Het plan was te overnachten op een kleine camping in een dorpje van 17 inwoners. Leek mij wel leuk het aantal inwoners door mijn komst met 6% te verhogen!

Helaas bleek op het laatst dat het dorpje niet alleen 7 km van de weg af lag waar ik op reed, maar ook weer eens 500 mtr. hoger.
Omdat ik die dag al 2x een grote beklimming had gedaan, en ook weer afgedaald, leek het mij niet verstandig het busje weer omhoog te sturen, en de volgende ochtend weer naar beneden.
De Campergids en het Kleine Campingboek gaven beiden geen plek aan die binnen een redelijke termijn te bereiken was.

Dus voor de verandering het eens aan Tom de stotteraar gevraagd en zowaar, na 3 km zou er een camping zijn aan de weg waarop ik reed.
Ellen bracht mij er, maar helaas, de camping was veranderd in een expositie gebouw. Maar niet wezen kijken of er oude campinggasten werden geëxposeerd.......

Omdat iedereen een tweede kans verdient nog maar eens aan Tom gevraagd, en ja, er was na 11 km. weer een camping volgens hem.
Nu weet Ellen wel overal de weg, maar meer dan dat daar een camping was wist ze niet, geen verdere details daarover.
Het bleek een 4 sterren camping te zijn, eigendom van de Nederlandse RCN Holiday Parks en natuurlijk weer beheerd door Nederlanders.
De prijslijst vertelde: 55 euro per nacht. Een leuk huisje huren kon ook, 188 euro. Ook per nacht en beiden exclusief belasting. 
Gelukkig waren die prijzen voor het hoogseizoen en omdat het aardige, uiteraard Nederlandse, meisje achter de balie mijn ANWB pasje wel wilde aanzien voor een lidmaatschap van RCN was het met die korting toch nog wel betaalbaar. 
Die hoge prijs werd verklaard doordat het gewoon een luxe vakantieparadijs was, compleet met ligstoelen rond het super-zwembad tot en met een haarföhn in de doucheruimten.

Ik kon mij tegenover het busje natuurlijk niet verantwoorden als ik zelf ook niet eens ging klimmen.
Het gebied leende zich er voor, de camping is op 450 mtr. hoogte, omgeven door heuvels van 850 mtr. 
Dus woensdag en donderdag heb ik het luie zweet eruit gewerkt en ben de bergen ingetrokken. Geloof wel als enige, want in die 2 dagen ben ik niemand tegengekomen onderweg, maar rond het zwembad was het superdruk.
Het was de moeite waard. De bergwanden waren op sommige plaatsen loodrecht en op die rand daar boven te staan bij een afgrond van enkele honderden meters is wel een ervaring. En het uitzicht is daar formidabel.
Op zo'n rotsrand heb ik een panoramafoto gemaakt, maar waarschijnlijk komt die in Pindat niet zo goed uit. Het stadje dat je daarop beneden ziet is Nant. 
Op de foto's die van af beneden zijn gemaakt zie je de rotsen waar ik later boven aan de rand van stond. Alleen een pad van zo'n 20 cm breed, vol met stenen die onder je voeten weg rolden, ging naar boven. Auto's kunnen daar in het geheel niet komen. Soms was de helling van het pad 50 graden, dus echt klimmen en klauteren. In 1,5 uur was ik toch 400 meter hoger gekomen.

Ik wilde tenslotte wat grenzen verleggen na een leven zonder sport, dus dat is tot nu toe in ieder geval gelukt.

Morgen mag het busje weer aan de slag.

Geschreven door HansVWT3