Van Pontesecures naar Picaranje 12 km.

Een makkie met stip.

Nog een beetje bijkomen moesten we na de dag van gisteren met als climax Ton die het laatste halfuur over de weg zwalkte (en dat zonder alcohol). Van rusten kwam het er voor mij niet van want ik moest hem wel met de telefoon in de hand in de gaten houden😣😣.
Maar alles kwam weer goed😁😁😁😂😁😁😂😁😁😂.
Zo godsgruwelijk zwaar de dag van gisteren was zo comfortabel en aangenaam was het vandaag. Alles viel mee en alhoewel het vanmorgen een beetje onweerde was de temperatuur helemaal ok. Vanmiddag werd het wel weer 29 graden maar daar viel goed mee te leven (wandelen). We hebben trouwens de laatste etappe in tweeën gedeeld zodat we morgen ook enigszins fit in Santiago aankomen.

We hebben vanmorgen met een stuk droog stokbrood en wat water ontbeten. Bij de eerste de beste bar gestopt en daar lekkere koffie gedronken en effe gekeken of 't onweer niet doorzette maar dat viel mee.
Het gebied waar we doorliepen was niet het meest inspirerende gedeelte van de Camino maar wij genoten evengoed volop na de ellende van gisteren. Maar ja de ene dag kan alles maar dan ook alles meezitten (zoals vandaag bv) en de andere dag zit alles tegen (zoals gisteren).
Niet blijven hangen in de ellende maar gewoon door het dal heengaan en verder lopen (fysiek en mentaal) is mijn ervaring.

We (of eigenlijk ik) zijn langzame lopers maar rusten over het algemeen minder. We worden tenminste vaak op een wandeling door dezelfde mensen ingehaald en komen dan toch tegelijk aan maar vandaag hebben we er wel een potje van gemaakt. Eigenlijk hebben we 12 km lang aangenaam getreuzeld (komt ook door blaar).
Om half acht vertrokken en om half een aankomen? Knap tempo toch😆😆😆? Ik bedoel knap langzaam dan.
We werden vriendelijk begroet door de herberg mevrouw die ook een tikkeltje Engels kende en kregen een mooie kamer con bano en con balcono. Kunnen we lekker ons wasje ophangen. De weg waar de herberg aan gelegen is, is wel erg druk. Bij Spanjaarden is alles manjana behalve als ze in de auto zitten. Dan rijden ze als gekken omdat ze volgens mij gisteren aan willen komen.

Ondanks dat de afstand veel korter is dan vorig jaar (de lengte maak 't niet perse zwaarder) en ook minder pittig (alhoewel er ook hier vergelijkbaar zware etappes voorkomen), is me deze camino door omstandigheden (rug en constant temperaturen tussen 34 en37 met uitschieter naar 39 graden) toch zwaarder gevallen.
Na twee wonderpleisters (farmacia? Jacobus? ) gebruikt te hebben is m'n rug weer helemaal ok en hopelijk blijft dat zo.

Ga even dutten en dan hier tegenover naar winkelcentrum maar volgens mij verkopen ze er alleen bankstellen en motors. Jammer dat ik die net niet in m'n rugzak krijg. 😈.

Groetjes van ons
Els

O ja, heb me nog gewassen met wat bronwater . Het verhaal gaat dat een pelgrim, op weg naar Santiago, door dit water (bij een kerk waar we langskwamen ) genezen is van oedeem. Misschien helpt 't ook wel tegen vetrollen!😁😁(zie foto).

Geschreven door Els-en-ton-boonhof.reisblog