 gasten (katholieke francaises, in geen enkel Nl klooster meegemaakt), completen: ik had niets ervan willen missen maar t was teveel.

Al na 4 dagen wandelen kan ik geen stad meer aan. Wat je normaal filtert -de Abbotfabriek passeer ik dagelijks maar heb ik nog nooit een blik waardig gekeurd- maakt wandelen tot on-saai. Elk lijnenspel v/e gemaaide akker binnenlaten tussen alle gedachten door lukt alleen als je 4 km/u loopt, en zonder muziek. In een stad filtert iedereen alles, maar ik was al snel overprikkeld - en t was ook erg warm, de genade vd bewolking is voorbij.

Op mijn verzoek kreeg ik na het avondgebed v/e franse docente sport betere rek- en strekoefeningen. Zij was er 1 dag te gast omdat ze in een langdurige burnout zat. Onze situatie is nogal verschillend maar we voelden ons verbonden. Zij vond dat teach-a-holism net zo goed esclavage is als elke andere vorm v addiction. Het begint vrijwillig, maar kan via orgueil over de grens gaan. In de kloosterkerk voelde ik dat 6 leerjaren latijn + 6 grieks + 3 religious education op zich al genoeg is....en dat er ook nog zoveel andere mooie dingen zijn geweest in mn leven. Djembe en kora (kalebas-harp) in de liturgie, Afrikaanse doeken overal, ik was weer even helemaal 'thuis'. De gastenzuster uit (?) Ivoorkust maakte grapjes die me ook weer aan bepaalde zusters in Angola deden denken waar ik jaren niet aan gedacht had.
Na t ontbijt liep ik door een uitgestorven winkelcentrum over de snelweg de stad uit, rechtstreeks de wijnvelden in. Champagne. Hanna belde. Het echte thuis.

In Rilly-la-Champage zouden de winkels wel open kunnen zijn inmiddels. Maar t is zomervakantie. Alleen de bakker en de pharmacie waren open: precies wat ik nodig had. Ik had in Reims kunnen wachten om talkpoeder te kopen, maar niet in de kostbare ochtenduren. Nu kreeg ik van de weg dus precies wat ik nodig had, op t juiste miment, in Rilly. In mijn routeboekje staat "Alleen het strikt noodzakelijke meenemen. Je vindt alles op de Camino".

Aan deze pelgrimswijsheid moet ik wel wennen. Toen ik zaterdag bij de karmelitessen sliep had ik geen pasta enz bij me, anders had ik daar zelf kunnen koken in mn kluis. En dus sjouw ik nu pasta en tomatenpuree mee voor de zekerheid. Maar toen de zuster me aanbood eten te komen brengen, als ik maar zei wat, loog ik dat ik niks nodig had. Leren vragen is een, leren accepteren wat op je pad komt (lees: het herkennen) is twee.

Maar in Germaine is t me gelukt! Ik wou nu eindelijk eens kamperen, het weer is goed en 120 km voor niets n tentje meedragen doet pijn. Het was te heet om nog verder te lopen. De mairie was wegens vakantie gesloten (elk Frans gehucht heeft n monsieur le maire maar die vind je niet makkelijk). Ik voeg iemand om water en vervolgens om raad. Ici? Il n'y a rien! Maar op t voetbalveld zou ik wel kunnen kamperen. Ik vroeg nog iemand vh dorp nogmaals om de weg naar t voetbalveld. Pourquoi? Nou, ik ben pelerin en tres fatigue en mairie ferme en iemand zei me enz.. inderdaad daar bent u niemand tot last, ga uw gang. Dit teken v bevestiging had ik nodig. Mannen als deze hadden de maire kunnen zijn.

En nu ben ik dus, geheel uit vrije wil, op een.... voetbalveld! Als me dat vroeger iemand had voorspeld..... Het is al zelfs wat vertrouwd: heb gegeten en gedut onder t tribuneafdak en me gewassen achter n overdekt reservebankje. Kijk uit op n wijngaard. Hondenuitlaters langs de bosrand kunnen me zien. Achter me komt op zn tijd de trein langs. De jongens die in de pannenkooi speelden zijn weg. De avondzon is prachtig, het wordt stil, op vogels en krekels na.
Ik zou hier zelfs zonder tent kunnen slapen. Morgen vroeg op en de koele ochtenduren benutten. Maar nu heb ik n avond vrij ....zo voelt t. Was me nog niet eerder gelukt: in kloosters: gebedsdiensten. Bij gastvrije mensen thuis: praten. In stadjes met n gite: de supermarkt. Hier 'half/wild' kamperend kom ik op mn 6e dag aan mezelf toe en tot rust. Nu de nacht nog....

Geschreven door Michaelsvoettocht