Zo'n rustig meertje waarbij ik de afgelopen dagen vertoefde is natuurlijk mooi, stil en jawel, rustig, maar soms wil je ook wel eens wat meer snelheid, dus vandaag het bruisende, soms kolkende water in de Gorges du Tarn opgezocht.
Bij het plaatsje Sainte Enimie aan die Tarn ben ik maar snel weer doorgereden, een hele rij souvenir winkeltjes ontsierden daar het plaatsje. Het werd dus La Malène: niet meer dan een kasteeltje en wat huisjes, maar dan wel met een enorm rotsblok daarboven. En ook zowaar een mini-super waar brood, wat conserven, tomaten en komkommers werden verkocht.
En het belangrijkste nu voor mij: ook gasflessen. Want de manometer van mijn gasfles was onderweg naar zijn nulpunt en gas is toch een belangrijke energiebron in een camper. Want behalve voor koken en soms verwarmen heb je het ook nodig om te koelen.
En juist dat gas is voor veel lang-kampeerders een probleem, want aan onze Nederlandse gasflessen heb je niets in het buitenland als ze leeg zijn. Gelukkig had ik afgelopen jaar al een grote Franse gekocht (statiegeld 1 euro), die in de meest kleine gehuchtjes is om te wisselen. Bijna alle Fransen koken daarmee. En in Spanje kan hij bij een tankstation gevuld worden (hoop ik).
Op de camping herhaalde zich de reus/klein duimpje, dus grote rots/kleine huisjes verhouding zich, want ik stond er nog maar net en een geweldig grote camper kwam vlak naast mij te staan.
Een groot gezin of zoiets? Welnee, ook -zoals in die kleine oranje- maar 1 man. Wel iemand die er uit zag alsof hij thuis een butler en misschien zelfs wel een harem zou hebben. Die waren dan kennelijk wel thuis gebleven, want hij zat de hele dag alleen in zijn stoeltje. Oudere man? Welnee, een jaar of 40.
Die maandag werd dus een werkdag: met mijn steekwagentje die gasfles omruilen, je gaat tenslotte niet met je hele huis naar de winkel, en omdat mijn moeder daar vroeger ook al de hele maandag mee bezig was: gewassen.
Dinsdag mijn eerste "berg"wandeling gemaakt, in totaal 748 meter geklommen. Althans, omhoog gelopen. Maar soms was het best wel klimmen. Op het bergpad -er was geen andere geschikte plaats- mijn meegenomen lunch gegeten.
Zodra dat landhuis-op-wielen naast mij vertrokken was zag die plaats er veel aardiger uit vond ik. Vooral met dat mooie tegenlicht.
Kennelijk was ik op die camping juist op tijd aangekomen, want hij werd ontmanteld en later die week gesloten. De komende tijd zijn alle plaatsen gereserveerd voor het woeste water van de Tarn.
De reis naar een technisch hoogstandje is het volgende doel.

Geschreven door HansVWT3