Ik voorspelde in mijn vorige verslag dat het busje nu weer aan slag zou mogen.
Nou, had hij geluk. 15 km. was alles wat hij vrijdag hoefde te rijden.
Dat kwam zo: 
Omdat het gebied waar ik naar toe wilde niet ver was heb ik die ochtend rustig aan gedaan.
Daardoor in leuk gesprek verzeild geraakt met Mirthe, een stagiaire van een toeristenopleiding die hier 4 maanden lang het vak in de praktijk mag leren. En als het gezellig is vliegt de tijd. 
Pas op het laatst zei ze dat ze ook wel eens voor fotografen model staat, en mijn plek was volgens haar nog wel langer vrij..... Tja, te laat.
Die plek zie je op de panoramafoto, 3 dagen was dat de tuin rond mijn mobile woning. Wie zou er eigenlijk weg willen?
Maar ik had dat besloten, dus weg. Weliswaar eerst even een lunch.

Toen uiteindelijk de hele handel aan het rijden was, begon het te regenen, en dat terwijl het die ochtend nog zo mooi zonnig was.
Het stopte met regenen, het ging plenzen, vergezeld met onweer.
Omdat het de bedoeling was weer smalle bergweggetjes te nemen eerst nog maar even wat inkopen gedaan, de maag heeft soms ook iets nodig.
Het weer werd intussen nog slechter dus het plan voor die dag maar in het overvloedige water laten vallen en weer een camping op gereden, in Saint-Jean-du-Bruel.
Net zoals vaak in Limburg wordt ook hier de plaatsnaam tevens in dialect aangegeven.

Het was een camping die in geen enkele campinggids staat terwijl hij waarschijnlijk al héél lang bestaat. De eigenaar woonde boven de receptie en moest eerst samen met zijn vrouw de sleutel van die receptie zoeken.
Heel plechtstatig werd daarna uitgebreid een groot formulier ingevuld, het geldkistje opgezocht en na een kwartier was ik al ingeschreven en mocht de camping op. Oude tijden herleven hier, geweldig.
De camping stond geheel vol met grote oude bomen wat in de regen een sombere, zelfs lugubere aanblik gaf. Onder die bomen overal oude caravans met -in plaats van voortenten- aangebouwde schuurtjes, gemaakt van golfplaten, hout, plastic platen en alles wat lelijk is.
Spookachtig, maar ik kon eindelijk opdrogen.

Jullie weten dat ieder nadeel ook zijn voordeel heeft.
Zelfs ook nu: de camper, fiets en buitenmeubilair kleven niet meer. Kleven? Ja alles kleefde. Vorige week 3 dagen onder een boom gestaan die alles kleverig maakte. Komt waarschijnlijk van luis in die boom, die zoals iedereen uitwerpselen produceren, en dat regent letterlijk op alles onder die boom. Resultaat: alles kleefde.
Nu dus mooi er weer afgespoeld.

Zaterdag dan alsnog de geplande route gereden.
Ik blijf het geweldig vinden: Met je eigen huisje-op-wielen op smalle slingerende bergweggetjes rijden met het geruis van een snelstromend riviertje in de diepte naast je, heel veel mooie planten en bomen, soms afgebrokkelde rotswanden en..... geen toeristen, ook bijna geen inwoners. Wat een verschil met het vaak hectische leven in een stad.

L'Espérou was het doel, een klein dorpje op 1250 mtr. hoogte.
Er zou geen camping zijn volgens de gidsen, ook Tomtom vermeld hem niet, maar op de zeer gedetailleerde digitale kaart op mijn telefoon stond hij wel. Een camping die mij ook weer aan het verleden doet herinneren:
Een ruime heuveltop bij het dorpje, sanitair gebouw in het midden, wat bomen, gemaaid gras, mooi uitzicht, jeu de boules baan-met-hindernissen door het onkruid, geen kantoortje, maar om 8 uur in de avond een dame-met-kind die langskomt om het campinggeld op te halen.
Wel een groot contrast met de vorige camping: dit maal was het een leuk geklede dame van een jaar of 30.
€ 5, 70 moest ik betalen, incl. warm water voor de ruime douche en afwas, en zelfs papier bij de schone toiletten. Wel natuurlijk van die bij Nederlanders zo geliefde -of was het ook weer gehate?- hurktoiletten, met als belangrijkste gebruiksaanwijzing: eerst eruit en dan pas spoelen, want de hele vloer wordt mee gespoeld.
Dit is de eerste plaats die ik sinds vele jaren tegenkom die aangeeft geen toeristenbelasting te heffen. Ze bestaan nog! 
Hoezo is een vakantie duur? 

Omdat zondag een dag werd met heel vertrouwd weer, namelijk regen en wat onweer, heb ik de geplande wandeling maar uitgesteld en ben naar het dorpje gelopen.
Ben er nog steeds van overtuigd dat ongeplande dingen het leukst zijn, want zonder het te weten ben ik vandaag midden in het grootste jaarfeest van de regio terecht gekomen.
Misschien dat die beer gisteren op mijn weg daar al een voorteken van was.
Er waren al wat dingen opgevallen, wegafzettingen, linten langs de weg, feesttenten opbouw, veel campers en auto's, maar geen flauw idee voor wat.
Snap niet waar al de mensen in een dun bevolkt gebied vandaan komen, maar het is vandaag een ontzettend druk bezocht "Schapenfeest".
Grote kudden schapen en rammen lopen op de velden, rammelen luidruchtig met hun bellen, en slaan soms met veel herrie en gejoel van het publiek massaal op hol.
Mensen worden zelfs schaapachtig, een man nam stro uit een ruif en begon dat te eten!
Ook vindt men hier dat je zelf letterlijk alles van een schaap kunt eten, en dat werd massaal gedaan. Brrrrrr.
Enfin, was natuurlijk ook een markt bij dus wat echt lekkere dingen kunnen kopen.
En ook het bewijs gevonden dat Maastrichtenaren heel creatief kunnen zijn: Een zelfgemaakt Nederlands nummerbord. Even opgezocht bij de RDW. Resultaat: Status kenteken: ongeldig. Waarvan akte.

Fijne dag verder.

Geschreven door HansVWT3