Gisteravond hebben we in Hornillos gezellig gegeten met de hele bubs die in "onze" albergue overnachtte.
De albergue op zich was prima en goed geoutilleerd.
Tijdens het eten zat links van mij een Iers echtpaar. Beiden waren gepensioneerde leerkrachten. Tijdens hun werkzame leven waren ze ook nog in India, nabij de stad Madras, actief met het ter plekke onderwijzen van toekomstige leerkrachten. Hun zoon zou binnenkort naar Nederland komen om in Nijmegen filosofie te gaan studeren.
Tegenover hen zat een echtpaar uit Nieuw Zeeland waarvan de man een beetje de rol van stemmingmaker vervulde. Pal tegenover mij een vrouw uit Frankrijk, graatmager en nogal zenuwachtig van aard. Zij liep zo'n 30km per dag maar ik kreeg niet het idee dat ze er ook nog wat van genoot. Eerder wekte ze de indruk alsof iemand haar op de hielen zat.
Naast haar zat een jonge dame uit Taiwan aan wie de tafelgesprekken grotendeels voorbij gingen. Op de vraag van Els wat haar had bewogen om de Camino te lopen antwoordde ze dat de film The Way haar ertoe had gebracht. Voor nagenoeg alle lopers is dat een bekende film.
De Taiwanese werd geflankeerd door een donkere Amerikaan, na wat omzwervingen tegenwoordig woonachtig in Ecuador. Een bijzonder sympathieke vent die veel te vertellen had maar tegelijkertijd ook zeer belangstellend was.
We hadden hem de avond ervoor in Burgos ook al op een terras gezien tijdens het avondeten. Op dat terras zaten we dicht bij het openstaande raam van de zaak en hoorden we een complete elpee van wijlen Jimmy Hendrix voorbijkomen inclusief uiteraard Hey Jo.
Naast Els zat ook een Amerikaan die oa op de universiteit van Maastricht onderzoek had gedaan.
De rest van de tafelgenoten waren voornamelijk Fransen en een Australisch echtpaar. Zij zaten te ver bij ons vandaan om met hen te kunnen praten.
Maar je ziet, de hele wereld ligt (figuurlijk gesproken) aan je voeten.
NIet te vergelijken met een avond in de kroeg in Venlo.

Het eten was prima alhoewel, wat mij betreft, er iets meer vlees in de paella had gemogen. De Spaanse kip was er blijkbaar snel overheen gevlogen. Maar samen met de salade en de citroenyoghurt na en uiteraard de rode wijn was het toch de moeite waard.

Vandaag zijn we weer een uurtje of zes onderweg geweest van Hornilos naar Castrojeriz. Onderweg passeerden we het leuke plaatsje Hontanas. De entree van dit plaatsje doet gezellig maar toch ook wel weer enigzins toeristisch aan. We hebben er heerlijk wat gegeten en het kerkje bezocht.
Het is fantastisch weer maar we zijn wel blij dat we 's middags niet hoeven te lopen want dan is het wel erg warm.
Er zijn veel lopers op de route en we hebben al enkele keren meegemaakt dat mensen geen plek meer vinden en door moeten lopen naar de volgende plaats. Wij proberen dat te vermijden door telkens vooruit te boeken voor de volgende dag. Tot dusver lukt dat steeds, ook voor morgen weer wanneer we in Fromista zullen overnachten.

We brengen nu de middag en de avond door in een fraaie albergue waar we een tweepersoons kamer hebben geboekt. Na het stapelbed nu weer gelijkvloers slapen. Benieuwd met wie we straks weer aan tafel aanschuiven.

Ton

NB de schaduwfoto is deze keer van Els. Slanke den aan het worden he! 😎

Geschreven door Els-en-ton-boonhof.reisblog