Terwijl de boot pas om 12:15 uur zou vertrekken, werd toch aangeraden om 10:00 uur aanwezig te zijn.
En inderdaad, het terrein achter het hek dat gisteren gesloten was stond om die tijd al vol met trucks, grote en kleine campers, personenauto's en motoren.
Bij de ingang beoordeelde een man met timmermansoog de hoogte van je voertuig, en dat bepaalde de rij waarnaar hij je verwees.
Het geluk was met mij, ik moest naar rij 13.

Het lange wachten brak aan, maar ditmaal als de gebruikelijke afwisseling in een stralend zonnetje en een strak blauwe lucht. En tot overmaat ook nog: geen wind. :-)
Uiteraard zochten de gelijkgestemden elkaar op, dus mijn campertje kreeg veel belangstelling en werd uitgebreid gefotografeerd.

Ook door mensen die bekenden er altijd al van gedroomd te hebben ook zo'n reis te gaan maken, zwervend door allerlei landen in een compact campertje zonder dagelijkse verplichtingen en stress. Maar dat ze nooit de knoop hebben kunnen doorhakken om het echt te gaan doen. Mensen met dit soort verhalen kom ik tijdens al mijn roadtrips tegen.

Ik zeg, maak je dromen waar. Je krijgt als je naar het bejaardenhuis gaat zelden spijt van wat je in je leven gedaan hebt, maar wel van wat je niet gedaan hebt.

De bootreis verliep voorspoedig, met een snelheid van 49 km/u legden we de 130 km af in een kalme zee om de haven van Kristiansand met zijn vele eilandjes voor de kust uiteindelijk binnen te varen.

Van de boot af volgde nog de douane. Import van alcohol en tabak mag maar minimaal. Met grote posters was dat al eerder overal aangegeven.

Mijn auto zou gecontroleerd worden door een aardige jonge vrouw:
Na een onderzoekende blik naar mij en de auto:
"Nice car"
"Je mag even een stukje meerijden om te merken hoe hij rijdt"
"Ik moet werken nu, helaas gaat dat dus niet. Maar ik hoop dat je een prettige vakantie hier krijgt"
En ik kon het mooie Noorwegen binnenrijden.

In het begin was het wel een mierenhoop, vele honderden auto's die vanaf de boot hun weg zochten.
Min of meer door toeval kwam ik gelijk op de goede weg naar het noorden terecht, het was 16:00 uur, dus ik besloot dat ik die nog even kon blijven volgen.
De weg liep gelijk door een geweldig mooie omgeving, bergachtig met vaak snelstromende riviertjes vol met rotsblokken, stroomversnellingen en watervalletjes naast de weg. Veel groen en mooie bomen, maar wat ook gelijk opviel: de zuivere lucht.
Je ademt gelijk merkbaar de frisse ongerepte natuur in, ondanks dat je over een hoofdweg rijdt. Weliswaar was er niet heel veel verkeer omdat het een dunbevolkt land is, maar toch.

60 km verder was in een klein plaatsje een veldje ingericht waar je met een camper mocht overnachten, op 5 min lopen van een winkelcentrum.
Dus de verse warme maaltijd kon weer bereidt worden, want op de boot kon de koelkast natuurlijk niet blijven werken.

Later in de avond merkte ik dat ik met mijn telefoon geen verbinding kon krijgen, ondanks dat ik max. bereik had. Het bleek dat mijn provider niet in staat was mij te registreren bij één van de Noorse providers. Pas de volgende dag einde ochtend kreeg ik eindelijk verbinding. Weet niet wat de oorzaak was, maar ik was zo'n kleine 24 uur "uit de lucht", telefonisch zowel als internet.

Tja, tijdens onze reis door Azië 42 jaar geleden waren we 13 maanden lang hooguit bereikbaar voor ernstige gevallen via de dagelijkse ANWB noodoproepen die Radio Nederland Wereldomroep via de kortegolf uitzond.....

Geschreven door HansVWT3