Natuurlijk weet je intussen al dat ik met een "Low Budget Wildkampeer Overland Roadtrip" bezig ben.

* Low budget omdat de mooiste dingen in het leven gratis zijn.
Meer spullen geven meer zorgen.
* Wildkampeer omdat ik liever een mooi landschap vanuit mijn huiskamertje-op-wielen zie dan grote witte campers en caravans naast mij op een camping. En dat gaat juist in Scandinavië zo goed en is er legaal.
* Overland omdat ik vanaf huis rij en niet eerst een boot of vliegtuig neem.
* Roadtrip omdat het doel van de reis niet een bepaalde bestemming, maar het reizen op zich is.

Het vinden van mooie plekjes voor de nacht gaat tegenwoordig erg gemakkelijk. Er zijn app's die tot 13 verschillende symbolen op een kaart plekken laat zien die al eerder door reizigers gevonden waren.
Meestal kies ik voor "Plek in de natuur" of "Picknickplaats" Er staan ook serviceplekken op waar je de watertank kunt bijvullen en het toilet kunt legen.
Via de coördinaten en het navigatiesysteem vindt je de plekken feilloos, een adres hebben ze bijna nooit.
Al meer dan 2 maanden heb ik mijn huishoudaccu niet via netstroom bijgeladen, maar door de zonnepanelen kan ik toch de accu's van mijn elektronica, camera's, gimbal en drone geladen houden. Als het erg koud is wordt de verwarming gebruikt die behalve benzine ook stroom gebruikt.
Bij warmer weer zet ik de elektrische koelbox aan.
De gewone koelkast werkt op LPG, waar ik ook mee kook.
Een buitendouche met zonneboiler is ook aanwezig, dus ik blijf fris.
Kleine tussendoor wasjes doe ik ook "wild" met warm water van picknickplaatsen of water uit een helder riviertje, maar af en toe is er ook een grotere was, omdat ik op een vast bed slaap, niet in een slaapzak maar met lakens en dekbedden.
Daarom wordt er soms voor een camping gekozen, waar met een wasmachine de grote stukken beter en gemakkelijker gewassen kunnen worden.

Op de Lofoten deed ik dat ook eens, en daar kwam ik in een bijzonder gesprek met een meisje.
Mijn Facebook vrienden kunnen dit al eerder gelezen hebben, want ik loop behoorlijk achter met dit verslag. Intussen heb ik de Noordkaap al bezocht, ben door Finland gereden en sta nu aan de kust van de Botnische Golf in Zweden.

Dat meisje dus, de in Syrië geboren Nora, werd op een gegeven moment erg open tegen mij en vertelde dat zij 18 jaar was toen daar die verschrikkelijke oorlog uitbrak. Haar plan was naar de universiteit te gaan voor een studie, maar omdat het universiteit terrein, samen met het vlakbij gelegen ziekenhuis regelmatig gebombardeerd werd, kon dat niet meer door gaan.
Na veel ellende is zij uiteindelijk het land uit gevlucht en kwam na een lange reis via Rusland en diverse opvangkampen 3 jaar geleden op de Lofoten terecht.

Het is heel heftig die verhalen uit Syrië zo uit eerste hand te horen, ze weet dat er veel landgenoten niet meer in leven zijn door oorlogsgeweld, honger of het ontbreken van medische zorg.
Haar moeder is nog in Syrië, maar ze heeft er nu weer contact mee en maakt het goed, haar vader is in Duitsland terecht gekomen en haar broer in Apeldoorn.

Zo ben je plots van het mooie Lofoten als het ware in die verschrikkelijke oorlog van Syrië terecht gekomen.
Haar toekomst is weliswaar plots veranderd, maar toch heeft zij nu alle kansen. Op de camping werkt zij van 10 - 22 uur in de receptie, maar moet in die tijd (12 uur aan 1 stuk, op FB vermelde ik 10 uur) achter de balie blijven omdat de camping ook veel huisjes verhuurd en die balie niet (te lang) onbeheerd mag zijn.

Ik wens haar, samen met haar familie, een goede en gelukkige toekomst toe.

Vanaf 10 t/m 27 juli ben ik op de Lofoten gebleven, mooie hike trails gelopen, mooie plekken gezien, leuke mensen ontmoet, maar omdat lichaam, geest en camper nog steeds in redelijk goede toestand verkeren besloot ik ook de Noordkaap maar even te gaan bezoeken.

Intussen kun je nog wat foto's bekijken, waaronder één waarin je door mijn voor- en achterruit gelijktijdig een strand kunt zien.
En omdat iemand ooit op Instagram begonnen is mensen te fotograferen die met de handen omhoog van een vergezicht genoten, zie ik dat nu regelmatig om mij heen nagedaan worden.
Ook het buiten kunnen koken in de schaduw was tijdens de hete avondzon gelukkig mogelijk.

In het volgende verslag kun je met mij mee naar de Noordkaap.

Geschreven door HansVWT3