De pompbediende bij het tankstation beweerde dat hij een unieke benzine verkocht met zeer bijzondere eigenschappen!
Jaja, benzine is benzine, toch?
Maar goed, ik had het spul nodig dus: "Doe maar vol".
Was zijn betoog eigenlijk weer vergeten tot ik een uurtje of zo later toevallig op de kilometerteller keek.
Help! wat was er gebeurd?
Ik reed ineens in een spiksplinternieuwe auto!
Was er een verjongingsdrankje aan de benzine toegevoegd?
Het zal toch niet..... Zou het bij mij ook werken?
Ik droomde al weg van hoe het zou zijn als ik weer jong kon zijn......

Of....... zou het gewoon zo zijn dat ze in 1985 kennelijk nog dachten dat een auto nooit meer dan 99.999 km. zou kunnen rijden?

En, wanneer hadden de Nederlanders ook al weer de oorlog tegen Frankrijk gewonnen?
Was die er dan? Moet haast wel, want de Nederlanders bezitten hier zowat alles.
De vorige camping waar ik stond was van een Nederlands stel, de camping waar ik de laatste 3 nachten verbleef is een Municipal camping, d.w.z. een camping van de Gemeente. Maar, deze werd ook door een Nederlands stel bestierd!

Bij Marcel, die de helft van het stel in beslag nam, ging ik afrekenen.
"Zo'n hoge rekening? Maar, ik heb helemaal geen elektra gebruikt."
"O sorry, dat zag ik niet, dat komt eigenlijk nooit voor."
Nieuwe rekening uitgeschreven, maar..... weer te hoog.
Zag dat er nu voor 2 personen was berekend.
"O sorry, natuurlijk, maar dat komt eigenlijk ook nooit voor."
De 3e uitgeschreven rekening was eindelijk goed.

Toen ik wilde wegrijden kwam Marcel naar mijn busje, keek er in, en begon mij de oren van mijn hoofd te vragen.
Hij wilde echt van alles weten, hoe ik het doe met de elektra en zonnepaneel, met de koelkast, hoe lang ik al reisde, enz.
Hij keek steeds verliefder naar mijn busje en zei dat het hem heel mooi leek rond te reizen met een campertje dat helemaal zelfvoorzienend is.
Denk dat ik iets bij Marcel dat diep verborgen zat wakker heb gemaakt.....

Onderweg, verder naar het zuiden, bedacht ik mij dat ik eigenlijk Frankrijk nog nooit zo gezien had zoals ik het nu zie.
En dat terwijl ik in mijn leven al heel veel vakanties in Frankrijk heb doorgebracht.
Zou dat komen omdat je in je vakantie meestal de snelste weg neemt naar je bestemming, ter plekke krampachtig bezig bent je te ontspannen, of juist ieder uur vol plant met activiteiten, omdat je maar 3 weken hebt?
In ieder geval heb ik de omgeving waar ik op dat moment ben nog nooit zo beleeft als ik nu doe, en het rijden op weggetjes door een mooie natuur, die overigens allemaal heel goed onderhouden worden, is heel ontspannend, ook omdat je maar zelden een andere auto ziet.
Wat een verschil met de drukke doorgaande wegen!
Aan de andere kant, nu in 2 weken heb ik ongeveer de zelfde afstand afgelegd die de meeste mensen in 1 dag rijden.
1 stressvolle dag of 2 weken ontspanning, dat is het verschil.

Ook ontspannend is het dat Ellen hier overal de weg goed weet.
Kennelijk is die meid overal thuis en vertelt mij hoe ik het beste kan rijden. Soms is ze wel eens misleidend, want dan wil ze je een trap laten afrijden op weg naar een dorpskern, of ze stuurt je een sterk hellend steegje in van 1,70 mtr. breed.
Maar, zijn alle vrouwen niet op z'n tijd misleidend?
Je kent haar misschien wel: Ellen de Vlaamse, van Tom de stotteraar.
Tom Tom zegt hij daarom meestal zelf.

Dus dankzij haar ben ik gisteren in Florac aangekomen, een typisch Zuid-Frans plaatsje aan een snelstromend riviertje met ong. 2100 inwoners, maar de bekende Gorges du Tarn buigt vlák boven het stadje af en gaat er dus niet door.
Met Florac kun je echt alle kanten op.
Dat wil zeggen, 2 kanten. Het ligt precies tussen de groene Cevénnes en het hoge kale Causse Méjean plateau.
Dus dat worden de ontdekkingen voor de komende dagen.

Geschreven door HansVWT3