Een reis als deze zet je gedachten kennelijk in een wat rustiger vaarwater.
In het eerste verslag van deze reis memoreerde ik al over mijn allereerste reis zonder mijn ouders. Dat was naar Duitsland in de jaren 60. Na de bootreis van gisteren moest ik ook weer aan een eerdere bootreis-met-auto denken.
Die maakten we tijdens onze overlandtrip in 1976-77 door Azië.
De hele reis overland rijden was uiteindelijk toch niet mogelijk omdat we ook graag vanuit India naar Sri Lanka wilden, en dat kon niet anders dan met een schip.
Waarschijnlijk was de herinnering daaraan in eerste instantie voor mij het probleem om nu met de boot naar Noorwegen te gaan.
Eerst was mijn plan namelijk om vanuit Denemarken via de bruggen en een tunnel naar Zweden te rijden, en vandaar uit verder naar Noorwegen.
Uiteindelijk heb ik toch voor Denemarken-Noorwegen gekozen per boot.
En wat ging dat probleemloos!

41 jaar geleden was dat andere koek:
Er was geen weg naar het punt waar de veerboot naar Sri Lanka voor anker lag.
Dus eerst moest onze auto, een Peugeot J7 bestelbus uit 1972 die ik als camper had ingericht, met een goederentrein naar het zuidelijkste punt van India.
Er was daar geen haven, dus de veerboot moest via kleine houten scheepjes bereikt worden.
Hoe dat ging is op bijgaande foto te zien. Onze auto op 2 aan elkaar gebonden bootjes met een sleepbootje ervoor. Uiteindelijk werd de camper vanaf de houten bootjes aan boord van de grote boot gehesen.
Je moest maar hopen dat het goed ging, er werd toen daar amper door die mensen Engels gesproken.

Tja, dat ging gisteren heel wat gesmeerder.

Nadat ik vanmorgen uit Evje was vertrokken zag ik weer een mooi gedeelte van Noorwegen mijn raampjes passeren. Mooi weer, stille paradijselijk mooie omgeving, heerlijk.
Op een gegeven moment werd er aan de weg gewerkt en moest het verkeer even wachten op het tegemoet komend verkeer.
Dat werd door een verkeersregelaar geregeld.
Die kwam gelijk naar mijn auto gelopen: "Nice car"
Het was iemand van een jaar of 25 en bleek 1 maand eerder ook zo'n T3 gekocht te hebben, en ook zoals die van mij uit 1985.
Alleen had hij hem als lege bestelbus gekocht en was hij nu druk bezig hem ook als camper in te richten. Hoe lang hij daarover ging doen? Hij moet over 1 maand klaar want dan ging hij ermee naar Istanbul. Ambitie genoeg dus, mooi.

Verderop besloot ik bij een splitsing meer de weg naar het westen aan te houden, tenslotte zijn daar de fjorden.
Ik weet niet hoe het komt, waarschijnlijk heeft mijn busje daar een neus voor, maar ik kwam daar zonder het te weten op de grootste hoogvlakte van Europa terecht, de Hardangervidda.
1,5 jaar geleden stuurde het busje mij ongepland al naar de hoogste Europese waterval in de Pyreneeën, later die reis naar de enige woestijn van Europa in Zuid Oost Spanje, en nu dus de grootste hoogvlakte.
Had ik maar eerder de reisgidsen bestudeerd, want terwijl ik met stralend mooi en warm weer aankwam, las ik in de avond dat hier extreme weersveranderingen kunnen plaats vinden.
Wist ik gelijk waarom naast de plaats die ik als overnachting had uitgezocht een weerstation was.
Op deze plek boven de bomengrens kon ik wel genieten van een geweldig mooi wijds uitzicht op vele besneeuwde bergen en op lager gelegen meertjes.
Dit is kennelijk het gebied waar poolreizigers hun apparatuur testen, en nu weet ik waarom.
Het begon in de nacht hard te regenen en te stormen zodat de camper stond te schudden.
De gevoelstemperatuur was volgens de site Meteoblue -3 gr.
Omdat naast het weestation een vlak lager gelegen terrein was waar ik was gaan staan met de camper was wegrijden eigenlijk niet goed mogelijk. De regen was zo hevig dat je geen zicht had en de weg naar boven was modderig. Waarschijnlijk zou de auto de helling niet op kunnen komen.
Samen met een 2-tal andere campers hebben we een dag lang kunnen beleven hoe het extreme weer zich hier kan manifesteren.

Na ook de 2e nacht hier noodgedwongen te hebben doorgebracht bleken de verrassingen van Noorwegen nog niet ten einde.

Geschreven door HansVWT3